Genesis 18:13

13 En de HEERE zeide tot Abraham: Waarom heeft Sara gelachen, zeggende: Zou ik ook waarlijk baren, nu ik oud geworden ben?

Genesis 18:13 Meaning and Commentary

Genesis 18:13

And the Lord said unto Abraham
This discovers who the person was that had been conversing with Abraham, that he was a divine Person, as appears by his name "Jehovah", as well as by his knowledge of Sarah's behaviour; he did not turn himself to her, that it might be more manifest that it was not upon the sight of her he judged she laughed, but from his own omniscience; and he chose rather to speak to her husband than to her, appearing as a stranger, and that he might reprove her: wherefore did Sarah laugh, saying, shall I of a surety bear a child,
which am old?
suggesting there was no reason for it, and signifying his displeasure and indignation at it.

Genesis 18:13 In-Context

11 Abraham nu en Sara waren oud, en wel bedaagd; het had Sara opgehouden te gaan naar de wijze der vrouwen.
12 Zo lachte Sara bij zichzelve, zeggende: Zal ik wellust hebben, nadat ik oud geworden ben, en mijn heer oud is?
13 En de HEERE zeide tot Abraham: Waarom heeft Sara gelachen, zeggende: Zou ik ook waarlijk baren, nu ik oud geworden ben?
14 Zou iets voor den HEERE te wonderlijk zijn? Ter gezetter tijd zal Ik tot u wederkomen, omtrent dezen tijd des levens, en Sara zal een zoon hebben!
15 En Sara loochende het, zeggende: Ik heb niet gelachen; want zij vreesde. En Hij zeide: Neen! maar gij hebt gelachen.
The Dutch Staten Vertaling translation is in the public domain.