Genesis 39

1 Jozef nu werd naar Egypte afgevoerd; en Potifar, een hoveling van Farao, een overste der trawanten, een Egyptisch man, kocht hem uit de hand der Ismaelieten, die hem derwaarts afgevoerd hadden.

2 En de HEERE was met Jozef, zodat hij een voorspoedig man was; en hij was in het huis van zijn heer, den Egyptenaar.

3 Als nu zijn heer zag, dat de HEERE met hem was, en dat de HEERE al wat hij deed, door zijn hand voorspoedig maakte;

4 Zo vond Jozef genade in zijn ogen, en diende hem; en hij stelde hem over zijn huis; en al wat hij had, gaf hij in zijn hand.

5 En het geschiedde van toen af, dat hij hem over zijn huis, en over al wat het zijne was, gesteld had, dat de HEERE des Egyptenaars huis zegende, om Jozefs wil; ja, de zegen des HEEREN was in alles, wat hij had, in het huis en in het veld.

6 En hij liet alles, wat hij had, in Jozefs hand, zodat hij met hem van geen ding kennis had, behalve van het brood, dat hij at. En Jozef was schoon van gedaante, en schoon van aangezicht.

7 En het geschiedde na deze dingen, dat de huisvrouw zijns heren haar ogen op Jozef wierp; en zij zeide: lig bij mij!

8 Maar hij weigerde het, en zeide tot de huisvrouw zijns heren: Zie, mijn heer heeft geen kennis met mij, wat er in het huis is; en al wat hij heeft, dat heeft hij in mijn hand gegeven.

9 Niemand is groter in dit huis dan ik, en hij heeft voor mij niets onthouden, dan u, daarin dat gij zijn huisvrouw zijt; hoe zoude ik dan dit een zo groot kwaad doen, en zondigen tegen God!

10 En het geschiedde, als zij Jozef dag op dag aansprak, en hij naar haar niet hoorde, om bij haar te liggen, en bij haar te zijn;

11 Zo gebeurde het op zulk een dag, dat hij in het huis kwam, om zijn werk te doen; en niemand van de lieden des huizes was daar binnenshuis.

12 En zij greep hem bij zijn kleed, zeggende: Lig bij mij! En hij liet zijn kleed in haar hand, en vluchtte, en ging uit naar buiten.

13 En het geschiedde, als zij zag, dat hij zijn kleed in haar hand gelaten had, en naar buiten gevlucht was;

14 Zo riep zij de lieden van haar huis, en sprak tot hen, zeggende: Ziet, hij heeft ons den Hebreeuwsen man ingebracht, om met ons te spotten; hij is tot mij gekomen, om bij mij te liggen, en ik heb geroepen met luider stem;

15 En het geschiedde, als hij hoorde, dat ik mijn stem verhief, en riep, zo verliet hij zijn kleed bij mij, en vluchtte, en ging uit naar buiten.

16 En zij legde zijn kleed bij zich, totdat zijn heer in zijn huis kwam.

17 Toen sprak zij tot hem naar diezelfde woorden, zeggende: De Hebreeuwse knecht, dien gij ons hebt ingebracht, is tot mij gekomen, om met mij te spotten.

18 En het is geschied, als ik mijn stem verhief, en riep, dat hij zijn kleed bij mij liet, en vluchtte naar buiten.

19 En het geschiedde, als zijn heer de woorden zijner huisvrouw hoorde, die zij tot hem sprak, zeggende: Naar deze zelfde woorden heeft mij uw knecht gedaan, zo ontstak zijn toorn.

20 En Jozefs heer nam hem, en leverde hem in het gevangenhuis, ter plaatse, waar des konings gevangenen gevangen waren; alzo was hij daar in het gevangenhuis.

21 Doch de HEERE was met Jozef, en wende Zijn goedertierenheid tot hem; en gaf hem genade in de ogen van den overste van het gevangenhuis.

22 En de overste van het gevangenhuis gaf al de gevangenen, die in het gevangenhuis waren, in Jozefs hand; en al wat zij daar deden, deed hij.

23 De overste van het gevangenhuis zag gans op geen ding, dat in zijn hand was, overmits dat de HEERE met hem was; en wat hij deed, dat deed de HEERE wel gedijen.

Genesis 39 Commentary

Chapter 39

Joseph preferred by Potiphar. (1-6) Joseph resists temptation. (7-12) Joseph is falsely accused by his mistress. (13-18) He is cast into prison, God is with him there. (19-23)

Verses 1-6 Our enemies may strip us of outward distinctions and ornaments; but wisdom and grace cannot be taken from us. They may separate us from friends, relatives, and country; but they cannot take from us the presence of the Lord. They may shut us from outward blessings, rob us of liberty, and confine us in dungeons; but they cannot shut us out from communion with God, from the throne of grace, or take from us the blessings of salvation. Joseph was blessed, wonderfully blessed, even in the house where he was a slave. God's presence with us, makes all we do prosperous. Good men are the blessings of the place where they live; good servants may be so, though mean and lightly esteemed. The prosperity of the wicked is, one way or other, for the sake of the godly. Here was a wicked family blessed for the sake of one good servant in it.

Verses 7-12 Beauty either in men or women, often proves a snare both to themselves and others. This forbids pride in it, and requires constant watchfulness against the temptation that attends it. We have great need to make a covenant with our eyes, lest the eyes infect the heart. When lust has got power, decency, and reputation, and conscience, are all sacrificed. Potiphar's wife showed that her heart was fully set to do evil. Satan, when he found he could not overcome Joseph with the troubles and the frowns of the world, for in them he still held fast his principle, assaulted him with pleasures, which have ruined more than the former. But Joseph, by the grace of God, was enabled to resist and overcome this temptation; and his escape was as great an instance of the Divine power, as the deliverance of the three children out of the fiery furnace. This sin was one which might most easily beset him. The tempter was his mistress, one whose favour would help him forward; and it was at his utmost peril if he slighted her, and made her his enemy. The time and place favoured the temptation. To all this was added frequent, constant urging. The almighty grace of God enabled Joseph to overcome this assault of the enemy. He urges what he owed both to God and his master. We are bound in honour, as well as justice and gratitude, not in any thing to wrong those who place trust in us, how secretly soever it may be done. He would not offend his God. Three arguments Joseph urges upon himself. 1. He considers who he was that was tempted. One in covenant with God, who professed religion and relation to him. 2. What the sin was to which he was tempted. Others might look upon it as a small matter; but Joseph did not so think of it. Call sin by its own name, and never lessen it. Let sins of this nature always be looked upon as great wickedness, as exceedingly sinful. 3. Against whom he was tempted to sin, against God. Sin is against God, against his nature and his dominion, against his love and his design. Those that love God, for this reason hate sin. The grace of God enabled Joseph to overcome the temptation, by avoiding the temper. He would not stay to parley with the temptation, but fled from it, as escaping for his life. If we mean not to do iniquity, let us flee as a bird from the snare, and as a roe from the hunter.

Verses 13-18 Joseph's mistress, having tried in vain to make him a guilty man, endeavoured to be avenged on him. Those that have broken the bonds of modesty, will never be held by the bonds of truth. It is no new thing for the best of men to be falsely accused of the worst of crimes, by those who themselves are the worst of criminals. It is well there is a day of discovery coming, in which all shall appear in their true characters.

Verses 19-23 Joseph's master believed the accusation. Potiphar, it is likely, chose that prison, because it was the worst; but God designed to open the way to Joseph's honour. Joseph was owned and righted by his God. He was away from all his friends and relations; he had none to help or comfort him; but the Lord was with Joseph, and showed him mercy. Those that have a good conscience in a prison, have a good God there. God gave him favour in the sight of the keeper of the prison; he trusted him to manage the affairs of the prison. A good man will do good wherever he is, and will be a blessing even in bonds and banishment. Let us not forget, through Joseph, to look unto Jesus, who suffered being tempted, yet without sin; who was slandered, and persecuted, and imprisoned, but without cause; who by the cross ascended to the throne. May we be enabled to follow the same path in submitting and in suffering, to the same place of glory.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO GENESIS 39

In this chapter the history returns to Joseph again, who being brought down to Egypt was sold to Potiphar, with whom he found favour, and who set him over his house, the Lord prospering everything in his hands, Ge 39:1-6; and being a young man of a comely aspect, his mistress lusted after him, and tempted him to lie with her from time to time, but he as constantly refused it, as being both ingratitude to his master, and a sin against God, Ge 39:7-10; at a certain time they being alone in the house, she renewed her solicitations, and laid hold on his garment, which he left in her hand and fled, Ge 39:11,12; upon which she called to her servants without, and accused Joseph of an ill design upon her, and reported the same to her husband when he came home, Ge 39:13-19; upon which his master put him into prison, but he found favour also with the keeper of it, who committed the prisoners and all things relative to them into his hands, Ge 39:20-23.