Hosea 2

1 Twist tegen ulieder moeder, twist, omdat zij Mijn vrouw niet is, en Ik haar Man niet ben; en laat ze haar hoererijen van haar aangezicht, en haar overspelerijen van tussen haar borsten wegdoen.

2 Opdat Ik ze niet naakt uitstrope, en zette ze als ten dage, toen zij geboren werd; ja, make ze als een woestijn, en zette ze als een dor land, en dode ze door dorst;

3 En Mij harer kinderen niet ontferme, omdat zij kinderen der hoererijen zijn.

4 Want hunlieder moeder hoereert, die henlieden ontvangen heeft, handelt schandelijk; want zij zegt: Ik zal mijn boelen nagaan, die mij mijn brood en mijn water, mijn wol en mijn vlas, mijn olie en mijn drank geven.

5 Daarom, ziet, Ik zal uw weg met doornen betuinen, en Ik zal een heiningmuur maken, dat zij haar paden niet zal vinden.

6 En zij zal haar boelen nalopen, maar dezelve niet aantreffen; en zij zal hen zoeken, maar niet vinden; dan zal zij zeggen: Ik zal henengaan, en keren weder tot mijn vorigen Man, want toen was mij beter dan nu.

7 Zij bekent toch niet, dat Ik haar het koren, en den most, en de olie gegeven heb, en haar het zilver en goud vermenigvuldigd heb, dat zij tot den Baal gebruikt hebben.

8 Daarom zal Ik wederkomen, en Mijn koren wegnemen op zijn tijd, en Mijn most op zijn gezetten tijd; en Ik zal wegrukken Mijn wol en Mijn vlas, dienende om haar naaktheid te bedekken.

9 En nu zal Ik haar dwaasheid ontdekken voor de ogen harer boelen; en niemand zal haar uit Mijn hand verlossen.

10 En Ik zal doen ophouden al haar vrolijkheid, haar feesten, haar nieuwe maanden, en haar sabbatten, ja, al haar gezette hoogtijden.

11 En Ik zal verwoesten haar wijnstok en haar vijgeboom, waarvan zij zegt: Deze zijn mij een hoerenloon, dat mij mijn boelen gegeven hebben; maar Ik zal ze stellen tot een woud, en het wild gedierte des velds zal ze vreten.

12 En Ik zal over haar bezoeken de dagen des Baals, waarin zij dien gerookt heeft, en zich versierd met haar voorhoofdsiersel, en haar halssieraad, en is haar boelen nagegaan, maar heeft Mij vergeten, spreekt de HEERE.

13 Daarom, ziet, Ik zal haar lokken, en zal haar voeren in de woestijn; en Ik zal naar haar hart spreken.

14 En Ik zal haar geven haar wijngaarden van daar af, en het dal Achor, tot een deur der hoop; en aldaar zal zij zingen, als in de dagen harer jeugd, en als ten dage, toen zij optoog uit Egypteland.

15 En het zal te dien dage geschieden, spreekt de HEERE, dat gij Mij noemen zult: Mijn Man; en Mij niet meer noemen zult: Mijn Baal!

16 En Ik zal de namen der Baals van haar mond wegdoen; zij zullen niet meer bij hun namen gedacht worden.

17 En Ik zal te dien dage een verbond voor hen maken met het wild gedierte des velds, en met het gevogelte des hemels, en het kruipend gedierte des aardbodems; en Ik zal den boog, en het zwaard, en den krijg van de aarde verbreken, en zal hen in zekerheid doen nederliggen.

18 En Ik zal u Mij ondertrouwen in eeuwigheid; ja, Ik zal u Mij ondertrouwen in gerechtigheid en in gericht, en in goedertierenheid en in barmhartigheden.

19 En Ik zal u Mij ondertrouwen in geloof; en gij zult den HEERE kennen.

20 En het zal te dien dage geschieden, dat Ik verhoren zal, spreekt de HEERE; Ik zal den hemel verhoren, en die zal de aarde verhoren.

21 En de aarde zal het koren verhoren, mitsgaders den most en de olie; en die zullen Jizreel verhoren.

22 En Ik zal ze Mij op de aarde zaaien, en zal Mij ontfermen over Lo-Ruchama; en Ik zal zeggen tot Lo-Ammi: Gij zijt Mijn volk; en dat zal zeggen: O, mijn God!

23

Hosea 2 Commentary

Chapter 2

The idolatry of the people. (1-5) God's judgments against them. (6-13) His promises of reconciliation. (14-23)

Verses 1-5 This chapter continues the figurative address to Israel, in reference to Hosea's wife and children. Let us own and love as brethren, all whom the Lord seems to put among his children, and encourage them in that they have received mercy. But every Christian, by his example and conduct, must protest against evil and abuses, even among those to whom he belongs and owes respect. Impenitent sinners will soon be stripped of the advantages they misuse, and which they consume upon their lusts.

Verses 6-13 God threatens what he would do with this treacherous, idolatrous people. They did not turn, therefore all this came upon them; and it is written for admonition to us. If lesser difficulties be got over, God will raise greater. The most resolute in sinful pursuits, are commonly most crossed in them. The way of God and duty is often hedged about with thorns, but we have reason to think it is a sinful way that is hedged up with thorns. Crosses and obstacles in an evil course are great blessings, and are to be so accounted; they are God's hedges, to keep us from transgressing, to make the way of sin difficult, and to keep us from it. We have reason to bless God for restraining grace, and for restraining providences; and even for sore pain, sickness, or calamity, if it keeps us from sin. The disappointments we meet with in seeking for satisfaction from the creature, should, if nothing else will do it, drive us to the Creator. When men forget, or consider not that their comforts come from God, he will often in mercy take them away, to bring them to think upon their folly and danger. Sin and mirth can never hold long together; but if men will not take away sin from their mirth, God will take away mirth from their sin. And if men destroy God's word and ordinances, it is just with him to destroy their vines and fig-trees. This shall be the ruin of their mirth. Taking away the solemn seasons and the sabbaths will not do it, they will readily part with them, and think it no loss; but He will take away their sensual pleasures. Days of sinful mirth must be visited with days of mourning.

Verses 14-23 After these judgments the Lord would deal with Israel more gently. By the promise of rest in Christ we are invited to take his yoke upon us; and the work of conversion may be forwarded by comforts as well as by convictions. But usually the Lord drives us to despair of earthly joy, and help from ourselves, that, being shut from every other door, we may knock at Mercy's gate. From that time Israel would be more truly attached to the Lord; no longer calling him Baali, or "My lord and master," alluding to authority, rather than love, but Ishi, an address of affection. This may foretell the restoration from the Babylonish captivity; and also be applied to the conversion of the Jews to Christ, in the days of the apostles, and the future general conversion of that nation; and believers are enabled to expect infinitely more tenderness and kindness from their holy God, than a beloved wife can expect from the kindest husband. When the people were weaned from idols, and loved the Lord, no creature should do them any harm. This may be understood of the blessings and privileges of the spiritual Israel, of every true believer, and their partaking of Christ's righteousness; also, of the conversion of the Jews to Christ. Here is an argument for us to walk so that God may not be dishonoured by us: Thou art my people. If a man's family walk disorderly, it is a dishonour to the master. If God call us children, we may say, Thou art our God. Unbelieving soul, lay aside discouraging thoughts; do not thus answer God's loving-kindness. Doth God say, Thou art my people? Say, Lord, thou art our God.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO HOSEA 2

This chapter is an explanation of the former, proceeding upon the same argument in more express words. The godly Israelites are here called upon to lay before the body of the people their idolatry, ingratitude, obstinacy, and ignorance of the God of their mercies; and to exhort them to repentance, lest they should be stripped of all their good things, and be brought into great distress and difficulties; all their joy and comfort cease, and be exposed to shame and contempt, Ho 2:1-13, yet, notwithstanding, many gracious promises are made unto them, of their having the alluring and comfortable word of the Gospel; of a door of hope; of salvation being opened to them; of faith in the Lord, and affection to him as their husband; of the removal of all idolatry from them; of safety from all enemies; of their open espousal to Christ; of his hearing of their prayers, and giving them plenty of all good things; and of their multiplication, conversion, and covenant relation to God, Ho 2:14-23.