Jeremia 6

1 Vlucht met hopen, gij kinderen van Benjamin! uit het midden van Jeruzalem, en blaast de bazuin te Thekoa, en heft een vuurteken op te Beth-Cherem; want er kijkt een kwaad uit van het noorden, en een grote breuk.

2 Ik heb wel de dochter Sions bij een schone en wellustige vrouw vergeleken.

3 Maar er zullen herders tot haar komen met hun kudden; zij zullen tenten rondom tegen haar opslaan; zij zullen een iegelijk zijn ruimte afweiden.

4 Heiligt den krijg tegen haar, maakt u op, en laat ons optrekken op den middag; o, wee ons! want de dag heeft zich gewend, want de avondschaduwen neigen zich.

5 Maakt u op, en laat ons optrekken in den nacht, en haar paleizen verderven!

6 Want zo zegt de HEERE der heirscharen: Houwt bomen af, en werpt een wal op tegen Jeruzalem; zij is de stad, die bezocht zal worden; in het midden van haar is enkel verdrukking.

7 Gelijk een bornput zijn water opgeeft, alzo geeft zij haar boosheid op; geweld en verstoring wordt in haar gehoord, weedom en plaging is steeds voor Mijn aangezicht.

8 Laat u tuchtigen, Jeruzalem! opdat Mijn ziel niet van u afgetrokken worde, opdat Ik u niet stelle tot een woestheid, tot een onbewoond land.

9 Zo zegt de HEERE der heirscharen: Zij zullen Israels overblijfsel vlijtiglijk nalezen, gelijk een wijnstok; breng uw hand weder, gelijk een wijnlezer, aan de korven.

10 Tot wie zal ik spreken en betuigen, dat zij het horen? Ziet, hun oor is onbesneden, dat zij niet kunnen toeluisteren; ziet, het woord des HEEREN is hun tot een smaad, zij hebben geen lust daartoe.

11 Daarom ben ik vol van des HEEREN grimmigheid, ik ben moede geworden van inhouden; ik zal ze uitstorten over de kinderkens op de straat, en over de vergadering der jongelingen te zamen; want zelfs de man met de vrouw zullen gevangen worden, de oude met dien, die vol is van dagen.

12 En hun huizen zullen omgewend worden tot anderen, met te zamen de akkers en vrouwen; want Ik zal Mijn hand uitstrekken tegen de inwoners dezes lands, spreekt de HEERE.

13 Want van hun kleinste aan tot hun grootste toe pleegt een ieder van hen gierigheid, en van den profeet aan tot den priester toe bedrijft een ieder van hen valsheid.

14 En zij genezen de breuk van de dochter Mijns volks op het lichtste, zeggende: Vrede, vrede! doch daar is geen vrede.

15 Zijn zij beschaamd, omdat zij gruwel bedreven hebben? Ja, zij schamen zich in het minste niet, weten ook niet van schaamrood te maken; daarom zullen zij vallen onder de vallenden, ten tijde als Ik hen bezoeken zal, zullen zij struikelen, zegt de HEERE.

16 Zo zegt de HEERE: Staat op de wegen, en ziet toe, en vraagt naar de oude paden, waar toch de goede weg zij, en wandelt daarin; zo zult gij rust vinden voor uw ziel; maar zij zeggen: Wij zullen daarin niet wandelen.

17 Ik heb ook wachters over ulieden gesteld, zeggende: Luistert naar het geluid der bazuin; maar zij zeggen: Wij zullen niet luisteren.

18 Daarom hoort, gij heidenen! en verneem, o gij vergadering! wat onder hen is.

19 Hoor toe, gij aarde! Zie, Ik zal een kwaad brengen over dit volk, de vrucht hunner gedachten; want zij merken niet op Mijn woorden, en Mijn wet verwerpen zij.

20 Waartoe zal dan de wierook voor Mij uit Scheba komen, en de beste kalmus uit verren lande? Uw brandofferen zijn Mij niet behagelijk, en uw slachtofferen zijn Mij niet zoet.

21 Daarom zegt de HEERE alzo: Ziet, Ik zal dit volk allerlei aanstoot stellen; en daaraan zullen zich stoten te zamen vaders en kinderen, de nabuur en zijn metgezel, en zullen omkomen.

22 Zo zegt de HEERE: Ziet, er komt een volk uit het land van het noorden, en een grote natie zal opgewekt worden uit de zijden der aarde.

23 Boog en spies zullen zij voeren, het is een wreed volk, en zij zullen niet barmhartig zijn; hun stem zal bruisen als de zee, en op paarden zullen zij rijden; het is toegerust, als een man ten oorlog tegen u, o dochter van Sion!

24 Wij hebben zijn gerucht gehoord, onze handen zijn slap geworden; benauwdheid heeft ons aangegrepen, weedom als van een barende vrouw.

25 Gaat niet uit in het veld, noch wandelt op den weg; want des vijands zwaard is er, schrik van rondom!

26 O dochter Mijns volks! gord een zak aan, en wentel u in de as, maak u rouw eens enigen zoons, een zeer bitter misbaar; want de verstoorder zal ons snellijk overkomen.

27 Ik heb u onder Mijn volk gesteld, tot een wachttoren, tot een vesting; opdat gij hun weg zoudt weten en proeven.

28 Zij zijn allen de afvalligsten der afvalligen, wandelende in achterklap; zij zijn koper en ijzer; zij zijn altemaal verdervers.

29 De blaasbalg is verbrand, het lood is van het vuur verteerd; te vergeefs heeft de smelter zo vlijtiglijk gesmolten, dewijl de bozen niet afgetrokken zijn.

30 Men noemt ze een verworpen zilver; want de HEERE heeft hen verworpen.

Jeremia 6 Commentary

Chapter 6

The invasion of Judea. (1-8) The justice of God's proceedings. (9-17) All methods used to amend them had been without success. (18-30)

Verses 1-8 Whatever methods are used, it is vain to contend with God's judgments. The more we indulge in the pleasures of this life, the more we unfit ourselves for the troubles of this life. The Chaldean army shall break in upon the land of Judah, and in a little time devour all. The day is coming, when those careless and secure in sinful ways will be visited. It is folly to trifle when we have eternal salvation to work out, and the enemies of that salvation to fight against. But they were thus eager, not that they might fulfil God's counsels, but that they might fill their own treasures; yet God thereby served his own purposes. The corrupt heart of man, in its natural state, casts out evil thoughts, just as a fountain casts out her waters. It is always flowing, yet always full. The God of mercy is loth to depart even from a provoking people, and is earnest with them, that by repentance and reformation, they may prevent things from coming to extremity.

Verses 9-17 When the Lord arises to take vengeance, no sinners of any age or rank, or of either sex escape. They were set upon the world, and wholly carried away by the love of it. If we judge of this sin by God's word, we find multitudes in every station and rank given up to it. Those are to be reckoned our worst and most dangerous enemies, who flatter us in a sinful way. Oh that men would be wise for their souls! Ask for the old paths; the way of godliness and righteousness has always been the way God has owned and blessed. Ask for the old paths set forth by the written word of God. When you have found the good way, go on in it, you will find abundant recompence at your journey's end. But if men will not obey the voice of God and flee to his appointed Refuge, it will plainly appear at the day of judgment, that they are ruined because they reject God's word.

Verses 18-30 God rejects their outward services, as worthless to atone for their sins. Sacrifice and incense were to direct them to a Mediator; but when offered to purchase a license to go on in sin, they provoke God. The sins of God's professing people make them an easy prey to their enemies. They dare not show themselves. Saints may rejoice in hope of God's mercies, though they see them only in the promise: sinners must mourn for fear of God's judgments, though they see them only in the threatenings. They are the worst of revolters, and are all corrupters. Sinners soon become tempters. They are compared to ore supposed to have good metal in it, but which proves all dross. Nothing will prevail to part between them and their sins. Reprobate silver shall they be called, useless and worthless. When warnings, corrections, rebukes, and all means of grace, leave men unrenewed, they will be left, as rejected of God, to everlasting misery. Let us pray, then, that we may be refined by the Lord, as silver is refined.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO JEREMIAH 6

This chapter is of the same argument with the former; and contains two things in it, the destruction of Jerusalem by the Babylonians, and the causes of it, which are intermixedly handled in it; a lively description is made of the notice of the approach of the enemy by blowing of trumpets and firing of beacons, Jer 6:1, and of the siege of the city, by pitching tents around it, casting up a mount against it, and scaling its walls at noon and by night, Jer 6:2-6, and this destruction is illustrated by the simile of gleaning of grapes, Jer 6:9, and amplified by the universality of it, with respect to persons and things; it reaching to persons of every age, and in every state, as old men, young men, and children, husbands and wives, and to all sorts of possessions, houses and fields, Jer 6:11,12,21, a description is given of the instruments of it, the Chaldeans, Jer 6:22,23 and it is aggravated by the anxiety, distress, and sorrow, the Jews would be in on account of it, Jer 6:24-26, the causes of it are in general the great aboundings of sin and wickedness in the midst of them, illustrated by a fountain casting out its waters, Jer 6:6,7, in particular, their neglect and contempt of the word of the Lord, Jer 6:10, the sin of covetousness, which prevailed among all sorts of people, high and low, in civil or religious life, Jer 6:13, the unfaithfulness of the prophets to the people, declaring peace, when there was none, Jer 6:14, their impenitence and hardness, Jer 6:15, their disregard to all instructions and warnings, Jer 6:16,17, their rejection of the law, and the precepts of it, Jer 6:18,19, their hypocritical sacrifices, Jer 6:20, and the chapter is concluded with an address to the prophet, setting forth his character and office, and the end of it, Jer 6:27 and his testimony concerning the people, showing their obstinacy and stubbornness, illustrated by a simile of refining metal in a furnace without success, Jer 6:28-30.