Johannes 13

1 En voor het feest van het pascha, Jezus wetende, dat Zijn ure gekomen was, dat Hij uit deze wereld zou overgaan tot den Vader, alzo Hij de Zijnen, die in de wereld waren, liefgehad had, zo heeft Hij hen liefgehad tot het einde.

2 En als het avondmaal gedaan was,, toen nu de duivel in het hart van Judas, Simons zoon, Iskariot, gegeven had, dat hij Hem verraden zou),

3 Jezus, wetende, dat de Vader Hem alle dingen in de handen gegeven had, en dat Hij van God uitgegaan was, en tot God heenging,

4 Stond op van het avondmaal, en legde Zijn klederen af, en nemende een linnen doek, omgordde Zichzelven.

5 Daarna goot Hij water in het bekken, en begon de voeten der discipelen te wassen, en af te drogen met den linnen doek, waarmede Hij omgord was.

6 Hij dan kwam tot Simon Petrus; en die zeide tot Hem: Heere, zult Gij mij de voeten wassen?

7 Jezus antwoordde en zeide tot hem: Wat Ik doe, weet gij nu niet, maar gij zult het na dezen verstaan.

8 Petrus zeide tot Hem: Gij zult mijn voeten niet wassen in der eeuwigheid! Jezus antwoordde hem: Indien Ik u niet wasse, gij hebt geen deel met Mij.

9 Simon Petrus zeide tot Hem: Heere, niet alleen mijn voeten, maar ook de handen en het hoofd.

10 Jezus zeide tot hem: Die gewassen is, heeft niet van node, dan de voeten te wassen, maar is geheel rein. En gijlieden zijt rein, doch niet allen.

11 Want Hij wist, wie Hem verraden zou; daarom zeide Hij: Gij zijt niet allen rein.

12 Als Hij dan hun voeten gewassen, en Zijn klederen genomen had, zat Hij wederom aan, en zeide tot hen: Verstaat gij, wat Ik ulieden gedaan heb?

13 Gij heet Mij Meester en Heere; en gij zegt wel, want Ik ben het.

14 Indien dan Ik, de Heere en de Meester, uw voeten gewassen heb, zo zijt gij ook schuldig, elkanders voeten te wassen.

15 Want Ik heb u een voorbeeld gegeven, opdat, gelijkerwijs Ik u gedaan heb, gijlieden ook doet.

16 Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Een dienstknecht is niet meerder dan zijn heer, noch een gezant meerder, dan die hem gezonden heeft.

17 Indien gij deze dingen weet, zalig zijt gij, zo gij dezelve doet.

18 Ik zeg niet van u allen: Ik weet, welke Ik uitverkoren heb; maar dit geschiedt, opdat de Schrift vervuld worde: Die met Mij het brood eet, heeft tegen Mij zijn verzenen opgeheven.

19 Van nu zeg Ik het ulieden, eer het geschied is, opdat, wanneer het geschied zal zijn, gij geloven moogt, dat Ik het ben.

20 Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Zo Ik iemand zende, wie dien ontvangt, die ontvangt Mij, en wie Mij ontvangt, die ontvangt Hem, Die Mij gezonden heeft.

21 Jezus, deze dingen gezegd hebbende, werd ontroerd in den geest, en betuigde, en zeide: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, dat een van ulieden Mij zal verraden.

22 De discipelen dan zagen op elkander, twijfelende, van wien Hij dat zeide.

23 En een van Zijn discipelen was aanzittende in den schoot van Jezus, welken Jezus liefhad.

24 Simon Petrus dan wenkte dezen, dat hij vragen zou, wie hij toch ware, van welken Hij dit zeide.

25 En deze, vallende op de borst van Jezus, zeide tot Hem: Heere, wie is het?

26 Jezus antwoordde: Deze is het, dien Ik de bete, als Ik ze ingedoopt heb, geven zal. En als Hij de bete ingedoopt had, gaf Hij ze Judas, Simons zoon, Iskariot.

27 En na de bete, toen voer de satan in hem. Jezus dan zeide tot hem: Wat gij doet, doe het haastelijk.

28 En dit verstond niemand dergenen, die aanzaten, waartoe Hij hem dat zeide.

29 Want sommigen meenden, dewijl Judas de beurs had, dat hem Jezus zeide: Koop, hetgeen wij van node hebben tot het feest, of, dat hij den armen wat geven zou.

30 Hij dan, de bete genomen hebbende, ging terstond uit. En het was nacht.

31 Als hij dan uitgegaan was, zeide Jezus: Nu is de Zoon des mensen verheerlijkt, en God is in Hem verheerlijkt.

32 Indien God in Hem verheerlijkt is, zo zal ook God Hem verheerlijken in Zichzelven, en Hij zal Hem terstond verheerlijken.

33 Kinderkens, nog een kleinen tijd ben Ik bij u. Gij zult Mij zoeken, en gelijk Ik den Joden gezegd heb: Waar Ik heenga, kunt gij niet komen; alzo zeg Ik ulieden nu ook.

34 Een nieuw gebod geef Ik u, dat gij elkander liefhebt; gelijk Ik u liefgehad heb, dat ook gij elkander liefhebt.

35 Hieraan zullen zij allen bekennen, dat gij Mijn discipelen zijt, zo gij liefde hebt onder elkander.

36 Simon Petrus zeide tot Hem: Heere, waar gaat Gij heen? Jezus antwoordde hem: Waar Ik heenga, kunt gij Mij nu niet volgen; maar gij zult Mij namaals volgen.

37 Petrus zeide tot Hem: Heere, waarom kan ik U nu niet volgen? Ik zal mijn leven voor U zetten.

38 Jezus antwoordde hem: Zult gij uw leven voor Mij zetten? Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: De haan zal niet kraaien, totdat gij Mij driemaal verloochend zult hebben.

Johannes 13 Commentary

Chapter 13

Christ washes the disciples' feet. (1-17) The treachery of Judas foretold. (18-30) Christ commands the disciples to love one another. (31-38)

Verses 1-17 Our Lord Jesus has a people in the world that are his own; he has purchased them, and paid dear for them, and he has set them apart for himself; they devote themselves to him as a peculiar people. Those whom Christ loves, he loves to the end. Nothing can separate a true believer from the love of Christ. We know not when our hour will come, therefore what we have to do in constant preparation for it, ought never to be undone. What way of access the devil has to men's hearts we cannot tell. But some sins are so exceedingly sinful, and there is so little temptation to them from the world and the flesh, that it is plain they are directly from Satan. Jesus washed his disciples' feet, that he might teach us to think nothing below us, wherein we may promote God's glory, and the good of our brethren. We must address ourselves to duty, and must lay aside every thing that would hinder us in what we have to do. Christ washed his disciples' feet, that he might signify to them the value of spiritual washing, and the cleansing of the soul from the pollutions of sin. Our Lord Jesus does many things of which even his own disciples do not for the present know the meaning, but they shall know afterward. We see in the end what was the kindness from events which seemed most cross. And it is not humility, but unbelief, to put away the offers of the gospel, as if too rich to be made to us, or too good news to be true. All those, and those only, who are spiritually washed by Christ, have a part in Christ. All whom Christ owns and saves, he justifies and sanctifies. Peter more than submits; he begs to be washed by Christ. How earnest he is for the purifying grace of the Lord Jesus, and the full effect of it, even upon his hands and head! Those who truly desire to be sanctified, desire to be sanctified throughout, to have the whole man, with all its parts and powers, made pure. The true believer is thus washed when he receives Christ for his salvation. See then what ought to be the daily care of those who through grace are in a justified state, and that is, to wash their feet; to cleanse themselves from daily guilt, and to watch against everything defiling. This should make us the more cautious. From yesterday's pardon, we should be strengthened against this day's temptation. And when hypocrites are discovered, it should be no surprise or cause of stumbling to us. Observe the lesson Christ here taught. Duties are mutual; we must both accept help from our brethren, and afford help to our brethren. When we see our Master serving, we cannot but see how ill it becomes us to domineer. And the same love which led Christ to ransom and reconcile his disciples when enemies, still influences him.

Verses 18-30 Our Lord had often spoken of his own sufferings and death, without such trouble of spirit as he now discovered when he spake of Judas. The sins of Christians are the grief of Christ. We are not to confine our attention to Judas. The prophecy of his treachery may apply to all who partake of God's mercies, and meet them with ingratitude. See the infidel, who only looks at the Scriptures with a desire to do away their authority and destroy their influence; the hypocrite, who professes to believe the Scriptures, but will not govern himself by them; and the apostate, who turns aside from Christ for a thing of naught. Thus mankind, supported by God's providence, after eating bread with Him, lift up the heel against Him! Judas went out as one weary of Jesus and his apostles. Those whose deeds are evil, love darkness rather than light.

Verses 31-35 Christ had been glorified in many miracles he wrought, yet he speaks of his being glorified now in his sufferings, as if that were more than all his other glories in his humbled state. Satisfaction was thereby made for the wrong done to God by the sin of man. We cannot now follow our Lord to his heavenly happiness, but if we truly believe in him, we shall follow him hereafter; meanwhile we must wait his time, and do his work. Before Christ left the disciples, he would give them a new commandment. They were to love each other for Christ's sake, and according to his example, seeking what might benefit others, and promoting the cause of the gospel, as one body, animated by one soul. But this commandment still appears new to many professors. Men in general notice any of Christ's words rather than these. By this it appears, that if the followers of Christ do not show love one to another, they give cause to suspect their sincerity.

Verses 36-38 What Christ had said concerning brotherly love, Peter overlooked, but spoke of that about which Christ kept them ignorant. It is common to be more eager to know about secret things, which belong to God only, than about things revealed, which belong to us and our children; to be more desirous to have our curiosity gratified, than our consciences directed; to know what is done in heaven, than what we may do to get thither. How soon discourse as to what is plain and edifying is dropped, while a doubtful dispute runs on into endless strife of words! We are apt to take it amiss to be told we cannot do this and the other, whereas, without Christ we can do nothing. Christ knows us better than we know ourselves, and has many ways of discovering those to themselves, whom he loves, and he will hide pride from them. May we endeavour to keep the unity of the Spirit in the bond of peace, to love one another with a pure heart fervently, and to walk humbly with our God.