Klaagliederen 3:17

17 Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.

Klaagliederen 3:17 Meaning and Commentary

Lamentations 3:17

And thou hast removed my soul far off from peace
From the time the city was besieged by the Chaldeans, and now the people was carried captive; who could have no true peace, being in a foreign land, in an enemy's country, and out of their own, and far from the place of divine worship; nor could the prophet have any peace of soul, in the consideration of these things, the city, temple, and nation, being desolate, though he himself was not in captivity. I forgat prosperity;
or "good" ^F17; he had been so long from the enjoyment of it, that he had lost the idea of it, and was thoughtless about it, never expecting to see it any more.

---

FOOTNOTES:

F17 (hbwj) "bonorum", V. L. "boni", Pagninus, Montanus, Cocceius, Junius & Tremellius, Piscator, Michaelis.

Klaagliederen 3:17 In-Context

15 He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.

16 Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.

17 Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.

18 Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.

19 Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.