Jeremia 6:11-21

11 Daarom ben ik vol van des HEEREN grimmigheid, ik ben moede geworden van inhouden; ik zal ze uitstorten over de kinderkens op de straat, en over de vergadering der jongelingen te zamen; want zelfs de man met de vrouw zullen gevangen worden, de oude met dien, die vol is van dagen.

12 En hun huizen zullen omgewend worden tot anderen, met te zamen de akkers en vrouwen; want Ik zal Mijn hand uitstrekken tegen de inwoners dezes lands, spreekt de HEERE.

13 Want van hun kleinste aan tot hun grootste toe pleegt een ieder van hen gierigheid, en van den profeet aan tot den priester toe bedrijft een ieder van hen valsheid.

14 En zij genezen de breuk van de dochter Mijns volks op het lichtste, zeggende: Vrede, vrede! doch daar is geen vrede.

15 Zijn zij beschaamd, omdat zij gruwel bedreven hebben? Ja, zij schamen zich in het minste niet, weten ook niet van schaamrood te maken; daarom zullen zij vallen onder de vallenden, ten tijde als Ik hen bezoeken zal, zullen zij struikelen, zegt de HEERE.

16 Zo zegt de HEERE: Staat op de wegen, en ziet toe, en vraagt naar de oude paden, waar toch de goede weg zij, en wandelt daarin; zo zult gij rust vinden voor uw ziel; maar zij zeggen: Wij zullen daarin niet wandelen.

17 Ik heb ook wachters over ulieden gesteld, zeggende: Luistert naar het geluid der bazuin; maar zij zeggen: Wij zullen niet luisteren.

18 Daarom hoort, gij heidenen! en verneem, o gij vergadering! wat onder hen is.

19 Hoor toe, gij aarde! Zie, Ik zal een kwaad brengen over dit volk, de vrucht hunner gedachten; want zij merken niet op Mijn woorden, en Mijn wet verwerpen zij.

20 Waartoe zal dan de wierook voor Mij uit Scheba komen, en de beste kalmus uit verren lande? Uw brandofferen zijn Mij niet behagelijk, en uw slachtofferen zijn Mij niet zoet.

21 Daarom zegt de HEERE alzo: Ziet, Ik zal dit volk allerlei aanstoot stellen; en daaraan zullen zich stoten te zamen vaders en kinderen, de nabuur en zijn metgezel, en zullen omkomen.

Jeremia 6:11-21 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO JEREMIAH 6

This chapter is of the same argument with the former; and contains two things in it, the destruction of Jerusalem by the Babylonians, and the causes of it, which are intermixedly handled in it; a lively description is made of the notice of the approach of the enemy by blowing of trumpets and firing of beacons, Jer 6:1, and of the siege of the city, by pitching tents around it, casting up a mount against it, and scaling its walls at noon and by night, Jer 6:2-6, and this destruction is illustrated by the simile of gleaning of grapes, Jer 6:9, and amplified by the universality of it, with respect to persons and things; it reaching to persons of every age, and in every state, as old men, young men, and children, husbands and wives, and to all sorts of possessions, houses and fields, Jer 6:11,12,21, a description is given of the instruments of it, the Chaldeans, Jer 6:22,23 and it is aggravated by the anxiety, distress, and sorrow, the Jews would be in on account of it, Jer 6:24-26, the causes of it are in general the great aboundings of sin and wickedness in the midst of them, illustrated by a fountain casting out its waters, Jer 6:6,7, in particular, their neglect and contempt of the word of the Lord, Jer 6:10, the sin of covetousness, which prevailed among all sorts of people, high and low, in civil or religious life, Jer 6:13, the unfaithfulness of the prophets to the people, declaring peace, when there was none, Jer 6:14, their impenitence and hardness, Jer 6:15, their disregard to all instructions and warnings, Jer 6:16,17, their rejection of the law, and the precepts of it, Jer 6:18,19, their hypocritical sacrifices, Jer 6:20, and the chapter is concluded with an address to the prophet, setting forth his character and office, and the end of it, Jer 6:27 and his testimony concerning the people, showing their obstinacy and stubbornness, illustrated by a simile of refining metal in a furnace without success, Jer 6:28-30.