2 Samuël 5

1 Toen kwamen alle stammen van Israel tot David te Hebron; en zij spraken, zeggende: Zie, wij, uw gebeente en uw vlees zijn wij.

2 Daartoe ook te voren, toen Saul koning over ons was, waart gij Israel uitvoerende en inbrengende; ook heeft de HEERE tot u gezegd: Gij zult Mijn volk Israel weiden, en gij zult tot een voorganger zijn over Israel.

3 Alzo kwamen alle oudsten van Israel tot den koning te Hebron; en de koning David maakte een verbond met hen te Hebron, voor het aangezicht des HEEREN; en zij zalfden David tot koning over Israel.

4 Dertig jaar was David oud, als hij koning werd; veertig jaren heeft hij geregeerd.

5 Te Hebron regeerde hij over Juda zeven jaren en zes maanden; en te Jeruzalem regeerde hij drie en dertig jaren over gans Israel en Juda.

6 En de koning toog met zijn mannen naar Jeruzalem, tegen de Jebusieten, die in dat land woonden. En zij spraken tot David, zeggende: Gij zult hier niet inkomen, maar de blinden en kreupelen zullen u afdrijven; dat is te zeggen: David zal hier niet inkomen.

7 Maar David nam den burg Sion in; dezelve is de stad Davids.

8 Want David zeide ten zelven dage: Al wie de Jebusieten slaat, en geraakt aan die watergoot, en die kreupelen, en die blinden, die van Davids ziel gehaat zijn, die zal tot een hoofd en tot een overste zijn; daarom zegt men: Een blinde en kreupele zal in het huis niet komen.

9 Alzo woonde David in den burg en noemde dien Davids stad. En David bouwde rondom van Millo af en binnenwaarts.

10 David nu ging geduriglijk voort, en werd groot; want de HEERE, de God der heirscharen, was met hem.

11 En Hiram, de koning van Tyrus, zond boden tot David, en cederenhout, en timmerlieden, en metselaars; en zij bouwden David een huis.

12 En David merkte, dat de HEERE hem tot een koning over Israel bevestigd had, en dat Hij zijn koninkrijk verheven had, om Zijns volks Israels wil.

13 En David nam meer bijwijven, en vrouwen van Jeruzalem, nadat hij van Hebron gekomen was; en David werden meer zonen en dochteren geboren.

14 En dit zijn de namen dergenen, die hem te Jeruzalem geboren zijn: Schammua, en Schobab, en Nathan, en Salomo.

15 En Ibchar, en Elischua en Nefeg, en Jafia,

16 En Elischama, en Eljade, en Elifeleth.

17 Als nu de Filistijnen hoorden, dat zij David ten koning over Israel gezalfd hadden, zo togen alle Filistijnen op om David te zoeken; en David, dat horende, toog af, naar den burg.

18 En de Filistijnen kwamen en verspreidden zich in het dal Refaim.

19 Zo vraagde David den HEERE, zeggende: Zal ik optrekken tegen de Filistijnen? Zult Gij ze in mijn hand geven? En de HEERE zeide tot David: Trek op, want Ik zal de Filistijnen zekerlijk in uw hand geven.

20 Toen kwam David te Baal-Perazim; en David sloeg hen aldaar, en zeide: De HEERE heeft mijn vijanden voor mijn aangezicht gescheurd, als een scheur der wateren; daarom noemde hij den naam derzelve plaats, Baal-Perazim.

21 En zij lieten hun afgoden aldaar; en David en zijn mannen namen ze op.

22 Daarna togen de Filistijnen weder op; en zij verspreidden zich in het dal Refaim.

23 En David vraagde den HEERE, Dewelke zeide: Gij zult niet optrekken; maar trek om tot achter hen, dat gij aan hen komt van tegenover de moerbezienbomen;

24 En het geschiede, als gij hoort het geruis van een gang in de toppen der moerbezienbomen, dan rep u; want alsdan is de HEERE voor uw aangezicht uitgegaan, om het heirleger der Filistijnen te slaan.

25 En David deed alzo, gelijk als de HEERE hem geboden had; en hij sloeg de Filistijnen van Geba af, totdat gij komt te Gezer.

2 Samuël 5 Commentary

Chapter 5

David king over all Israel. (1-5) He takes the strong-hold of Zion. (6-10) David's kingdom established. (11-16) He defeats the Philistines. (17-25)

Verses 1-5 David was anointed king a third time. His advances were gradual, that his faith might be tried, and that he might gain experience. Thus his kingdom typified that of the Messiah, which was to come to its height by degrees. Thus Jesus became our Brother, took upon him our nature, dwelt in it that he might become our Prince and Saviour: thus the humbled sinner takes encouragement from the endearing relation, applies for his salvation, submits to his authority, and craves his protection.

Verses 6-10 The enemies of God's people are often very confident of their own strength, and most secure when their day to fall draws nigh. But the pride and insolence of the Jebusites animated David, and the Lord God of hosts was with him. Thus in the day of God's power, Satan's strong-hold, the human heart, is changed into a habitation of God through the Spirit, and into a throne on which the Son of David rules, and brings every thought into obedience to himself. May He thus come, and claim, and cleanse, each of our hearts; and, destroying every idol, may he reign there for ever!

Verses 11-16 David's house was not the worse, nor the less fit to be dedicated to God, for being built by the sons of the stranger. It is prophesied of the gospel church, The sons of strangers shall build up thy walls, and their kings shall minister unto thee, ( Isaiah 60:10 ) . David's government was rooted and built up. David was established king; so is the Son of David, and all who, through him, are made to our God kings and priests. Never had the nation of Israel appeared so great as it began now to be. Many have the favour and love of God, yet do not perceive it, and so want the comfort of it; but to be exalted to that, and to perceive it, is happiness. David owned it was for his people's sake God had done great things for him; that he might be a blessing to them, and that they might be happy under him.

Verses 17-25 The Philistines considered not that David had the presence of God with him, which Saul had forfeited and lost. The kingdom of the Messiah, as soon as it was set up in the world, was thus attacked by the powers of darkness. The heathen raged, and the kings of the earth set themselves to oppose it; but all in vain, ( Psalm 2:1 ) . The destruction will turn, as this did, upon Satan's own kingdom. David owns dependence on God for victory; and refers himself to the good pleasure of God, Wilt thou do it? The assurance God has given us of victory over our spiritual enemies, should encourage us in our spiritual conflicts. David waited till God moved; he stirred then, but not till then. He was trained up in dependence on God and his providence. God performed his promise, and David failed not to improve his advantages. When the kingdom of the Messiah was to be set up, the apostles, who were to beat down the devil's kingdom, must not attempt any thing till they received the promise of the Spirit; who came with a sound from heaven, as of a rushing, mighty wind, ( Acts 2:2 ) .

Chapter Summary

INTRODUCTION TO SECOND SAMUEL 5

In this chapter we have an account of all the tribes of Israel coming to Hebron, and anointing David king over them, 2Sa 5:1-5; of his expedition against the Jebusites in Jerusalem, and taking from them the strong hold of Zion, 2Sa 5:6-10; of his building an house for himself, and of his building up his family, by taking more wives and concubines, and having more children, whose names are given, 2Sa 5:11-16; and of an invasion of the land by the Philistines, and David's victory over them, 2Sa 5:17-25.