2 Samuël 6

1 Daarna verzamelde David wederom alle uitgelezenen in Israel, dertig duizend.

2 En David maakte zich op, en ging heen met al het volk, dat bij hem was, van Baalim-Juda, om van daar op te brengen de ark Gods, bij dewelke de Naam wordt aangeroepen, de Naam van den HEERE der heirscharen, Die daarop woont tussen de cherubim.

3 En zij voerden de ark Gods op een nieuwen wagen, en haalden ze uit het huis van Abinadab, dat op een heuvel is; en Uza en Ahio, zonen van Abinadab, leidden den nieuwen wagen.

4 Toen zij hem nu uit het huis van Abinadab, dat op den heuvel is, met de ark Gods, wegvoerden, zo ging Ahio voor de ark henen.

5 En David en het ganse huis Israels speelden voor het aangezicht des HEEREN, met allerlei snarenspel van dennenhout, als met harpen, en met luiten, en met trommelen, ook met schellen, en met cimbalen.

6 Als zij nu kwamen tot aan Nachons dorsvloer, zo strekte Uza zijn hand uit aan de ark Gods, en hield ze, want de runderen struikelden.

7 Toen ontstak de toorn des HEEREN tegen Uza, en God sloeg hem aldaar, om deze onbedachtzaamheid; en hij stierf aldaar bij de ark Gods.

8 En David ontstak, omdat de HEERE een scheur gescheurd had aan Uza; en hij noemde dezelve plaats Perez-Uza, tot op dezen dag.

9 En David vreesde den HEERE ten zelven dage; en hij zeide: Hoe zal de ark des HEEREN tot mij komen?

10 David dan wilde de ark des HEEREN niet tot zich laten overbrengen in de stad Davids; maar David deed ze afwijken in het huis van Obed-Edom, den Gethiet.

11 En de ark des HEEREN bleef in het huis van Obed-Edom, den Gethiet, drie maanden; en de HEERE zegende Obed-Edom en zijn ganse huis.

12 Toen boodschapte men den koning David, zeggende: De HEERE heeft het huis van Obed-Edom, en al wat hij heeft, gezegend om der ark Gods wil; zo ging David heen en haalde de ark Gods uit het huis van Obed-Edom opwaarts in de stad Davids, met vreugde.

13 En het geschiedde, als zij, die de ark des HEEREN droegen, zes treden voortgetreden waren, dat hij ossen en gemest vee offerde.

14 En David huppelde met alle macht voor het aangezicht des HEEREN; en David was omgord met een linnen lijfrok.

15 Alzo brachten David en het ganse huis Israels de ark des HEEREN op, met gejuich en met geluid der bazuinen.

16 En het geschiedde, als de ark des HEEREN in de stad Davids kwam, dat Michal, Sauls dochter, door het venster uitzag. Als zij nu den koning David zag, springende en huppelende voor het aangezicht des HEEREN, verachtte zij hem in haar hart.

17 Toen zij nu de ark des HEEREN inbrachten, stelden zij die in haar plaats, in het midden der tent, die David voor haar gespannen had; en David offerde brandofferen voor des HEEREN aangezicht, en dankofferen.

18 Als David geeindigd had het brandoffer en de dankofferen te offeren, zo zegende hij het volk in den Naam des HEEREN der heirscharen.

19 En hij deelde uit aan het ganse volk, aan de ganse menigte van Israel, van de mannen tot de vrouwen toe, aan een iegelijk een broodkoek, en een schoon stuk vlees, en een fles wijn. Toen ging al dat volk heen, een iegelijk naar zijn huis.

20 Als nu David wederkwam, om zijn huis te zegenen, ging Michal, Sauls dochter, uit, David tegemoet, en zeide: Hoe is heden de koning van Israel verheerlijkt, die zich heden voor de ogen van de dienstmaagden zijner dienstknechten heeft ontbloot, gelijk een van de ijdele lieden zich onbeschaamdelijk ontbloot?

21 Maar David zeide tot Michal: Voor het aangezicht des HEEREN, Die mij verkoren heeft voor uw vader en voor zijn ganse huis, mij instellende tot een voorganger over het volk des HEEREN, over Israel; ja, ik zal spelen voor het aangezicht des HEEREN.

22 Ook zal ik mij nog geringer houden dan alzo, en zal nederig zijn in mijn ogen, en met de dienstmaagden, waarvan gij gezegd hebt, met dezelve zal ik verheerlijkt worden.

23 Michal nu, Sauls dochter, had geen kind, tot den dag van haar dood toe.

2 Samuël 6 Commentary

Chapter 6

The ark removed from Kirjath-jearim. (1-5) Uzzah smitten for touching the ark, Obed-edom blessed. (6-11) David brings the ark to Zion. (12-19) Michal's ill conduct. (20-23)

Verses 1-5 God is present with the souls of his people, when they want the outward tokens of his presence; but now David is settled in the throne, the honour of the ark begins to revive. Let us learn hence, to think and to speak highly of God; and to think and speak honourably of holy ordinances, which are to us as the ark was unto Israel, the tokens of God's presence, ( Matthew 28:20 ) . Christ is our Ark; in and by him God manifests his favour, and accepts our prayers and praises. The ark especially typified Christ and his mediation, in which the name of Jehovah and all his glories are displayed. The priests should have carried the ark upon their shoulders. Philistines may carry the ark in a cart without suffering for it; but if Israelites do so, it is at their peril, because this was not what God appointed.

Verses 6-11 Uzzah was struck dead for touching the ark. God saw presumption and irreverence in Uzzah's heart. Familiarity, even with that which is most awful, is apt to breed contempt. If it were so great a crime for one to lay hold on the ark of the covenant who had no right to do so, what is it for those to lay claim to the privileges of the covenant that come not up to the terms of it? Obed-edom opened his doors without fear, knowing the ark was a savour of death unto death to those only who treated it wrong. The same hand that punished Uzzah's proud presumption, rewarded Obed-edom's humble boldness. Let none think the worse of the gospel for the judgments on those that reject it, but consider the blessings it brings to all who receive it. Let masters of families be encouraged to keep up religion in their families. It is good to live in a family that entertains the ark, for all about it will fare the better.

Verses 12-19 It became evident, that happy was the man who had the ark near him. Christ is indeed a Stone of stumbling, and a Rock of offence, to those that are disobedient; but to those that ( 1 Peter. 2:6-8 ) us be religious. Is the ark a blessing to others' houses? We may have it, and the blessing of it, without fetching it away from our neighbours. David, at first setting out, offered sacrifices to God. We are likely to speed in our enterprises, when we begin with God, and give diligence to seek peace with him. And we are so unworthy, and our services are so defiled, that all our joy in God must be connected with repentance and faith in the Redeemer's atoning blood. David attended with high expressions of joy. We ought to serve God with our whole body and soul, and with every endowment and power we possess. On this occasion David laid aside his royal robes, and put on a plain linen dress. David prayed with and for the people, and as a prophet, solemnly blessed them in the name of the Lord.

Verses 20-23 David returned to bless his household, to pray with them, and for them, and to offer up family thanksgiving for this national mercy. It is angels' work to worship God, surely that cannot lower the greatest of men. But even the palaces of princes are not free from family troubles. Exercises of religion appear mean in the eyes of those who have little or no religion themselves. If we can approve ourselves to God in what we do in religion, and do it as before the Lord, we need not heed reproach. Piety will have its praise: let us not be indifferent in it, nor afraid or ashamed to own it. David was contented to justify himself, and he did not further reprove or blame Michal's insolence; but God punished her. Those that honour God, he will honour; but those that despise him, and his servants and service, shall be lightly esteemed.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO SECOND SAMUEL 6

In this chapter we are told that David fetched the ark from Baale of Judah, with an intent to bring it to his own city, 2Sa 6:1-5; but Uzzah being smitten for his error concerning it, David was displeased, and left it at the house of Obededom, where it remained three months, and proved a blessing to his house, 2Sa 6:6-11; which David hearing of, went and brought it from thence with great expressions of joy before it as it came along, and offered offerings to the Lord at the setting it in its place, and gave gifts to the people, 2Sa 6:12-19; but Michal his wife was displeased with some of his gestures on that occasion, which made some difference between them, and which, on Michal's part, was resented by the Lord himself; for she became barren for it to the time of her death, 2Sa 6:20-23.