Exodus 17:1

1 Daarna toog de ganse vergadering van de kinderen Israels, naar hun dagreizen, uit de woestijn Sin, op het bevel des HEEREN, en zij legerden zich te Rafidim. Daar nu was geen water voor het volk om te drinken.

Exodus 17:1 Meaning and Commentary

Exodus 17:1

And all the congregation of the children of Israel
journeyed from the wilderness of Sin
Where they had stayed some time, at least a week, as it should seem, from the gathering the manna there six days, and resting on the seventh:

after their journeys:
first from the wilderness of Sin to Dophkah, and from Dophkah to Alusb, and from Alush to Rephidim, as appears from ( Numbers 33:12-14 ) their two stations at Dophkah and Alush are here omitted, nothing very remarkable or of any moment happening at either place:

according to the commandment;
or "mouth of the Lord" ^F4, who, either with an articulate voice out of the cloud, ordered when they should march, and where they should encamp; or else this was signified by the motion or rest of the pillar of cloud or fire, which always went before them, in which the Lord was:

and pitched in Rephidim;
which was a place on the western side of Mount Sinai: according to Bunting ^F5, Dophkah was twelve miles from the wilderness of Sin, and Alush twelve miles from Dophkah, and Rephidim eight miles from Alush: and Jerom says ^F6, according to the propriety of the Syriac language, it signifies a remission of hands: and to which the Targum of Jonathan seems to have respect, adding,

``the place where their hands ceased from the precepts of the law, wherefore the fountains were dried up;''

and it follows:

and there was no water for the people to drink;
being a sandy desert place.

---

FOOTNOTES:

F4 (yp le) "super ore", Montanus, "ad os", Vatablus.
F5 Travels, p. 82.
F6 Epist. ad Fabiolam de 42 mansion. tom. 3. fol. 15. B.

Exodus 17:1 In-Context

1 Daarna toog de ganse vergadering van de kinderen Israels, naar hun dagreizen, uit de woestijn Sin, op het bevel des HEEREN, en zij legerden zich te Rafidim. Daar nu was geen water voor het volk om te drinken.

2 Toen twistte het volk met Mozes, en zeide: Geeft gijlieden ons water, dat wij drinken! Mozes dan zeide tot hen: Wat twist gij met mij? Waarom verzoekt gij den HEERE?

3 Toen nu het volk aldaar dorstte naar water, zo murmureerde het volk tegen Mozes, en het zeide: Waartoe hebt gij ons nu uit Egypte doen optrekken, opdat gij mij, en mijn kinderen, en mijn vee, van dorst deed sterven?

4 Zo riep Mozes tot den HEERE, zeggende: Wat zal ik dit volk doen? Er feilt niet veel aan, of zij zullen mij stenigen.

5 Toen zeide de HEERE tot Mozes: Ga heen voor het aangezicht des volks, en neem met u uit de oudsten van Israel; en neem uw staf in uw hand, waarmede gij de rivier sloegt, en ga heen.