Ezechiël 10:2

2 En Hij sprak tot den man, bekleed met linnen, en Hij zeide: Ga in tot tussen de wielen, tot onder den cherub, en vul uw vuisten met vurige kolen van tussen de cherubs, en strooi ze over de stad; en hij ging in voor mijn ogen.

Ezechiël 10:2 Meaning and Commentary

Ezekiel 10:2

And he spake unto the man clothed with linen
That is, the God of Israel, or the glory of the Lord, that sat upon the throne before described; he gave orders to the man clothed in linen, who appears in another character, and represents the Chaldean or Roman army: and said, go in between the wheels, [even] under the cherub;
the singular for the plural, the "cherubim"; the wheels were under these; the churches are under their ministers, their pastors, guides, and governors; or rather, since the wheels were by the cherubim, it should be rendered, as by some, "unto the cherub", or "cherubim" ^F1: and fill thine hand with coals of fire from between the cherubim, and
scatter [them] over the city;
these "coals of fire" were an emblem of the wrath of God against Jerusalem, and of the destruction of it by fire; and these being fetched from between the cherubim, show that the cause of this wrath and ruin was the ill treatment of the prophets of the Lord; see ( 2 Chronicles 36:15-19 ) ; as the destruction of the same city afterwards by the Romans was owing, as to the rejection and killing of the Messiah, so to the prosecution of his apostles, ( 1 Thessalonians 2:15 1 Thessalonians 2:16 ) ; and he went in my sight;
in the sight of the prophet, as it appeared to him in vision he saw him go in, as he was ordered, between the wheels, and under the cherubim; but as yet he did not see him take the coals of fire, and much less scatter them; these were afterwards done, as related in the other part of the vision.

---

FOOTNOTES:

F1 (bwrkl txt la) "in locum cerubinorum, [vel] cheruborum", Junius & Tremellius, Piscator; "ad cherubim", Tigurine version; which is approved by Noldius, p. 84. No. 398.

Ezechiël 10:2 In-Context

1 Daarna zag ik, en ziet, boven het uitspansel, hetwelk was over het hoofd der cherubs, was als een saffiersteen, als de gedaante van de gelijkenis eens troons; en Hij verscheen op dezelve.

2 En Hij sprak tot den man, bekleed met linnen, en Hij zeide: Ga in tot tussen de wielen, tot onder den cherub, en vul uw vuisten met vurige kolen van tussen de cherubs, en strooi ze over de stad; en hij ging in voor mijn ogen.

3 De cherubs nu stonden ter rechterzijde van het huis, als die man inging; en een wolk vervulde het binnenste voorhof.

4 Toen hief zich de heerlijkheid des HEEREN omhoog van boven den cherub, op den dorpel van het huis; en het huis werd vervuld met een wolk, en het voorhof was vol van den glans der heerlijkheid des HEEREN.

5 En het geruis van de vleugelen der cherubs werd gehoord tot het uiterste voorhof, als de stem des almachtigen Gods, wanneer Hij spreekt.