Leviticus 9

1 En het geschiedde op den achtsten dag, dat Mozes riep Aaron en zijn zonen, en de oudsten van Israel;

2 En hij zeide tot Aaron: Neem u een kalf, een jong rund, ten zondoffer, en een ram ten brandoffer, die volkomen zijn; en breng ze voor het aangezicht des HEEREN.

3 Daarna spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Neemt een geitenbok ten zondoffer, en een kalf, en een lam, eenjarig, volkomen, ten brandoffer;

4 Ook een os en ram ten dankoffer, om voor het aangezicht des HEEREN te offeren; en spijsoffer met olie gemengd; want heden zal de HEERE u verschijnen.

5 Toen namen zij hetgeen Mozes geboden had, brengende dat tot voor aan de tent der samenkomst; en de gehele vergadering naderde, en stond voor het aangezicht des HEEREN.

6 En Mozes zeide: Deze zaak, die de HEERE geboden heeft, zult gij doen; en de heerlijkheid des HEEREN zal u verschijnen.

7 En Mozes zeide tot Aaron: Nader tot het altaar, en maak uw zondoffer toe; en uw brandoffer toe; en doe verzoening voor u en voor het volk; maak daarna de offerande des volks toe, en doe de verzoening voor hen, gelijk als de HEERE geboden heeft.

8 Toen naderde Aaron tot het altaar, en slachtte het kalf des zondoffers, dat voor hem was.

9 En de zonen van Aaron brachten het bloed tot hem, en hij doopte zijn vinger in dat bloed, en deed het op de hoornen des altaars; daarna goot hij het bloed uit aan den bodem des altaars.

10 Maar het vet, en de nieren, en het net van de lever van het zondoffer heeft hij op het altaar aangestoken, gelijk als de HEERE Mozes geboden had.

11 Doch het vlees, en de huid verbrandde hij met vuur buiten het leger.

12 Daarna slachtte hij het brandoffer; en de zonen van Aaron leverden aan hem het bloed; en hij sprengde dat rondom op het altaar.

13 Ook leverden zij aan hem het brandoffer in zijn stukken, met het hoofd; en hij stak het aan op het altaar.

14 En hij wies het ingewand en de schenkelen; en hij stak ze aan op het brandoffer, op het altaar.

15 Daarna deed hij de offerande des volks toebrengen; en nam den bok des zondoffers, die voor het volk was, en slachtte hem, en bereidde hem ten zondoffer, gelijk het eerste.

16 Verder deed hij het brandoffer toebrengen, en maakte dat toe naar het recht.

17 En hij deed het spijsoffer toebrengen, en vulde daarvan zijn hand, en stak het aan op het altaar, behalve het morgenbrandoffer.

18 Daarna slachtte hij den os, en den ram ten dankoffer, dat voor het volk was; en de zonen van Aaron leverden het bloed aan hem, hetwelk hij rondom op het altaar sprengde;

19 En het vet van den os, en van den ram, den staart, en wat het ingewand bedekt, en de nieren, en het net der lever;

20 En zij legden het vet op de borsten; en hij stak dat vet aan op het altaar.

21 Maar de borsten en den rechterschouder bewoog Aaron ten beweegoffer voor het aangezicht des HEEREN, gelijk als Mozes geboden had.

22 Daarna hief Aaron zijn handen op tot het volk, en zegende hen; en hij kwam af, nadat hij het zondoffer, en brandoffer, en dankoffer gedaan had.

23 Toen ging Mozes met Aaron in de tent der samenkomst; daarna kwamen zij uit, en zegenden het volk; en de heerlijkheid des HEEREN verscheen al het volk.

24 Want een vuur ging uit van het aangezicht des HEEREN, en verteerde op het altaar het brandoffer, en het vet. Als het ganse volk dit zag, zo juichten zij, en vielen op hun aangezichten.

Leviticus 9 Commentary

Chapter 9

The first offerings of Aaron for himself and the people. (1-21) Moses and Aaron bless the people, Fire cometh upon the altar from the Lord. (22-24)

Verses 1-21 These many sacrifices, which were all done away by the death of Christ, teach us that our best services need washing in his blood, and that the guilt of our best sacrifices needs to be done away by one more pure and more noble than they. Let us be thankful that we have such a High Priest. The priests had not a day's respite from service allowed. God's spiritual priests have constant work, which the duty of every day requires; they that would give up their account with joy, must redeem time. The glory of God appeared in the sight of the people, and owned what they had done. We are not now to expect such appearances, but God draws nigh to those who draw nigh to him, and the offerings of faith are acceptable to him; though the sacrifices being spiritual, the tokens of the acceptance are spiritual likewise. When Aaron had done all that was to be done about the sacrifices, he lifted up his hands towards the people, and blessed them. Aaron could but crave a blessing, God alone can command it.

Verses 22-24 When the solemnity was finished, and the blessing pronounced, God testified his acceptance. There came a fire out from before the Lord, and consumed the sacrifice. This fire might justly have fastened upon the people, and have consumed them for their sins; but its consuming the sacrifice signified God's acceptance of it, as an atonement for the sinner. This also was a figure of good things to come. The Spirit descended upon the apostles in fire. And the descent of this holy fire into our souls, to kindle in them pious and devout affections toward God, and such a holy zeal as burns up the flesh and the lusts of it, is a certain token of God's gracious acceptance of our persons and performances. Nothing goes to God, but what comes from him. We must have grace, that holy fire, from the God of grace, else we cannot serve him acceptably, ( Hebrews 12:28 ) . The people were affected with this discovery of God's glory and grace. They received it with the highest joy; triumphing in the assurance given them that they had God nigh unto them. And with the lowest reverence; humbly adoring the majesty of that God, who vouchsafed thus to manifest himself to them. That is a sinful fear of God, which drives us from him; a gracious fear makes us bow before him.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO LEVITICUS 9

Aaron and his sons, being consecrated to and invested with the priest's office, are called upon to the exercise of it, to offer a sin offering and a burnt offering for themselves, and all sorts of offerings, a sin offering, a burnt offering, peace offerings, and a meat offering, for the people; and a promise is made for their encouragement, that the glory of the Lord would appear to them, Le 9:1-7 and which were in their course accordingly offered; first, Aaron's sin offering for himself, Le 9:8-11 then his burnt offering, Le 9:12-14 after that the several offerings of the people before mentioned, Le 9:15-21 when Aaron and Moses blessed the people, the one as soon as he had done offering, and both together when they came out of the tabernacle, Le 9:22,23 upon which a fire came forth from the Lord, and consumed the burnt offering upon the altar, Le 9:24.