Parallel Bible results for "job 31"

Job 31

Statenvertaling (Dutch) SVV

1 Ik heb een verbond gemaakt met mijn ogen; hoe zou ik dan acht gegeven hebben op een maagd?

2 Want wat is het deel Gods van boven, of de erve des Almachtigen uit de hoogten?

3 Is niet het verderf voor den verkeerde, ja, wat vreemds voor de werkers der ongerechtigheid?

4 Ziet Hij niet mijn wegen, en telt Hij niet al mijn treden?

5 Zo ik met ijdelheid omgegaan heb, en mijn voet gesneld heeft tot bedriegerij;

6 Hij wege mij op, in een rechte weegschaal, en God zal mijn oprechtigheid weten.

7 Zo mijn gang uit den weg geweken is, en mijn hart mijn ogen nagevolgd is, en aan mijn handen iets aankleeft;

8 Zo moet ik zaaien, maar een ander eten, en mijn spruiten moeten uitgeworteld worden!

9 Zo mijn hart verlokt is geweest tot een vrouw, of ik aan mijns naasten deur geloerd heb;

10 Zo moet mijn huisvrouw met een ander malen, en anderen zich over haar krommen!

11 Want dat is een schandelijke daad, en het is een misdaad bij de rechters.

12 Want dat is een vuur, hetwelk tot de verderving toe verteert, en al mijn inkomen uitgeworteld zou hebben.

13 Zo ik versmaad heb het recht mijns knechts, of mijner dienstmaagd, als zij geschil hadden met mij;

14 (Want wat zou ik doen, als God opstond? En als Hij bezoeking deed, wat zou ik Hem antwoorden?

15 Heeft Hij niet, Die mij in den buik maakte, hem ook gemaakt en Een ons in de baarmoeder bereid?)

16 Zo ik den armen hun begeerte onthouden heb, of de ogen der weduwe laten versmachten;

17 En mijn bete alleen gegeten heb, zodat de wees daarvan niet gegeten heeft;

18 (Want van mijn jonkheid af is hij bij mij opgetogen, als bij een vader, en van mijner moeders buik af heb ik haar geleid;)

19 Zo ik iemand heb zien omkomen, omdat hij zonder kleding was, en dat de nooddruftige geen deksel had;

20 Zo zijn lenden mij niet gezegend hebben, toen hij van de vellen mijner lammeren verwarmd werd;

21 Zo ik mijn hand tegen den wees bewogen heb, omdat ik in de poort mijn hulp zag;

22 Mijn schouder valle van het schouderbeen, en mijn arm breke van zijn pijp af!

23 Want het verderf Gods was bij mij een schrik, en ik vermocht niet vanwege Zijn hoogheid.

24 Zo ik het goud tot mijn hoop gezet heb, of tot het fijn goud gezegd heb: Gij zijt mijn vertrouwen;

25 Zo ik blijde ben geweest, omdat mijn vermogen groot was, en omdat mijn hand geweldig veel verkregen had;

26 Zo ik het licht aangezien heb, wanneer het scheen, of de maan heerlijk voortgaande;

27 En mijn hart verlokt is geweest in het verborgen, dat mijn hand mijn mond gekust heeft;

28 Dat ware ook een misdaad bij den rechter; want ik zou den God van boven verzaakt hebben.

29 Zo ik verblijd ben geweest in de verdrukking mijns haters, en mij opgewekt heb, als het kwaad hem vond;

30 (Ook heb ik mijn gehemelte niet toegelaten te zondigen, mits door een vloek zijn ziel te begeren).

31 Zo de lieden mijner tent niet hebben gezegd: Och, of wij van zijn vlees hadden, wij zouden niet verzadigd worden;

32 De vreemdeling overnachtte niet op de straat; mijn deuren opende ik naar den weg;

33 Zo ik, gelijk Adam, mijn overtredingen bedekt heb, door eigenliefde mijn misdaad verbergende!

34 Zeker, ik kon wel een grote menigte geweldiglijk onderdrukt hebben; maar de verachtste der huisgezinnen zou mij afgeschrikt hebben; zodat ik gewezen zou hebben, en ter deure niet uitgegaan zijn.

35 Och, of ik een hadde, die mij hoorde! Zie, mijn oogmerk is, dat de Almachtige mij antwoorde, en dat mijn tegenpartij een boek schrijve.

36 Zou ik het niet op mijn schouder dragen? Ik zou het op mij binden als een kroon.

37 Het getal mijner treden zou ik hem aanwijzen; als een vorst zou ik tot hem naderen.

38 Zo mijn land tegen mij roept, en zijn voren te zamen wenen;

39 Zo ik zijn vermogen gegeten heb zonder geld, en de ziel zijner akkerlieden heb doen hijgen;

40 Dat voor tarwe distelen voortkomen, en voor gerst stinkkruid! De woorden van Job hebben een einde.

New International Version NIV

1 “I made a covenant with my eyes not to look lustfully at a young woman.

2 For what is our lot from God above, our heritage from the Almighty on high?

3 Is it not ruin for the wicked, disaster for those who do wrong?

4 Does he not see my ways and count my every step?

5 “If I have walked with falsehood or my foot has hurried after deceit—

6 let God weigh me in honest scales and he will know that I am blameless—

7 if my steps have turned from the path, if my heart has been led by my eyes, or if my hands have been defiled,

8 then may others eat what I have sown, and may my crops be uprooted.

9 “If my heart has been enticed by a woman, or if I have lurked at my neighbor’s door,

10 then may my wife grind another man’s grain, and may other men sleep with her.

11 For that would have been wicked, a sin to be judged.

12 It is a fire that burns to Destruction ; it would have uprooted my harvest.

13 “If I have denied justice to any of my servants, whether male or female, when they had a grievance against me,

14 what will I do when God confronts me? What will I answer when called to account?

15 Did not he who made me in the womb make them? Did not the same one form us both within our mothers?

16 “If I have denied the desires of the poor or let the eyes of the widow grow weary,

17 if I have kept my bread to myself, not sharing it with the fatherless—

18 but from my youth I reared them as a father would, and from my birth I guided the widow—

19 if I have seen anyone perishing for lack of clothing, or the needy without garments,

20 and their hearts did not bless me for warming them with the fleece from my sheep,

21 if I have raised my hand against the fatherless, knowing that I had influence in court,

22 then let my arm fall from the shoulder, let it be broken off at the joint.

23 For I dreaded destruction from God, and for fear of his splendor I could not do such things.

24 “If I have put my trust in gold or said to pure gold, ‘You are my security,’

25 if I have rejoiced over my great wealth, the fortune my hands had gained,

26 if I have regarded the sun in its radiance or the moon moving in splendor,

27 so that my heart was secretly enticed and my hand offered them a kiss of homage,

28 then these also would be sins to be judged, for I would have been unfaithful to God on high.

29 “If I have rejoiced at my enemy’s misfortune or gloated over the trouble that came to him—

30 I have not allowed my mouth to sin by invoking a curse against their life—

31 if those of my household have never said, ‘Who has not been filled with Job’s meat?’—

32 but no stranger had to spend the night in the street, for my door was always open to the traveler—

33 if I have concealed my sin as people do,by hiding my guilt in my heart

34 because I so feared the crowd and so dreaded the contempt of the clans that I kept silent and would not go outside—

35 (“Oh, that I had someone to hear me! I sign now my defense—let the Almighty answer me; let my accuser put his indictment in writing.

36 Surely I would wear it on my shoulder, I would put it on like a crown.

37 I would give him an account of my every step; I would present it to him as to a ruler.)—

38 “if my land cries out against me and all its furrows are wet with tears,

39 if I have devoured its yield without payment or broken the spirit of its tenants,

40 then let briers come up instead of wheat and stinkweed instead of barley.” The words of Job are ended.