Parallel Bible results for "job 9"

Job 9

Statenvertaling (Dutch) SVV

1 Maar Job antwoordde en zeide:

2 Waarlijk, ik weet, dat het zo is; want hoe zou de mens rechtvaardig zijn bij God?

3 Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal hij Hem beantwoorden.

4 Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem verhard, en vrede gehad?

5 Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert in Zijn toorn;

6 Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;

7 Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;

8 Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;

9 Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de binnenkameren van het Zuiden;

10 Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die men niet tellen kan.

11 Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.

12 Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem zeggen: Wat doet Gij?

13 God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de hovaardige helpers.

14 Hoeveel te min zal ik Hem antwoorden, en mijn woorden uitkiezen tegen Hem?

15 Denwelken ik, zo ik rechtvaardig ware, niet zou antwoorden; mijn Rechter zal ik om genade bidden.

16 Indien ik roep, en Hij mij antwoordt; ik zal niet geloven, dat Hij mijn stem ter ore genomen heeft.

17 Want Hij vermorzelt mij door een onweder, en vermenigvuldigt mijn wonden zonder oorzaak.

18 Hij laat mij niet toe mijn adem te verhalen; maar Hij verzadigt mij met bitterheden.

19 Zo het aan de kracht komt, zie, Hij is sterk; en zo het aan het recht komt, wie zal mij dagvaarden?

20 Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren.

21 Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn leven.

22 Dat is een ding, daarom zeg ik: Den oprechte en den goddeloze verdoet Hij.

23 Als de gesel haastelijk doodt, bespot Hij de verzoeking der onschuldigen.

24 De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?

25 En mijn dagen zijn lichter geweest dan een loper; zij zijn weggevloden, zij hebben het goede niet gezien.

26 Zij zijn voorbijgevaren met jachtschepen; gelijk een arend naar het aas toevliegt.

27 Indien mijn zeggen is: Ik zal mijn klacht vergeten, en ik zal mijn gebaar laten varen, en mij verkwikken;

28 Zo schroom ik voor al mijn smarten; ik weet, dat Gij mij niet onschuldig zult houden.

29 Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?

30 Indien ik mij wasse met sneeuwwater, en mijn handen zuivere met zeep;

31 Dan zult Gij mij in de gracht induiken, en mijn klederen zullen van mij gruwen.

32 Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te zamen in het gericht kwamen.

33 Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen mocht.

34 Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij niet verbaasd make;

35 Zo zal ik spreken, en Hem niet vrezen; want zodanig ben ik niet bij mij.

New International Version NIV

1 Then Job replied:

2 “Indeed, I know that this is true. But how can mere mortals prove their innocence before God?

3 Though they wished to dispute with him, they could not answer him one time out of a thousand.

4 His wisdom is profound, his power is vast. Who has resisted him and come out unscathed?

5 He moves mountains without their knowing it and overturns them in his anger.

6 He shakes the earth from its place and makes its pillars tremble.

7 He speaks to the sun and it does not shine; he seals off the light of the stars.

8 He alone stretches out the heavens and treads on the waves of the sea.

9 He is the Maker of the Bear and Orion, the Pleiades and the constellations of the south.

10 He performs wonders that cannot be fathomed, miracles that cannot be counted.

11 When he passes me, I cannot see him; when he goes by, I cannot perceive him.

12 If he snatches away, who can stop him? Who can say to him, ‘What are you doing?’

13 God does not restrain his anger; even the cohorts of Rahab cowered at his feet.

14 “How then can I dispute with him? How can I find words to argue with him?

15 Though I were innocent, I could not answer him; I could only plead with my Judge for mercy.

16 Even if I summoned him and he responded, I do not believe he would give me a hearing.

17 He would crush me with a storm and multiply my wounds for no reason.

18 He would not let me catch my breath but would overwhelm me with misery.

19 If it is a matter of strength, he is mighty! And if it is a matter of justice, who can challenge him ?

20 Even if I were innocent, my mouth would condemn me; if I were blameless, it would pronounce me guilty.

21 “Although I am blameless, I have no concern for myself; I despise my own life.

22 It is all the same; that is why I say, ‘He destroys both the blameless and the wicked.’

23 When a scourge brings sudden death, he mocks the despair of the innocent.

24 When a land falls into the hands of the wicked, he blindfolds its judges. If it is not he, then who is it?

25 “My days are swifter than a runner; they fly away without a glimpse of joy.

26 They skim past like boats of papyrus, like eagles swooping down on their prey.

27 If I say, ‘I will forget my complaint, I will change my expression, and smile,’

28 I still dread all my sufferings, for I know you will not hold me innocent.

29 Since I am already found guilty, why should I struggle in vain?

30 Even if I washed myself with soap and my hands with cleansing powder,

31 you would plunge me into a slime pit so that even my clothes would detest me.

32 “He is not a mere mortal like me that I might answer him, that we might confront each other in court.

33 If only there were someone to mediate between us, someone to bring us together,

34 someone to remove God’s rod from me, so that his terror would frighten me no more.

35 Then I would speak up without fear of him, but as it now stands with me, I cannot.