Psalmen 51:11-19

11 Verberg Uw aangezicht van mijn zonden, en delg uit al mijn ongerechtigheden.

12 Schep mij een rein hart, o God! en vernieuw in het binnenste van mij een vasten geest.

13 Verwerp mij niet van Uw aangezicht, en neem Uw Heiligen Geest niet van mij.

14 Geef mij weder de vreugde Uws heils; en de vrijmoedige geest ondersteune mij.

15 Zo zal ik de overtreders Uw wegen leren; en de zondaars zullen zich tot U bekeren.

16 Verlos mij van bloedschulden, o God, Gij, God mijns heils! zo zal mijn tong Uw gerechtigheid vrolijk roemen.

17 Heere, open mijn lippen, zo zal mijn mond Uw lof verkondigen.

18 Want Gij hebt geen lust tot offerande, anders zou ik ze geven; in brandofferen hebt Gij geen behagen.

19 De offeranden Gods zijn een gebroken geest; een gebroken en verslagen hart zult Gij, o God! niet verachten. [ (Psalms 51:20) Doe wel bij Sion naar Uw welbehagen; bouw de muren van Jeruzalem op. ] [ (Psalms 51:21) Dan zult Gij lust hebben aan de offeranden der gerechtigheid, aan brandoffer en een offer, dat gans verteerd wordt; dan zullen zij varren offeren op Uw altaar. ]

Psalmen 51:11-19 Meaning and Commentary

To the chief Musician, A Psalm of David, when Nathan the prophet came unto him, after he had gone in to Bathsheba. The occasion of this psalm was the sin of David with Bathsheba, signified by "going in to her"; an euphemism for "lying with her"; which sin was a very aggravated one, she being another man's wife, and the wife of a servant and soldier of his, who was at the same time exposing his life for his king and country's good; and David besides had many wives, and was also king of Israel, and should have set a better example to his subjects; and it was followed with other sins, as the murder of Uriah, and the death of several others; with scandal to religion, and with security and impenitence in him for a long time, until Nathan the prophet was sent to him of God, to awaken him to a sense of his sin; which he immediately acknowledged, and showed true repentance for it: upon which, either while Nathan was present, or after he was gone, he penned this psalm; that it might remain on record, as a testification of his repentance, and for the instruction of such as should fall into sin, how to behave, where to apply, and for their comfort. The history of all this may be seen in the eleventh and twelfth chapters of the second book of Samuel.