1 Koningen 12:16

16 Toen gans Israel zag, dat de koning naar hen niet hoorde, zo gaf het volk den koning weder antwoord, zeggende: Wat deel hebben wij aan David? Ja, geen erve hebben wij aan den zoon van Isai; naar uw tenten, o Israel! Voorzie nu uw huis, o David! Zo ging Israel naar zijn tenten.

1 Koningen 12:16 Meaning and Commentary

1 Kings 12:16

So when all Israel saw that the king hearkened not unto them,
&c.] To grant their requests:

the people answered the king, saying, what portion have we in David?
or in his posterity, which are not of our tribes, nor are we obliged to have a king of that family; nor can we expect any benefit or advantage from thence, as may be easily concluded from the rough answer of Rehoboam:

neither have we inheritance in the son of Jesse;
so they called David by way of contempt; which was great ingratitude, when he had done such great things for them, and he and his son Solomon had raised them to the pitch of wealth and glory they now enjoyed; these were seditious expressions, and seem to be borrowed from a seditious person in the times of David, ( 2 Samuel 20:1 )

to your tents, O Israel;
signifying it was high time to depart from Rehoboam, and to have nothing to say to him, or do with him, but retire to their habitations, to consider whom to set as king over them:

now see to thine own house, David;
thou son or grandson of David; not his own house and family, and mind his domestic affairs, nor the house of the sanctuary in his tribe, as many of the Jewish writers interpret it; but rather the tribe of Judah, of which he was, and would have him consider to what a narrow compass his kingdom would be brought, who was just now blustering and boasting of his grandeur as a king:

so Israel departed unto their tents;
to their cities, as the Targum, and their habitations there, without recognizing Rehoboam as their king, or swearing allegiance, or giving homage to him as such.

1 Koningen 12:16 In-Context

14 En hij sprak tot hen naar den raad der jongelingen, zeggende: Mijn vader heeft uw juk zwaar gemaakt, maar ik zal boven uw juk nog daartoe doen; mijn vader heeft u met geselen gekastijd, maar ik zal u met schorpioenen kastijden.

15 Alzo hoorde de koning naar het volk niet; want deze omwending was van den HEERE, opdat Hij Zijn woord bevestigde, hetwelk de HEERE door den dienst van Ahia, den Siloniet, gesproken had tot Jerobeam, den zoon van Nebat.

16 Toen gans Israel zag, dat de koning naar hen niet hoorde, zo gaf het volk den koning weder antwoord, zeggende: Wat deel hebben wij aan David? Ja, geen erve hebben wij aan den zoon van Isai; naar uw tenten, o Israel! Voorzie nu uw huis, o David! Zo ging Israel naar zijn tenten.

17 Doch aangaande de kinderen van Israel, die in de steden van Juda woonden, over die regeerde Rehabeam ook.

18 Toen zond de koning Rehabeam Adoram, die over de schatting was; en het ganse Israel stenigde hem met stenen, dat hij stierf; maar de koning Rehabeam vervloekte zich om op een wagen te klimmen, dat hij naar Jeruzalem vluchtte.