2 Koningen 13:19

19 Toen werd de man Gods zeer toornig op hem, en zeide: Gij zoudt vijfmaal of zesmaal geslagen hebben; dan zoudt gij de Syriers tot verdoens toe geslagen hebben; doch nu zult gij de Syriers driemaal slaan.

2 Koningen 13:19 Meaning and Commentary

2 Kings 13:19

And the man of God was wroth with him
Because he ceased smiting, and smote no oftener; for it was revealed to the prophet, by an impulse upon his mind, that by the number of times he smote on the ground, it would be known how often he should get the victory over his enemies; but this was to be left to the king's own will, how often he would smite, and thereby the prophet would know also with what spirit he would pursue his victories, and the advantages he would gain:

and said, thou shouldest have smitten five or six times, then hadst
thou smitten Syria until thou hadst consumed it;
as a nation, as well as routed their several armies:

whereas now thou shalt smite Syria but thrice;
beat them only three times in battle, according to the number of his smitings on the ground.

2 Koningen 13:19 In-Context

17 En hij zeide: Doe het venster open tegen het oosten. En hij deed het open. Toen zeide Elisa: Schiet. En hij schoot. En hij zeide: Het is een pijl der verlossing des HEEREN, en een pijl der verlossing tegen de Syriers; want gij zult de Syriers slaan in Afek, tot verdoens toe.

18 Daarna zeide hij: Neem de pijlen. En hij nam ze. Toen zeide hij tot den koning van Israel: Sla tegen de aarde. En hij sloeg driemaal; daarna stond hij stil.

19 Toen werd de man Gods zeer toornig op hem, en zeide: Gij zoudt vijfmaal of zesmaal geslagen hebben; dan zoudt gij de Syriers tot verdoens toe geslagen hebben; doch nu zult gij de Syriers driemaal slaan.

20 Daarna stierf Elisa, en zij begroeven hem. De benden nu der Moabieten kwamen in het land met het ingaan des jaars.

21 En het geschiedde, als zij een man begroeven, dat zij, ziet, een bende zagen; zo wierpen zij den man in het graf van Elisa; en toen de man daarin kwam, en het gebeente van Elisa aanroerde, werd hij levend, en rees op zijn voeten.