2 Samuël 4:10

10 Dewijl ik hem, die mij boodschapte, zeggende: Zie, Saul is dood; daar hij in zijn ogen was als een, die goede boodschap bracht, nochtans gegrepen en te Ziklag gedood heb, hoewel hij meende, dat ik hem bodenloon zou geven;

2 Samuël 4:10 Meaning and Commentary

2 Samuel 4:10

When one told me, saying, behold, Saul is dead
No more is related, not that he killed him, or assisted in killing him, only that he was dead; by which it appears, as Abarbinel thinks, that the Amalekite did not slay Saul, and that David did not put him to death on that account, but for what follows:

thinking to have brought good tidings;
which would have been very acceptable to David, that he would have rejoiced and exulted at it as he did; but he was mistaken; instead of that,

I took hold of him, and slew him at Ziklag;
that is, ordered one of his young men to lay hold on him, and slay him, as he did, ( 2 Samuel 1:15 ) ;

who [thought] that I would have given him a reward for his tidings;
a handsome present, as the Targum here, a gift, or raised him to some post of honour and profit.

2 Samuël 4:10 In-Context

8 En zij brachten het hoofd van Isboseth tot David te Hebron, en zeiden tot den koning: Zie, daar is het hoofd van Isboseth, den zoon van Saul, uw vijand, die uw ziel zocht, alzo heeft de HEERE mijn heer den koning te dezen dage wrake gegeven van Saul en van zijn zaad.

9 Maar David antwoordde Rechab en zijn broeder Baena, den zonen van Rimmon, den Beerothiet, en zeide tot hen: Zo waarachtig als De HEERE leeft, Die mijn ziel uit alle benauwdheid verlost heeft!

10 Dewijl ik hem, die mij boodschapte, zeggende: Zie, Saul is dood; daar hij in zijn ogen was als een, die goede boodschap bracht, nochtans gegrepen en te Ziklag gedood heb, hoewel hij meende, dat ik hem bodenloon zou geven;

11 Hoeveel te meer, wanneer goddeloze mannen een rechtvaardigen man in zijn huis op zijn slaapstede hebben gedood? Nu dan, zou ik zijn bloed van uw handen niet eisen, en u van de aarde wegdoen?

12 En David gebood zijn jongens, en zij doodden hen, en hieuwen hun handen en hun voeten af, en hingen ze op bij den vijver te Hebron, maar het hoofd van Isboseth namen zij, en begroeven het in Abners graf te Hebron.