Psalmen 61:2-8

2 O God! hoor mijn geschrei, merk op mijn gebed.

3 Van het einde des lands roep ik tot U als mijn hart overstelpt is; leid mij op een rotssteen, die mij te hoog zou zijn.

4 Want Gij zijt mij een Toevlucht geweest, een sterke Toren voor den vijand.

5 Ik zal in Uw hut verkeren in eeuwigheden; ik zal mijn toevlucht nemen in het verborgene Uwer vleugelen. Sela.

6 Want Gij, o God! hebt gehoord naar mijn geloften; Gij hebt mij gegeven de erfenis dergenen, die Uw Naam vrezen.

7 Gij zult dagen tot des konings dagen toedoen; zijn jaren zullen zijn als van geslacht tot geslacht;

8 Hij zal eeuwiglijk voor Gods aangezicht zitten; bereid goedertierenheid en waarheid, dat zij hem behoeden. [ (Psalms 61:9) Zo zal ik Uw Naam psalmzingen in eeuwigheid; opdat ik mijn geloften betale, dag bij dag. ]

Psalmen 61:2-8 Meaning and Commentary

To the chief Musician upon Neginah, [A Psalm] of David. "Neginah" is either the beginning of a song, as Aben Ezra; or the musical note or tune of one: or rather the name of a musical instrument, which was touched by the hand, or with a quill or bow. It is the singular of "neginoth," See Gill on "Ps 4:1." This psalm was written by David, when at the end of the earth, or land of Judea, as appears from Psalm 61:2; either when he was fighting with the Syrians, as R. Obadiah, and so was composed about the same time with the former; or when he was in the land of the Philistines, being obliged to fly there from Saul, as Kimchi and others: or rather after he himself was king, since mention is made of the king in it; and when he fled from his son Absalom, and passed over to the other side of Jordan, and came to Mahanaim, 2 Samuel 17:22; where very probably he wrote this psalm. In it respect is had to the Messiah, as in Psalm 61:2; though Arama thinks it was composed after the prophecy came to Nathan that David should not build the temple; see Psalm 61:4.