Numberi 24

1 Toen Bileam zag, dat het goed was in de ogen des HEEREN, dat hij Israel zegende, zo ging hij ditmaal niet heen, gelijk meermalen, tot de toverijen; maar hij stelde zijn aangezicht naar de woestijn.

2 Als Bileam zijn ogen ophief, en Israel zag, wonende naar zijn stammen, zo was de Geest van God op hem.

3 En hij hief zijn spreuk op, en zeide: Bileam, de zoon van Beor, spreekt, en de man, wien de ogen geopend zijn, spreekt!

4 De hoorder der redenen Gods spreekt, die het gezicht des Almachtigen ziet; die verrukt wordt, en wien de ogen ontdekt worden!

5 Hoe goed zijn uw tenten, Jakob! uw woningen, Israel!

6 Gelijk de beken breiden zij zich uit, als de hoven aan de rivieren; de HEERE heeft ze geplant, als de sandelbomen, als de cederbomen aan het water.

7 Er zal water uit zijn emmeren vloeien, en zijn zaad zal in vele wateren zijn; en zijn koning zal boven Agag verheven worden, en zijn koninkrijk zal verhoogd worden.

8 God heeft hem uit Egypte uitgevoerd; zijn krachten zijn als van een eenhoorn; hij zal de heidenen, zijn vijanden, verteren, en hun gebeente breken, en met zijn pijlen doorschieten.

9 Hij heeft zich gekromd, hij heeft zich nedergelegd, gelijk een leeuw, en als een oude leeuw; wie zal hem doen opstaan? Zo wie u zegent, die zij gezegend, en vervloekt zij, wie u vervloekt!

10 Toen ontstak de toorn van Balak tegen Bileam, en hij sloeg zijn handen samen; en Balak zeide tot Bileam: Ik heb u geroepen, om mijn vijanden te vloeken; maar zie, gij hebt hen nu driemaal gedurig gezegend!

11 En nu, pak u weg naar uw plaats! Ik had gezegd, dat ik u hoog vereren zou; maar zie, de HEERE heeft u die eer van u geweerd!

12 Toen zeide Bileam tot Balak: Heb ik ook niet tot uw boden, die gij tot mij gezonden hebt, gesproken, zeggende:

13 Wanneer mij Balak zijn huis vol zilver en goud gave, zo kan ik het bevel des HEEREN niet overtreden, doende goed of kwaad uit mijn eigen hart; wat de HEERE spreken zal, dat zal ik spreken.

14 En nu, zie, ik ga tot mijn volk; kom, ik zal u raad geven, en zeggen wat dit volk uw volk doen zal in de laatste dagen.

15 Toen hief hij zijn spreuk op, en zeide: Bileam, de zoon van Beor, spreekt, en die man, wien de ogen geopend zijn, spreekt!

16 De hoorder der redenen Gods spreekt, en die de wetenschap des Allerhoogsten weet; die het gezicht des Almachtigen ziet, die verrukt wordt, en wien de ogen ontdekt worden.

17 Ik zal hem zien, maar nu niet; ik aanschouw Hem, maar niet nabij. Er zal een ster voortkomen uit Jakob, en er zal een scepter uit Israel opkomen; die zal de palen der Moabieten verslaan, en zal al de kinderen van Seth verstoren.

18 En Edom zal een erfelijke bezitting zijn; en Seir zal zijn vijanden een erfelijke bezitting zijn; doch Israel zal kracht doen.

19 En er zal een uit Jakob heersen, en hij zal de overigen uit de steden ombrengen.

20 Toen hij de Amalekieten zag, zo hief hij zijn spreuk op, en zeide: Amalek is de eersteling der heidenen; maar zijn uiterste is ten verderve!

21 Toen hij de Kenieten zag, zo hief hij zijn spreuk op, en zeide: Uw woning is vast, en gij hebt uw nest in een steenrots gelegd.

22 Evenwel zal Kain verteerd worden, totdat u Assur gevankelijk wegvoeren zal!

23 Voorts hief hij zijn spreuk op, en zeide: Och, wie zal leven, als God dit doen zal!

24 En de schepen van den oever der Chitteers, die zullen Assur plagen, zij zullen ook Heber plagen; en hij zal ook ten verderve zijn.

25 Toen stond Bileam op, en ging heen, en keerde weder tot zijn plaats. Balak ging ook zijn weg.

Numberi 24 Commentary

Chapter 24

Balaam, leaving divinations, prophesies the happiness of Israel. (1-9) Balak dismisses Balaam in anger. (10-14) Balaam's prophecies. (15-25)

Verses 1-9 Now Balaam spake not his own sense, but the language of the Spirit that came upon him. Many have their eyes open who have not their hearts open; are enlightened, but not sanctified. That knowledge which puffs men up with pride, will but serve to light them to hell, whither many go with their eyes open. The blessing is nearly the same as those given before. He admires in Israel, their beauty. The righteous, doubtless, is more excellent than his neighbour. Their fruitfulness and increase. Their honour and advancement. Their power and victory. He looks back upon what had been done for them. Their power and victory. He looks back upon what had been done for them. Their courage and security. The righteous are bold as a lion, not when assaulting others, but when at rest, because God maketh them to dwell in safety. Their influence upon their neighbours. God takes what is done to them, whether good or evil, as done to himself.

Verses 10-14 This vain attempt to curse Israel is ended. Balak broke out into a rage against Balaam, and expressed great vexation. Balaam has a very full excuse; God restrained him from saying what he would have said, and constrained him to say what he would not have uttered.

Verses 15-25 Under the powerful influence of the Spirit of prophecy, Balaam foretold the future prosperity and extensive dominion of Israel. Balaam boasts that his eyes are open. The prophets were in old times called seers. He had heard the words of God, which many do who neither heed them, nor hear God in them. He knew the knowledge of the Most High. A man may be full of the knowledge of God, yet utterly destitute of the grace of God. He calls God the Most High and the Almighty. No man could seem to express a greater respect to God; yet he had no true fear of him, love to him, nor faith in him; so far a man may go toward heaven, and yet come short of it at last. Here is Balaam's prophecy concerning Him who should be the crown and glory of his people Israel; who is David in the type; but our Lord Jesus, the promised Messiah, is chiefly pointed at, and of him it is an illustrious prophecy. Balaam, a wicked man, shall see Christ, but shall not see him nigh; not see him as Job, who saw him as his Redeemer, and saw him for himself. When he comes in the clouds, every eye shall see him; but many will see him, as the rich man in hell saw Abraham, afar off. He shall come out of Jacob, and Israel, as a Star and a Sceptre; the former denoting his glory and lustre; the latter his power and authority. Christ shall be King, not only of Jacob and Israel, but of all the world; so that all shall be either governed by his golden sceptre, or dashed in pieces by his iron rod. Balaam prophesied concerning the Amalekites and Kenites, part of whose country he had now in view. Even a nest in a rock will not be a lasting security. Here is a prophecy that looks as far forward as to the Greeks and Romans. He acknowledges all the revolutions of states and kingdoms to be the Lord's doing. These events will make such desolations, that scarcely any will escape. They that live then, will be as brands plucked out of the fire. May God fit us for the worst of times! Thus Balaam, instead of cursing the church, curses Amalek the first, and Rome the last enemy of the church. Not Rome pagan only, but Rome papal also; antichrist and all the antichristian powers. Let us ask ourselves, Do we in knowledge, experience, or profession, excel Balaam? No readiness of speech, even in preaching or prayer, no gifts of knowledge or prophecy, are in themselves different from, or superior to the boasted gifts of him who loved the wages of unrighteousness, and died the enemy of God. Simple dependence on the Redeemer's atoning blood and sanctifying grace, cheerful submission to the Divine will, constant endeavours to glorify God and benefit his people, these are less splendid, but far more excellent gifts, and always accompany salvation. No boasting hypocrite ever possessed these; yet the feeblest believer has something of them, and is daily praying for more of them.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO NUMBERS 24

In this chapter we are told, that Balaam leaving his enchantments, the Spirit of God came on him, and he spake of the happiness of Israel, and prophesied of their future greatness and glory, Nu 24:1-9 which so exasperated Balak, that he ordered him at once to depart from him, Nu 24:10,11. Balaam justified himself in what he said and did, and suggested that before they parted, he had something to say in a prophetic manner, concerning what Israel should do to Moab in "future" times, Nu 24:12-14 and then prophesies concerning the Messiah, and the destruction of Moab, and of some neighbouring nations, and even of some at a greater distance, as the Assyrians and Romans, Nu 24:15-25.