Numberi 23

1 Toen zeide Bileam tot Balak: Bouw mij hier zeven altaren, en bereid mij hier zeven varren en zeven rammen.

2 Balak nu deed, gelijk als Bileam gesproken had; en Balak en Bileam offerden een var en een ram, op elk altaar.

3 Toen zeide Bileam tot Balak: Blijf staan bij uw brandoffer, en ik zal heengaan; misschien zal de HEERE mij tegemoet komen; en hetgeen Hij wijzen zal, dat zal ik u bekend maken. Toen ging hij op de hoogte.

4 Als God Bileam ontmoet was, zo zeide hij tot Hem: Zeven altaren heb ik toegericht, en heb een var en een ram op elk altaar geofferd

5 Toen legde de HEERE het woord in den mond van Bileam, en zeide: Keer weder tot Balak, en spreek aldus.

6 Als hij nu tot hem wederkeerde, ziet, zo stond hij bij zijn brandoffer, hij en al de vorsten der Moabieten.

7 Toen hief hij zijn spreuk op, en zeide: Uit Syrie heeft mij Balak, de koning der Moabieten, laten halen, van het gebergte tegen het oosten, zeggende: Kom, vervloek mij Jakob, en kom, scheld Israel!

8 Wat zal ik vloeken, dien God niet vloekt; en wat zal ik schelden, waar de HEERE niet scheldt?

9 Want van de hoogte der steenrotsen zie ik hem, en van de heuvelen aanschouw ik hem; ziet, dat volk zal alleen wonen, en het zal onder de heidenen niet gerekend worden.

10 Wie zal het stof van Jakob tellen, en het getal, ja, het vierde deel van Israel? Mijn ziel sterve den dood der oprechten, en mijn uiterste zij gelijk het zijne!

11 Toen zeide Balak tot Bileam: Wat hebt gij mij gedaan? Ik heb u genomen, om mijn vijanden te vloeken; maar zie, gij hebt hen doorgaans gezegend!

12 Hij nu antwoordde en zeide: Zal ik dat niet waarnemen te spreken, wat de HEERE in mijn mond gelegd heeft?

13 Toen zeide Balak tot hem: Kom toch met mij aan een andere plaats, van waar gij hem zult zien; gij zult niet dan zijn einde zien, maar hem niet ganselijk zien; en vervloek hem mij van daar!

14 Alzo nam hij hem mede tot het veld Zofim, op de hoogte van Pisga; en hij bouwde zeven altaren, en hij offerde een var en een ram op elk altaar

15 Toen zeide hij tot Balak: Blijf hier staan bij uw brandoffer, en ik zal Hem aldaar ontmoeten.

16 Als de HEERE Bileam ontmoet was, zo legde Hij het woord in zijn mond, en Hij zeide: Keer weder tot Balak, en spreek alzo.

17 Toen hij tot hem kwam, ziet, zo stond hij bij zijn brandoffer, en de vorsten der Moabieten bij hem. Balak nu zeide tot hem: Wat heeft de HEERE gesproken?

18 Toen hief hij zijn spreuk op, en zeide: Sta op, Balak, en hoor! Neig uw oren tot mij, gij, zoon van Zippor!

19 God is geen man, dat Hij liegen zou, noch eens mensen kind, dat het Hem berouwen zou; zou Hij het zeggen, en niet doen, of spreken, en niet bestendig maken

20 Zie, ik heb ontvangen te zegenen; dewijl Hij zegent, zo zal ik het niet keren.

21 Hij schouwt niet aan de ongerechtigheid in Jakob; ook ziet Hij niet aan de boosheid in Israel. De HEERE, zijn God, is met hem, en het geklank des Konings is bij hem

22 God heeft hen uit Egypte uitgevoerd; zijn krachten zijn als van een eenhoorn.

23 Want er is geen toverij tegen Jakob noch waarzeggerij tegen Israel. Te dezer tijd zal van Jakob gezegd worden, en van Israel, wat God gewrocht heeft.

24 Zie, het volk zal opstaan als een oude leeuw, en het zal zich verheffen als een leeuw; het zal zich niet neerleggen, totdat het den roof gegeten, en het bloed der verslagenen gedronken zal hebben!

25 Toen zeide Balak tot Bileam: Gij zult het ganselijk noch vloeken, noch geenszins zegenen.

26 Doch Bileam antwoordde en zeide tot Balak: Heb ik niet tot u gesproken, zeggende: Al wat de HEERE spreken zal, dat zal ik doen?

27 Verder zeide Balak tot Bileam: Kom toch, ik zal u aan een ander plaats medenemen; misschien zal het recht zijn in de ogen van dien God, dat gij het mij van daar vervloekt.

28 Toen nam Balak Bileam mede tot de hoogte van Peor, die tegen de woestijn ziet.

29 En Bileam zeide tot Balak: Bouw mij hier zeven altaren, en bereid mij hier zeven varren en zeven rammen.

30 Balak nu deed, gelijk als Bileam gezegd had; en hij offerde een var en een ram op elk altaar.

Numberi 23 Commentary

Chapter 23

Balak's sacrifice, Balaam pronounces a blessing instead of a curse. (1-10) Balak's disappointment, and second sacrifice, Balaam again blesses Israel. (11-30)

Verses 1-10 With the camps of Israel full in view, Balaam ordered seven altars to be built, and a bullock and a ram to be offered on each. Oh the sottishness of superstition, to imagine that God will be at man's beck! The curse is turned into a blessing, by the overruling power of God, in love to Israel. God designed to serve his own glory by Balaam, and therefore met him. If God put a word into the mouth of Balaam, who would have defied God and Israel, surely he will not be wanting to those who desire to glorify God, and to edify his people; it shall be given what they should speak. He who opened the mouth of the ass, caused the mouth of this wicked man to speak words as contrary to the desire of his heart, as those of the ass were to the powers of the brute. The miracle was as great in the one case as in the other. Balaam pronounces Israel safe. He owns he could do no more than God suffered him to do. He pronounces them happy in their distinction from the rest of the nations. Happy in their numbers, which made them both honourable and formidable. Happy in their last end. Death is the end of all men; even the righteous must die, and it is good for us to think of this with regard to ourselves, as Balaam does here, speaking of his own death. He pronounces the righteous truly blessed, not only while they live, but when they die; which makes their death even more desirable than life itself. But there are many who desire to die the death of the righteous, but do not endeavour to live the life of the righteous; gladly would they have an end like theirs, but not a way like theirs. They would be saints in heaven, but not saints on earth. This saying of Balaam's is only a wish, not a prayer; it is a vain wish, being only a wish for the end, without any care for the means. Many seek to quiet their consciences with the promise of future amendment, or take up with some false hope, while they neglect the only way of salvation, by which a sinner can be righteous before God.

Verses 11-30 Balak was angry with Balaam. Thus a confession of God's overruling power is extorted from a wicked prophet, to the confusion of a wicked prince. A second time the curse is turned into a blessing; and this blessing is both larger and stronger than the former. Men change their minds, and break their words; but God never changes his mind, and therefore never recalls his promise. And when in Scripture he is said to repent, it does not mean any change of his mind; but only a change of his way. There was sin in Jacob, and God saw it; but there was not such as might provoke him to give them up to ruin. If the Lord sees that we trust in his mercy, and accept of his salvation; that we indulge no secret lust, and continue not in rebellion, but endeavour to serve and glorify him; we may be sure that he looks upon us as accepted in Christ, that our sins are all pardoned. Oh the wonders of providence and grace, the wonders of redeeming love, of pardoning mercy, of the new-creating Spirit! Balak had no hope of ruining Israel, and Balaam showed that he had more reason to fear being ruined by them. Since Balaam cannot say what he would have him, Balak wished him to say nothing. But though there are many devices in man's heart, God's counsels shall stand. Yet they resolve to make another attempt, though they had no promise on which to build their hopes. Let us, who have a promise that the vision at the end shall speak and not lie, continue earnest in prayer, ( Luke 18:1 ) .

Chapter Summary

INTRODUCTION TO EXODUS 23

This chapter gives an account of the sacrifices offered by Balak and Balaam, and how God met Balsam, and put a word into his mouth, which he delivered in the presence of the king of Moab and his princes, Nu 23:1-7, the substance of which are, the separate state and condition of Israel from other nations, their number, and the happiness of the righteous at death, Nu 23:8-10, which made Balak uneasy, since instead of cursing he blessed Israel, and therefore he had him to another place to take a view of the people, Nu 23:11-13 where having offered sacrifices, another word was put into the mouth of Balaam, and which he also delivered before the king and his nobles, Nu 23:14-18, in which were expressed the unchangeableness of God, the irreversibleness of the blessing of Israel, the strength, safety, happiness, and glory of that people, Nu 23:19-24 which made Balak more uneasy still; but willing to try him a third time, he carried him to another place, and there built altars, and offered sacrifices, the consequence of which is related in the next chapter, Nu 23:25-30.