Habakuk 1:2

2 HEERE! hoe lang schreeuw ik, en Gij hoort niet, hoe lang roep ik geweld, tot U, en Gij verlost niet!

Habakuk 1:2 Meaning and Commentary

Habakkuk 1:2

O Lord, how long shall I cry, and thou wilt not hear!
&c.] The prophet having long observed the sins and iniquities of the people among whom he lived, and being greatly distressed in his mind on account of them, had frequently and importunately cried unto the Lord to put a stop to the abounding of them, that the people might be brought to a sense of their sins, and reform from them; but nothing of this kind appearing, he concludes his prayers were not heard, and therefore expostulates with the Lord upon this head: [even] cry unto thee [of] violence, and thou wilt not save!
either of violence done to himself in the discharge of his office, or of one man to another, of the rich to the poor; and yet, though he cried again and again to the Lord, to check this growing evil, and deliver the oppressed out of the hands of their oppressors, it was not done; which was matter of grief and trouble to him.

Habakuk 1:2 In-Context

1 De last, welken Habakuk, de profeet, gezien heeft.

2 HEERE! hoe lang schreeuw ik, en Gij hoort niet, hoe lang roep ik geweld, tot U, en Gij verlost niet!

3 Waarom laat Gij mij ongerechtigheid zien, en aanschouwt de kwelling? Want verwoesting en geweld is tegen mij over, en er is twist, en men neemt gekijf op.

4 Daarom wordt de wet onderlaten, en het recht komt nimmermeer voort; want de goddeloze omringt den rechtvaardige; daarom komt het recht verdraaid voor.

5 Ziet onder de heidenen, en aanschouwt, en verwondert u, verwondert u, want Ik werk een werk in ulieder dagen, hetwelk gij niet geloven zult, als het verteld zal worden.