Jozua 14:11

11 Ik ben nog heden zo sterk, gelijk als ik was ten dage, toen Mozes mij uitzond; gelijk mijn kracht toen was, alzo is nu mijn kracht, tot den oorlog, en om uit te gaan, en om in te gaan.

Jozua 14:11 Meaning and Commentary

Joshua 14:11

As yet I [am as] strong this day as [I was] in the day that
Moses sent me
To spy the land, forty five years ago; suggesting that he was as sound in his mind, understanding, judgment and memory, and as hale, strong, and robust in his body now, as he had been so long ago; which was a wonderful instance of the care of divine Providence over him in upholding him in life, and continuing him in vigour and health at such an age, when the carcasses of so many thousands had pined away and fell in the wilderness:

as my strength [was] then, even so [is] my strength now for war;
he had the same strength of body and courage of mind to engage in warlike enterprises as he had so many years ago; and this he the rather mentions, to prevent any objection Joshua might make to the giving of Hebron to him, since being inhabited by giants, it required a large share of strength and courage to attempt the conquest of it: but Caleb had strength

both to go out, and to come in;
to do any civil business, to preside over his tribe, or to govern any city, and its appendages, that should be put into his hands.

Jozua 14:11 In-Context

9 Toen zwoer Mozes te dien zelven dage, zeggende: Indien niet het land, waarop uw voet getreden heeft, u en uw kinderen ten erfdeel zal zijn in eeuwigheid, dewijl gij volhard hebt den HEERE, mijn God, na te volgen.

10 En nu, zie, de HEERE heeft mij in het leven behouden, gelijk als Hij gesproken heeft; het zijn nu vijf en veertig jaren, sedert dat de HEERE dit woord tot Mozes gesproken heeft, toen Israel in de woestijn wandelde; en nu, zie, ik ben heden vijf en tachtig jaren oud.

11 Ik ben nog heden zo sterk, gelijk als ik was ten dage, toen Mozes mij uitzond; gelijk mijn kracht toen was, alzo is nu mijn kracht, tot den oorlog, en om uit te gaan, en om in te gaan.

12 En nu, geef mij dit gebergte, waarvan de HEERE te dien dage gesproken heeft; want gij hebt het te dienzelven dage gehoord, dat de Enakieten aldaar waren, en dat er grote vaste steden waren; of de HEERE met mij ware, dat ik hen verdreef, gelijk als de HEERE gesproken heeft.

13 Toen zegende hem Jozua, en hij gaf Kaleb, den zoon van Jefunne, Hebron ten erfdeel.