Psalmen 22:7

7 Maar ik ben een worm en geen man, een smaad van mensen, en veracht van het volk.

Psalmen 22:7 Meaning and Commentary

Psalms 22:7

All they that see me laugh me to scorn
To the afflicted pity should be shown; but instead or pitying him in his distresses they laughed at him; this must be understood of the soldiers when they had him in Pilate's hall, and of the Jews in general when he hung upon the cross; some particular persons must be excepted, as John the beloved disciple, the mother of our Lord, Mary Magdalene, and some other women, who stood afar off beholding him;

they shoot out the lip;
or "open with the lip" ^F25; they made mouths at him, they put out their lips, or gaped upon him with their mouths, and in a way of sport and pastime made wide mouths and drew out their tongues, as in ( Job 16:10 ) ( Isaiah 57:4 ) ;

they shake the head, [saying];
in a way of scorn and derision, as in ( Lamentations 2:15 ) . This was fulfilled in the Jews, ( Matthew 27:39 ) .

---

FOOTNOTES:

F25 (hpvb wryjpy) "hiatum fecerunt labiis suis", Grotius; "they make a mow with their lip", Ainsworth.

Psalmen 22:7 In-Context

5 Op U hebben onze vaders vertrouwd; zij hebben vertrouwd, en Gij hebt hen uitgeholpen.

6 Tot U hebben zij geroepen, en zijn uitgered; op U hebben zij vertrouwd, en zijn niet beschaamd geworden.

7 Maar ik ben een worm en geen man, een smaad van mensen, en veracht van het volk.

8 Allen, die mij zien, bespotten mij; zij steken de lip uit, zij schudden het hoofd, zeggende:

9 Hij heeft het op den HEERE gewenteld, dat Hij hem nu uithelpe, dat Hij hem redde, dewijl Hij lust aan hem heeft!