Richtere 16:28

28 Toen riep Simson tot den HEERE, en zeide: Heere, HEERE! gedenk toch mijner, en sterk mij toch alleenlijk ditmaal, o God! dat ik mij met een wrake voor mijn twee ogen aan de Filistijnen wreke.

Richtere 16:28 Meaning and Commentary

Judges 16:28

And Samson called unto the Lord
In an ejaculatory manner, by mental prayer; though he might possibly express it aloud, without being heard and observed by the people, amidst their noise and mirth; and if it was heard, it might only furnish out more ridicule and contempt; and be it as it may, the prayer must have been preserved by the Lord himself, and given by inspiration to the writer of this book; since there were none that heard it that lived to relate it to others, no, not Samson himself:

and said, O Lord God, remember me, I pray thee;
the office that I bear as judge of Israel, the reproaches cast upon me, and which fall upon thy people, cause, and interest; remember thy lovingkindness, formerly expressed to me, the gracious promises made unto me, and the help and assistance I have had from thee:

and strengthen me, I pray thee, only this once, O God;
and it was a prayer of faith, as appears by its being heard, accepted, and answered; and shows that his strength did not come with his hair, but was owing to the immediate communication of it from the Lord:

that I may be at once avenged of the Philistines for my two eyes;
once for all, and no more; take his last and final vengeance on them; or one vengeance for his two eyes, or vengeance for one of his two eyes; either senses will bear. This was said not from a private spirit of revenge for personal injuries; but as a civil magistrate, a judge of Israel, whose office it was to be a revenger, to execute wrath; and though he mentions only his own eyes, yet he suffered the loss of them, and every other indignity and injury, as a public person, the common enemy of the Philistines, and destroyer of their country, and protector of Israel; and in this character he now acted.

Richtere 16:28 In-Context

26 Toen zeide Simson tot den jongen, die hem bij de hand hield: Laat mij gaan, dat ik de pilaren betaste, op dewelke het huis gevestigd is, dat ik daaraan leune.

27 Het huis nu was vol mannen en vrouwen; ook waren daar alle vorsten der Filistijnen; en op het dak waren omtrent drie duizend mannen en vrouwen, die toezagen, als Simson speelde.

28 Toen riep Simson tot den HEERE, en zeide: Heere, HEERE! gedenk toch mijner, en sterk mij toch alleenlijk ditmaal, o God! dat ik mij met een wrake voor mijn twee ogen aan de Filistijnen wreke.

29 En Simson vatte de twee middelste pilaren, op dewelke het huis was gevestigd, en waarop het steunde, de enen met zijn rechterhand, en den anderen met zijn linkerhand;

30 En Simson zeide: Mijn ziel sterve met de Filistijnen; en hij boog zich met kracht, en het huis viel op de vorsten, en op al het volk, dat daarin was. En de doden, die hij in zijn sterven gedood heeft, waren meer, dan die hij in zijn leven gedood had.