1 Kings 11

1 rex autem Salomon amavit mulieres alienigenas multas filiam quoque Pharaonis et Moabitidas et Ammanitidas Idumeas et Sidonias et Chettheas
2 de gentibus super quibus dixit Dominus filiis Israhel non ingrediemini ad eas neque de illis ingredientur ad vestras certissimo enim avertent corda vestra ut sequamini deos earum his itaque copulatus est Salomon ardentissimo amore
3 fueruntque ei uxores quasi reginae septingentae et concubinae trecentae et averterunt mulieres cor eius
4 cumque iam esset senex depravatum est per mulieres cor eius ut sequeretur deos alienos nec erat cor eius perfectum cum Domino Deo suo sicut cor David patris eius
5 sed colebat Salomon Astharthen deam Sidoniorum et Moloch idolum Ammanitarum
6 fecitque Salomon quod non placuerat coram Domino et non adimplevit ut sequeretur Dominum sicut pater eius
7 tunc aedificavit Salomon fanum Chamos idolo Moab in monte qui est contra Hierusalem et Moloch idolo filiorum Ammon
8 atque in hunc modum fecit universis uxoribus suis alienigenis quae adolebant tura et immolabant diis suis
9 igitur iratus est Dominus Salomoni quod aversa esset mens eius a Domino Deo Israhel qui apparuerat ei secundo
10 et praeceperat de verbo hoc ne sequeretur deos alienos et non custodivit quae mandavit ei Dominus
11 dixit itaque Dominus Salomoni quia habuisti hoc apud te et non custodisti pactum meum et praecepta mea quae mandavi tibi disrumpens scindam regnum tuum et dabo illud servo tuo
12 verumtamen in diebus tuis non faciam propter David patrem tuum de manu filii tui scindam illud
13 nec totum regnum auferam sed tribum unam dabo filio tuo propter David servum meum et Hierusalem quam elegi
14 suscitavit autem Dominus adversarium Salomoni Adad Idumeum de semine regio qui erat in Edom
15 cum enim esset David in Idumea et ascendisset Ioab princeps militiae ad sepeliendos eos qui fuerant interfecti et occidisset omne masculinum in Idumea
16 sex enim mensibus ibi moratus est Ioab et omnis Israhel donec interimerent omne masculinum in Idumea
17 fugit Adad ipse et viri idumei de servis patris eius cum eo ut ingrederetur Aegyptum erat autem Adad puer parvulus
18 cumque surrexissent de Madian venerunt in Pharan tuleruntque secum viros de Pharan et introierunt Aegyptum ad Pharaonem regem Aegypti qui dedit ei domum et cibos constituit et terram delegavit
19 et invenit Adad gratiam coram Pharao valde in tantum ut daret ei uxorem sororem uxoris suae germanam Tafnes reginae
20 genuitque ei soror Tafnes Genebath filium et nutrivit eum Tafnes in domo Pharaonis eratque Genebath habitans apud Pharaonem cum filiis eius
21 cumque audisset Adad in Aegypto dormisse David cum patribus suis et mortuum esse Ioab principem militiae dixit Pharaoni dimitte me ut vadam in terram meam
22 dixitque ei Pharao qua enim re apud me indiges ut quaeras ire ad terram tuam at ille respondit nulla sed obsecro ut dimittas me
23 suscitavit quoque ei Deus adversarium Razon filium Heliada qui fugerat Adadezer regem Soba dominum suum
24 et congregavit contra eum viros et factus est princeps latronum cum interficeret eos David abieruntque Damascum et habitaverunt ibi et constituerunt eum regem in Damasco
25 eratque adversarius Israhel cunctis diebus Salomonis et hoc est malum Adad et odium contra Israhel regnavitque in Syria
26 Hieroboam quoque filius Nabath Ephratheus de Sareda cuius mater erat nomine Sarva mulier vidua servus Salomonis levavit manum contra regem
27 et haec causa rebellionis adversus eum quia Salomon aedificavit Mello et coaequavit voraginem civitatis David patris sui
28 erat autem Hieroboam vir fortis et potens vidensque Salomon adulescentem bonae indolis et industrium constituerat eum praefectum super tributa universae domus Ioseph
29 factum est igitur in tempore illo ut Hieroboam egrederetur de Hierusalem et inveniret eum Ahias Silonites propheta in via opertus pallio novo erant autem duo tantum in agro
30 adprehendensque Ahia pallium suum novum quo opertus erat scidit in duodecim partes
31 et ait ad Hieroboam tolle tibi decem scissuras haec enim dicit Dominus Deus Israhel ecce ego scindam regnum de manu Salomonis et dabo tibi decem tribus
32 porro una tribus remanebit ei propter servum meum David et Hierusalem civitatem quam elegi ex omnibus tribubus Israhel
33 eo quod dereliquerint me et adoraverint Astharoth deam Sidoniorum et Chamos deum Moab et Melchom deum filiorum Ammon et non ambulaverint in viis meis ut facerent iustitiam coram me et praecepta mea et iudicia sicut David pater eius
34 nec auferam omne regnum de manu eius sed ducem ponam eum cunctis diebus vitae suae propter David servum meum quem elegi qui custodivit mandata mea et praecepta mea
35 auferam autem regnum de manu filii eius et dabo tibi decem tribus
36 filio autem eius dabo tribum unam ut remaneat lucerna David servo meo cunctis diebus coram me in Hierusalem civitatem quam elegi ut esset nomen meum ibi
37 te autem adsumam et regnabis super omnia quae desiderat anima tua erisque rex super Israhel
38 si igitur audieris omnia quae praecepero tibi et ambulaveris in viis meis et feceris quod rectum est coram me custodiens mandata mea et praecepta mea sicut fecit David servus meus ero tecum et aedificabo tibi domum fidelem quomodo aedificavi David et tradam tibi Israhel
39 et adfligam semen David super hoc verumtamen non cunctis diebus
40 voluit ergo Salomon interficere Hieroboam qui surrexit et aufugit in Aegyptum ad Susac regem Aegypti et fuit in Aegypto usque ad mortem Salomonis
41 reliquum autem verborum Salomonis et omnia quae fecit et sapientia eius ecce universa scripta sunt in libro verborum Salomonis
42 dies autem quos regnavit Salomon in Hierusalem super omnem Israhel quadraginta anni sunt
43 dormivitque Salomon cum patribus suis et sepultus est in civitate David patris sui regnavitque Roboam filius eius pro eo

1 Kings 11 Commentary

Chapter 11

Solomon's wives and concubines, His idolatry. (1-8) God's anger. (9-13) Solomon's adversaries. (14-25) Jeroboam's promotion. (26-40) The death of Solomon. (41-43)

Verses 1-8 There is not a more melancholy and astonishing instance of human depravity in the sacred Scriptures, than that here recorded. Solomon became a public worshipper of abominable idols! Probably he by degrees gave way to pride and luxury, and thus lost his relish for true wisdom. Nothing forms in itself a security against the deceitfulness and depravity of the human heart. Nor will old age cure the heart of any evil propensity. If our sinful passions are not crucified and mortified by the grace of God, they never will die of themselves, but will last even when opportunities to gratify them are taken away. Let him that thinks he stands, take heed lest he fall. We see how weak we are of ourselves, without the grace of God; let us therefore live in constant dependence on that grace. Let us watch and be sober: ours is a dangerous warfare, and in an enemy's country, while our worst foes are the traitors in our own hearts.

Verses 9-13 The Lord told Solomon, it is likely by a prophet, what he must expect for his apostacy. Though we have reason to hope that he repented, and found mercy, yet the Holy Ghost did not expressly record it, but left it doubtful, as a warning to others not to sin. The guilt may be taken away, but not the reproach; that will remain. Thus it must remain uncertain to us till the day of judgment, whether or not Solomon was left to suffer the everlasting displeasure of an offended God.

Verses 14-25 While Solomon kept close to God and to his duty, there was no enemy to give him uneasiness; but here we have an account of two. If against us, he can make us fear even the least, and the very grasshopper shall be a burden. Though they were moved by principles of ambition or revenge, God used them to correct Solomon.

Verses 26-40 In telling the reason why God rent the kingdom from the house of Solomon, Ahijah warned Jeroboam to take heed of sinning away his preferment. Yet the house of David must be supported; out of it the Messiah would arise. Solomon sought to kill his successor. Had not he taught others, that whatever devices are in men's hearts, the counsel of the Lord shall stand? Yet he himself thinks to defeat that counsel. Jeroboam withdrew into Egypt, and was content to live in exile and obscurity for awhile, being sure of a kingdom at last. Shall not we be content, who have a better kingdom in reserve?

Verses 41-43 Solomon's reign was as long as his father's, but his life was not so. Sin shortened his days. If the world, with all its advantages, could satisfy the soul, and afford real joy, Solomon would have found it so. But he was disappointed in all, and to warn us, has left this record of all earthly enjoyments, "Vanity and vexation of spirit." The New Testament declares that one greater than Solomon is come to reign over us, and to possess the throne of his father David. May we not see something of Christ's excellency faintly represented to us in this figure?

Chapter Summary

INTRODUCTION TO 1 KINGS 11

This chapter relates the false steps Solomon took, notwithstanding all his wisdom, in marrying strange wives, and worshipping other gods, 1Ki 11:1-8 upon which the Lord threatens him to rend the kingdom in his son's time, 1Ki 11:9-13 and he raised up adversaries against him, Hadad, Rezon, and Jeroboam, 1Ki 11:14-26 of which last an account is given, and of his being assured by Ahijah the prophet of his having ten of the tribes of Israel given to him; which Solomon having notice of sought to slay him, 1Ki 11:27-40 and the chapter is concluded with an account of Solomon's death and burial, 1Ki 11:41-43.

1 Kings 11 Commentaries

The Latin Vulgate is in the public domain.