1
Die illo dedit rex Assuerus Esther reginae domum Aman adversarii Iudaeorum, et Mardochaeus ingressus ante faciem regis. Confessa enim ei Esther quod esset patruus suus.
2
Tulitque rex annulum, quem ab Aman recipi iusserat, et tradidit Mardochaeo. Esther autem constituit Mardochaeum super domum suam.
3
Nec his contenta, procidit ad pedes regis, flevitque et locuta ad eum oravit ut malitiam Aman Agagitae, et machinationes eius pessimas, quas excogitaverat contra Iudaeos, iuberet irritas fieri.
4
At ille ex more sceptrum aureum protendit manu, quo signum clementiae monstrabatur: illaque consurgens stetit ante eum,
5
et ait: Si placet regi, et si inveni gratiam in oculis eius, et deprecatio mea non ei videtur esse contraria, obsecro, ut novis epistolis, veteres Aman litterae, insidiatoris et hostis Iudaeorum, quibus eos in cunctis regis provinciis perire praeceperat, corrigantur.
6
Quo modo enim potero sustinere necem et interfectionem populi mei?
7
Responditque rex Assuerus Esther reginae, et Mardochaeo Iudaeo: Domum Aman concessi Esther, et ipsum iussi affigi cruci, quia ausus manum mittere in Iudaeos.
8
Scribite ergo Iudaeis, sicut vobis placet, regis nomine, signantes litteras annulo meo. Haec enim consuetudo erat, ut epistolis, quae ex regis nomine mittebantur, et illius annulo signatae erant, nemo auderet contradicere.
9
Accitisque scribis et librariis regis (erat autem tempus tertii mensis, qui appellatur Siban) vigesima et tertia die illius scriptae sunt epistolae, ut Mardochaeus voluerat, ad Iudaeos, et ad principes, procuratoresque et iudices, qui centum vigintiseptem provinciis ab India usque ad Aethiopiam praesidebant: provinciae atque provinciae, populo et populo iuxta linguas et litteras suas, et Iudaeis, prout legere poterant, et audire.
10
Ipsaeque epistolae, quae regis nomine mittebantur, annulo ipsius obsignatae sunt, et missae per veredarios: qui per omnes provincias discurrentes, veteres litteras novis nunciis praevenirent.
11
Quibus imperavit rex, ut convenirent Iudaeos per singulas civitates, et in unum praeciperent congregari ut starent pro animabus suis, et omnes inimicos suos cum coniugibus ac liberis et universis domibus, interficerent atque delerent, et spolia eorum diriperent.
12
Et constituta per omnes provincias una ultionis dies, id tertiadecima mensis duodecimi Adar.
13
Rex magnus Artaxerxes (e) ab India usque Aethiopiam centumvigintiseptem provinciarum ducibus ac principibus, qui nostraeiussioni obediunt, salutem dicit. Summaque epistolae haec fuit, ut in omnibus terris ac populis, qui regis Assueri subiacebant imperio, notum fieret, paratos esse Iudaeos ad capiendam vindictam de hostibus suis.
14
Multi bonitate principum et honore, qui in eos collatus est,abusi sunt in superbiam: Egressique sunt veredarii celeres nuncia perferentes, et edictum regis pependit in Susan.
15
et non solum subiectos regibus nituntur opprimere, sed datamsibi gloriam non ferentes, in ipsos, qui dederunt, moliuntur insidias. Mardochaeus autem de palatio, et de conspectu regis egrediens, fulgebat vestibus regiis, hyacinthinis videlicet et aeriis, coronam auream portans in capite, et amictus serico pallio atque purpureo. Omnisque civitas exultavit, atque laetata est.
16
Nec contenti sunt gratias non agere beneficiis, et humanitatisin se iura violare, sed Dei quoque cuncta cernentis arbitrantur seposse fugere sententiam. Iudaeis autem nova lux oriri visa est, gaudium, honor, et tripudium.
17
Et in tantum vesaniae proruperunt, ut eos, qui credita sibiofficia diligenter observant, et ita cuncta agunt ut omnium laudedigni sint, mendaciorum cuniculis conentur subvertere, Apud omnes populos, urbes, atque provincias, quocumque regis iussa veniebant, mira exultatio, epulae atque convivia, et festus dies: in tantum ut plures alterius gentis et sectae eorum religioni et ceremoniis iungerentur. Grandis enim cunctos Iudaici nominis terror invaserat.
18
dum aures principum simplices, et ex sua natura alios aestimantes,callida fraude decipiunt.
19
Quae res et ex veteribus probatur historiis, et ex his,quae geruntur quotidie, quo modo malis quorumdam suggestionibusregum studia depraventur.
20
Unde providendum est paci omnium provinciarum.
21
Nec putare debetis, si diversa iubeamus, ex animi nostrivenire levitate, sed pro qualitate et necessitate temporum,ut reipublicae poscit utilitas, ferre sententiam.
22
Et ut manifestius quod dicimus, intelligatis, (f) Aman filiusAmadathi, et animo et gente Macedo, alienusque a Persarum sanguine,et pietatem nostram sua crudelitate commaculans, peregrinus a nobissusceptus est:
23
et tantam in se expertus humanitatem, ut pater noster vocaretur,et adoraretur ab omnibus post regem secundus:
24
qui in tantum arrogantiae tumorem sublatus est, ut regnoprivare nos niteretur et spiritu.
25
Nam Mardochaeum, cuius fide et beneficiis vivimus,et consortem regni nostri Esther cum omni gente sua novisquibusdam atque inauditis machinis expetivit in mortem:
26
hoc cogitans ut illis interfectis, insidiaretur nostraesolitudini, et regnum Persarum transferret in Macedonas.
27
Nos autem a pessimo mortalium Iudaeos neci destinatos,in nulla penitus culpa reperimus, sed econtrario iustis utentes legibus,
28
et filios altissimi et maximi, semperque viventis Dei,cuius beneficio et patribus nostris et nobis regnum est traditum,et usque hodie custoditur.
29
Unde eas litteras, quas sub nomine nostro ille direxerat,sciatis esse irritas.
30
Pro quo scelere ante portas huius urbis, id est, Susan,et ipse qui machinatus est, et omnis cognatio eius pendet in patibulis:non nobis, sed Deo reddente ei quod meruit.
31
Hoc autem edictum, quod nunc mittimus, in cunctisurbibus proponatur, ut liceat Iudaeis uti legibus suis.
32
Quibus debetis esse adminiculo, ut eos, qui se ad necem eorumparaverant, possint interficere tertiadecima die mensis duodecimi,qui vocatur Adar.
33
hanc enim diem, Deus omnipotens, moeroris et luctus,eis vertit in gaudium.
34
Unde et vos inter ceteros festos dies, hanc habetote diem,et celebrate eam cum omni laetitia, ut et in posterum cognoscatur,
35
onmes, qui fideliter Persis obediunt, dignam pro fide reciperemercedem: qui autem insidiantur regno eorum, perire pro scelere.
36
Omnis autem provincia et civitas, quae noluerit sollemnitatishuius esse particeps, gladio et igne pereat, et sic deleatur,ut non solum hominibus, sed etiam bestiis invia sit in sempiternum,pro exemplo contemptus, et inobedientiae.