2 Samuël 13:37

37 (Absalom dan vluchtte, en toog tot Thalmai, den zoon van Ammihur, koning van Gesur.) En hij droeg rouw over zijn zoon, al die dagen.

2 Samuël 13:37 Meaning and Commentary

2 Samuel 13:37

But Absalom fled
As before related, but here repeated for the sake of what follows:

and went to Talmai, the son of Ammihud, king of Geshur:
his mother's father, see ( 2 Samuel 3:3 ) , where he might hope for protection and safety:

and [David] mourned for his son every day;
or "all the days" ^F17, i.e. of the three years Absalom was in Geshur, about the end of which he was comforted concerning Amnon, as the following verses show. Some think it was for Absalom he mourned, but rather for Amnon. The reason why he mourned for him, when he did not for his child by Bathsheba, who died, because that was an infant, this a grown man, and heir to his crown, and was slain by the sword of his brother, and so fulfilled a threatening to himself on account of his own sin, which, hereby no doubt, was brought fresh to his mind.

---

FOOTNOTES:

F17 (Mymyh lk) "cunctis diebus", V. L. "omnibus diebus", Pagninus, Montanus.

2 Samuël 13:37 In-Context

35 Toen zeide Jonadab tot den koning: Zie, de zonen des konings komen; naar het woord uws knechts, alzo is het geschied.

36 En het geschiedde, als hij geeindigd had te spreken, ziet, zo kwamen de zonen des konings, en hieven hun stemmen op en weenden; en de koning ook en al zijn knechten weenden met een zeer groot geween.

37 (Absalom dan vluchtte, en toog tot Thalmai, den zoon van Ammihur, koning van Gesur.) En hij droeg rouw over zijn zoon, al die dagen.

38 Alzo vluchtte Absalom, en toog naar Gesur; en hij was aldaar drie jaren.

39 Toen verlangde de ziel van den koning David zeer om naar Absalom uit te trekken; want hij had zich getroost over Amnon, dat hij dood was.