Genesis 37:33

33 En hij bekende hem, en zeide: Het is mijns zoons rok! een boos dier heeft hem opgegeten! voorzeker is Jozef verscheurd!

Genesis 37:33 Meaning and Commentary

Genesis 37:33

And he knew [it], and said, [it is] my son's coat
He took it, and examined it, and was soon convinced, and well assured it was his son's coat; read the words without the supplement "it is", and the pathos will appear the more, "my son's coat!" and think with what a beating heart, with what trembling limbs, with what wringing of hands, with what flowing eyes, and faultering speech, he spoke these words, and what follow: an evil beast hath devoured him;
this was natural to conclude from the condition the coat was in, and from the country he was sent into, which abounded with wild beasts, and was the very thing Joseph's brethren contrived to say themselves; and in this view they wished and hoped the affair would be considered, and so their wickedness concealed: Joseph is without doubt rent in pieces;
or "in rending is rent" ^F4; he is most certainly rent in pieces, there is no question to be made of it; it is plain, and it must be the case.

---

FOOTNOTES:

F4 (Prj Prj) "discerpendo discerptus est"; Drusius, Schmidt.

Genesis 37:33 In-Context

31 Toen namen zij Jozefs rok, en zij slachtten een geitenbok, en zij doopten den rok in het bloed.

32 En zij zonden den veelvervigen rok, en deden hem tot hun vader brengen, en zeiden: Dezen hebben wij gevonden; beken toch, of deze uws zoons rok zij, of niet.

33 En hij bekende hem, en zeide: Het is mijns zoons rok! een boos dier heeft hem opgegeten! voorzeker is Jozef verscheurd!

34 Toen scheurde Jakob zijn klederen, en legde een zak om zijn lenden; en hij bedreef rouw over zijn zoon vele dagen.

35 En al zijn zonen, en al zijn dochteren maakten zich op, om hem te troosten; maar hij weigerde zich te laten troosten, en zeide: Want ik zal, rouw bedrijvende, tot mijn zoon in het graf nederdalen. Alzo beweende hem zijn vader.