Job 30:9

9 Maar nu ben ik hun een snarenspel geworden, en ik ben hun tot een klapwoord.

Job 30:9 Meaning and Commentary

Job 30:9

And now am I their song
The subject of their song, of whom they sung ballads about the streets, in public places, and at their festivals and merriments, as Christ the antitype of Job was the song of the drunkard, ( Psalms 69:12 ) ; see ( Lamentations 3:14 ) ; or the meaning may be, they rejoiced in his afflictions and calamities, and made themselves merry with them, which was cruel and inhuman, as David's enemies did in his, and those abject, mean, base people, like those that derided Job: and so the Edomites rejoiced over the children of Judah, in the day of their destruction, and as the inhabitants of Popish countries will rejoice over the witnesses when slain, and make merry, ( Psalms 35:15 Psalms 35:16 ) ( Obadiah 1:12 ) ( Revelation 11:9 Revelation 11:10 ) ;

yea, I am their byword:
all their talk was about him continually, and at every turn would use his name proverbially for an hypocrite, or a wicked man; and thus Christ, of whom Job was a type, became a proverb in the mouth of the Jews, ( Psalms 69:11 ) ; and as the Jews themselves now are with others, ( Jeremiah 24:9 ) .

Job 30:9 In-Context

7 Zij schreeuwden tussen de struiken; onder de netelen vergaderden zij zich.

8 Zij waren kinderen der dwazen, en kinderen van geen naam; zij waren geslagen uit den lande.

9 Maar nu ben ik hun een snarenspel geworden, en ik ben hun tot een klapwoord.

10 Zij hebben een gruwel aan mij, zij maken zich verre van mij, ja, zij onthouden het speeksel niet van mijn aangezicht.

11 Want Hij heeft mijn zeel losgemaakt, en mij bedrukt; daarom hebben zij den breidel voor mijn aangezicht afgeworpen.