Prediker 6

1 Er is een kwaad, dat ik gezien heb onder de zon, en het is veel onder de mensen:

2 Een man, denwelken God gegeven heeft rijkdom, en goederen, en eer; en hij heeft voor zijn ziel aan geen ding gebrek, van alles wat hij begeert; en God geeft hem de macht niet, om daarvan te eten, maar dat een vreemd man dat opeet. Dit is ook ijdelheid en een kwade smart.

3 Indien een man honderd kinderen gewon, en vele jaren leefde, zodat de dagen zijner jaren veel waren, doch zijn ziel niet verzadigd werd van het goed, en hij ook geen begrafenis had; ik zeg, dat een misdracht beter is dan hij.

4 Want met ijdelheid komt zij, en in duisternis gaat zij weg, en met duisternis wordt haar naam bedekt.

5 Ook heeft zij de zon niet gezien, noch bekend; zij heeft meer rust dan hij.

6 Ja, al leefde hij schoon tweemaal duizend jaren, en het goede niet zag; gaan zij niet allen naar een plaats?

7 Al de arbeid des mensen is voor zijn mond; en nochtans wordt de begeerlijkheid niet vervuld.

8 Want wat heeft de wijze meer dan de zot? Wat heeft de arme meer, die voor de levenden weet te wandelen?

9 Beter is het aanzien der ogen, dan het wandelen der begeerlijkheid. Dit is ook ijdelheid en kwelling des geestes.

10 Wat ook iemand zij, alrede is zijn naam genoemd, en het is bekend, dat hij een mens is; en dat hij niet kan rechten met dien, die sterker is dan hij.

11 Voorwaar, er zijn veel dingen, die de ijdelheid vermeerderen; wat heeft de mens te meer daarvan?

12 Want wie weet, wat goed is voor den mens in dit leven, gedurende het getal der dagen van het leven zijner ijdelheid, welke hij doorbrengt als een schaduw? Want wie kan den mens aanzeggen, wat na hem wezen zal onder de zon?

Prediker 6 Commentary

Chapter 6

The vanity of riches. Also of long life and flourishing families. (1-6) The little advantage any one has in outward things. (7-12)

Verses 1-6 A man often has all he needs for outward enjoyment; yet the Lord leaves him so to covetousness or evil dispositions, that he makes no good or comfortable use of what he has. By one means or other his possessions come to strangers; this is vanity, and an evil disease. A numerous family was a matter of fond desire and of high honour among the Hebrews; and long life is the desire of mankind in general. Even with these additions a man may not be able to enjoy his riches, family, and life. Such a man, in his passage through life, seems to have been born for no end or use. And he who has entered on life only for one moment, to quit it the next, has a preferable lot to him who has lived long, but only to suffer.

Verses 7-12 A little will serve to sustain us comfortably, and a great deal can do no more. The desires of the soul find nothing in the wealth of the world to give satisfaction. The poor man has comfort as well as the richest, and is under no real disadvantage. We cannot say, Better is the sight of the eyes than the resting of the soul in God; for it is better to live by faith in things to come, than to live by sense, which dwells only upon present things. Our lot is appointed. We have what pleases God, and let that please us. The greatest possessions and honours cannot set us above the common events of human life. Seeing that the things men pursue on earth increase vanities, what is man the better for his worldly devices? Our life upon earth is to be reckoned by days. It is fleeting and uncertain, and with little in it to be fond of, or to be depended on. Let us return to God, trust in his mercy through Jesus Christ, and submit to his will. Then soon shall we glide through this vexatious world, and find ourselves in that happy place, where there is fulness of joy and pleasures for evermore.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO ECCLESIASTES 6

The wise man goes on to expose the vanity of riches, as possessed by a covetous man, who makes no use of them; an evil, and a common one under the sun, Ec 6:1; Who is described by the good things he has; which he has not a power to enjoy, but a stranger enjoys them, Ec 6:2; by his numerous offspring and long life; yet neither is he satisfied with good in life, nor has he a burial at death; wherefore an abortive is preferred unto him, Ec 6:3; For though many things may be said of that which are disagreeable, yet worse of him, and that has more rest than he; and besides, they both go to one place, the grave, Ec 6:4-6; and the vanity of an anxious labour for riches is further argued from the use of them, at most and best, which is only for the body, and the sustenance of it, but cannot satisfy the mind or soul, Ec 6:7; and this use a fool can make of, them, as well as a wise man; and a poor man, that is knowing, diligent, and industrious to live, as well as the rich, Ec 6:8. Wherefore it is best to enjoy and be content with present mercies, than to let loose the wandering desires after what may never be had, Ec 6:9; and especially it should be considered, that let a man be in what circumstances he will, he is but a man; and these circumstances are determined and appointed by God, which he cannot alter; and therefore it is both vain and sinful to contend with him, Ec 6:10. And, after all, a man is never the better for his carking cares and wandering desires, since there are so many things that increase vanity, Ec 6:11; and a man is so ignorant of what is good for him for the present, and of what shall be after him, Ec 6:12.