Statenvertaling (Dutch) SVV
New International Version NIV
1 De mens, van een vrouw geboren, is kort van dagen, en zat van onrust.
1
“Mortals, born of woman, are of few days and full of trouble.
2 Hij komt voort als een bloem, en wordt afgesneden; ook vlucht hij als een schaduw, en bestaat niet.
2
They spring up like flowers and wither away; like fleeting shadows, they do not endure.
3 Nog doet Gij Uw ogen over zulk een open; en Gij betrekt mij in het gericht met U.
3
Do you fix your eye on them? Will you bring them before you for judgment?
4 Wie zal een reine geven uit den onreine? Niet een.
4
Who can bring what is pure from the impure? No one!
5 Dewijl zijn dagen bestemd zijn, het getal zijner maanden bij U is, en Gij zijn bepalingen gemaakt hebt, die hij niet overgaan zal;
5
A person’s days are determined; you have decreed the number of his months and have set limits he cannot exceed.
6 Wend U van hem af, dat hij rust hebbe, totdat hij als een dagloner aan zijn dag een welgevallen hebbe.
6
So look away from him and let him alone, till he has put in his time like a hired laborer.
7 Want voor een boom, als hij afgehouwen wordt, is er verwachting, dat hij zich nog zal veranderen, en zijn scheut niet zal ophouden.
7
“At least there is hope for a tree: If it is cut down, it will sprout again, and its new shoots will not fail.
8 Indien zijn wortel in de aarde veroudert, en zijn stam in het stof versterft;
8
Its roots may grow old in the ground and its stump die in the soil,
9 Hij zal van den reuk der wateren weder uitspruiten, en zal een tak maken, gelijk een plant.
9
yet at the scent of water it will bud and put forth shoots like a plant.
10 Maar een man sterft, als hij verzwakt is, en de mens geeft den geest, waar is hij dan?
10
But a man dies and is laid low; he breathes his last and is no more.
11 De wateren verlopen uit een meer, en een rivier droogt uit en verdort;
11
As the water of a lake dries up or a riverbed becomes parched and dry,
12 Alzo ligt de mens neder, en staat niet op; totdat de hemelen niet meer zijn, zullen zij niet opwaken, noch uit hun slaap opgewekt worden.
12
so he lies down and does not rise; till the heavens are no more, people will not awake or be roused from their sleep.
13 Och, of Gij mij in het graf verstaakt, mij verborgt, totdat Uw toorn zich afkeerde; dat Gij mij een bepaling steldet, en mijner gedachtig waart!
13
“If only you would hide me in the grave and conceal me till your anger has passed! If only you would set me a time and then remember me!
14 Als een man gestorven is, zal hij weder leven? Ik zou al de dagen mijns strijds hopen, totdat mijn verandering komen zou.
14
If someone dies, will they live again? All the days of my hard service I will wait for my renewal to come.
15 Dat Gij zoudt roepen, en ik U zou antwoorden, dat Gij tot het werk Uwer handen zoudt begerig zijn.
15
You will call and I will answer you; you will long for the creature your hands have made.
16 Maar nu telt Gij mijn treden; Gij bewaart mij niet om mijner zonden wil.
16
Surely then you will count my steps but not keep track of my sin.
17 Mijn overtreding is in een bundeltje verzegeld, en Gij pakt mijn ongerechtigheid opeen.
17
My offenses will be sealed up in a bag; you will cover over my sin.
18 En voorwaar, een berg vallende vergaat, en een rots wordt versteld uit haar plaats;
18
“But as a mountain erodes and crumbles and as a rock is moved from its place,
19 De wateren vermalen de stenen, het stof der aarde overstelpt het gewas, dat van zelf daaruit voortkomt; alzo verderft Gij de verwachting des mensen.
19
as water wears away stones and torrents wash away the soil, so you destroy a person’s hope.
20 Gij overweldigt hem in eeuwigheid, en hij gaat heen; veranderende zijn gelaat, zo zendt Gij hem weg.
20
You overpower them once for all, and they are gone; you change their countenance and send them away.
21 Zijn kinderen komen tot eer, en hij weet het niet; of zij worden klein, en hij let niet op hen.
21
If their children are honored, they do not know it; if their offspring are brought low, they do not see it.
22 Maar zijn vlees, nog aan hem zijnde, heeft smart; en zijn ziel, in hem zijnde, heeft rouw.
22
They feel but the pain of their own bodies and mourn only for themselves.”
The Dutch Staten Vertaling translation is in the public domain.
Scripture quoted by permission. Quotations designated (NIV) are from THE HOLY BIBLE: NEW INTERNATIONAL VERSION®. NIV®. Copyright © 1973, 1978, 1984, 2011 by Biblica. All rights reserved worldwide.