Ezechiël 3:14-24

14 Toen hief de Geest mij op, en nam mij weg, en ik ging henen, bitterlijk bedroefd door de hitte mijns geestes; maar de hand des HEEREN was sterk op mij.

15 En ik kwam tot de weggevoerden te Tel-Abib, die aan de rivier Chebar woonden, en ik bleef daar zij woonden; ja, ik bleef daar verbaasd in het midden van hen zeven dagen.

16 Het gebeurde nu ten einde van zeven dagen, dat het woord des HEEREN tot mij geschiedde, zeggende:

17 Mensenkind! Ik heb u tot een wachter gesteld over het huis Israels; zo zult gij het woord uit Mijn mond horen, en hen van Mijnentwege waarschuwen.

18 Als Ik tot den goddeloze zeg: Gij zult den dood sterven, en gij waarschuwt hem niet, en spreekt niet, om den goddeloze van zijn goddelozen weg te waarschuwen, opdat gij hem in het leven behoudt; die goddeloze zal in zijn ongerechtigheid sterven, maar zijn bloed zal Ik van uw hand eisen.

19 Doch als gij den goddeloze waarschuwt, en hij zich van zijn goddeloosheid en van zijn goddelozen weg niet bekeert, hij zal in zijn ongerechtigheid sterven; maar gij hebt uw ziel bevrijd.

20 Als ook een rechtvaardige zich van zijn gerechtigheid afkeert, en onrecht doet, en Ik een aanstoot voor zijn aangezicht leg, hij zal sterven; omdat gij hem niet gewaarschuwd hebt, zal hij in zijn zonde sterven, en zijn gerechtigheden, die hij gedaan heeft, zullen niet gedacht worden; maar zijn bloed zal Ik van uw hand eisen.

21 Doch als gij den rechtvaardige waarschuwt, opdat de rechtvaardige niet zondige, en hij niet zondigt; hij zal zekerlijk leven, omdat hij gewaarschuwd is; en gij hebt uw ziel bevrijd.

22 En de hand des HEEREN was daar op mij, en Hij zeide tot mij: Maak u op, ga uit in de vallei, en Ik zal daar met u spreken.

23 En ik maakte mij op, en ging uit in de vallei, en ziet, de heerlijkheid des HEEREN stond aldaar, gelijk de heerlijkheid, die ik gezien had bij de rivier Chebar; en ik viel op mijn aangezicht.

24 Toen kwam de Geest in mij, en stelde mij op mijn voeten, en Hij sprak met mij, en Hij zeide tot mij: Ga, besluit u binnen in uw huis.

Ezechiël 3:14-24 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO EZEKIEL 3

This chapter contains a further account of the prophet's call and mission; of his preparation of him for is work; of, the persons to whom he was sent; of what happened to him upon this; of the nature of his office, and the work of it; and of what followed upon the renewal of his call. His further preparation for prophesying is in Eze 3:1-3; where he is bid to eat the roll showed him, which he did, and found it in his mouth as honey for sweetness; and then he receives fresh orders to go to the people of Israel, and prophesy to them, Eze 3:4; and, that he might not be discouraged, an account is given beforehand of the people to whom he was sent; of their language, behaviour, and disposition; by which he could not expect success, Eze 3:5-7; and, for his further encouragement, strength, boldness, resolution, firmness, and presence of mind, are promised him, Eze 3:8,9; also a revelation of mere things to him; all which he should hear, receive, and speak, whether the people would attend to them or not; which ought to be no discouragement to him, since it was not regarded by the Lord, Eze 3:10,11; then follows an account of his being lifted up by the Spirit from the earth, when he heard a voice, which is described by the manner and matter of it; and a noise, both of the living creature's wings, and of the wheels he had seen in a former vision, Eze 3:12,13; and next of his being carried away by the same Spirit; and of the condition he was in, in his own spirit, as he went; and of the strength he received from the Lord; and of the place to which he, was carried; and his state and circumstances, and time of continuance there, Eze 3:14,15; where, after a time mentioned, he has a fresh call to his office, under the character of a watchman, whose business was to hear Christ's words, and warn the house of Israel from him; and who are distinguished into wicked and righteous; and whom the prophet was to warn at his own peril, Eze 3:16-21; and the chapter is concluded with a narration of various events which befell the prophet; he is bid by the Lord to go into the plain, which he did, and there saw the glory of the Lord, as he had before seen it at the river Chebar; which so affected him, that he fell upon his face, Eze 3:22,23; the spirit entered into him, let him on his feet, and spake with him; ordered him what he should do himself, that he should shut himself up in his house, Eze 3:24; informed him what the people would do to him; bind him with bands, that he should not come forth, Eze 3:25; and what Christ would do to him; strike him dumb in judgment to the people, that he might not be a reprover of them, Eze 3:26; but he is told that, when the Lord spoke to him; his mouth should be opened, and he should declare what was said to him, Eze 3:27.