Prediker 5:3-13

3 Wanneer gij een gelofte aan God zult beloofd hebben, stel niet uit dezelve te betalen; want Hij heeft geen lust aan zotten; wat gij zult beloofd hebben, betaal het.

4 Het is beter, dat gij niet belooft, dan dat gij belooft en niet betaalt.

5 Laat uw mond niet toe, dat hij uw vlees zou doen zondigen; en zeg niet voor het aangezicht des engels, dat het een dwaling was; waarom zou God grotelijks toornen, om uwer stemme wille, en verderven het werk uwer handen?

6 Want gelijk in de veelheid der dromen ijdelheden zijn, alzo in veel woorden; maar vrees gij God!

7 Indien gij de onderdrukking des armen, en de beroving des gerichts en der gerechtigheid ziet in een landschap, verwonder u niet over zulk een voornemen; want die hoger is dan de hoge, neemt er acht op; en daar zijn hogen boven henlieden.

8 Het voordeel des aardrijks is voor allen: de koning zelfs wordt van het veld gediend.

9 Die het geld liefheeft, wordt van het geld niet zat; en wie den overvloed liefheeft, wordt van het inkomen niet zat. Dit is ook ijdelheid.

10 Waar het goed vermenigvuldigt, daar vermenigvuldigen ook die het eten; wat nuttigheid hebben dan de bezitters daarvan, dan het gezicht hunner ogen?

11 De slaap des arbeiders is zoet, hij hebbe weinig of veel gegeten; maar de zatheid des rijken laat hem niet slapen.

12 Er is een kwaad, dat krankheid aanbrengt, hetwelk ik zag onder de zon: rijkdom van zijn bezitters bewaard tot hun eigen kwaad.

13 Of de rijkdom zelf vergaat door een moeilijke bezigheid; en hij gewint een zoon, en er is niet met al in zijn hand.

Prediker 5:3-13 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO ECCLESIASTES 5

This chapter contains some rules and directions concerning the worship of God; how persons should behave when they go into the house of God; concerning hearing the word, to which there should be a readiness, and which should be preferred to the sacrifices of fools, Ec 5:1. Concerning prayer to God; which should not be uttered rashly and hastily, and should be expressed in few words; which is urged from the consideration of the majesty of God, and vileness of men; and the folly of much speaking is exposed by the simile of a dream, Ec 5:2,3. Concerning vows, which should not be rashly made; when made, should be kept; nor should excuses be afterwards framed for not performing them, since this might bring the anger of God upon men, to the destruction of the works of their hands, Ec 5:4-6; and, as an antidote against those vanities, which appear in the prayers and vows of some, and dreams of others, the fear of God is proposed, Ec 5:7; and, against any surprise at the oppression of the poor, the majesty, power, and providence of God, and his special regard to his people, are observed, Ec 5:8. And then the wise man enters into a discourse concerning riches; and observes, that the fruits of the earth, and the culture of it, are necessary to all men, and even to the king, Ec 5:9; but dissuades from covetousness, or an over love of riches; because they are unsatisfying, are attended with much trouble, often injurious to the owners of them; at length perish, and their possessors; who, at death, are stripped quite naked of all, after they have spent their days in darkness and distress, Ec 5:10-17; and concludes, therefore, that it is best for a man to enjoy, in a free manner, the good things of this life he is possessed of, and consider them as the gifts of God, and be thankful for them; by which means he will pass through the world more comfortably, and escape the troubles that attend others, Ec 5:18-20.