1 Koningen 22:34

34 Toen spande een man den boog in zijn eenvoudigheid, en schoot den koning van Israel tussen de gespen en tussen het pantsier. Toen zeide hij tot zijn voerman: Keer uw hand, en voer mij uit het leger, want ik ben zeer verwond.

1 Koningen 22:34 Meaning and Commentary

1 Kings 22:34

And a certain man drew a bow at a venture
Not aiming at the king of Israel, or knowing whereabout he was. In the Targum on ( 2 Chronicles 18:33 ) , this man is said to be Naaman, the general of the army of the king of Syria, and so Jarchi here; but though he did this in his simplicity, as the word signifies, without any intention to smite any particular person; yet God directed the arrow to the man he had marked for destruction, and neither his disguise, nor coat of mail, could secure from that:

and smote the king of Israel between the joints of the harness:
of which the pieces of armour on him were joined together, the higher and lower parts of it, the breastplate, and what covered the belly; and though these were joined as close as they were capable of joining them in those times, yet the arrow, guided by divine Providence, found its way into his body:

wherefore he said unto the driver of his chariot, turn thine hand;
or hands, with which he held the reins, and turn the horses on one side:

and carry me out of the host;
where the battle was hottest, to a place more remote and private, that he might have the wound examined, and the blood stopped, and return again, as it seems he did:

for I am wounded;
or rather "I am sick" ^F19, or ill, as the Targum; somewhat out of order, and therefore chose to retire a little while; not caring it should be known that he was smitten and wounded, lest his soldiers should be disheartened.

---

FOOTNOTES:

F19 (ytylxh) "aegrotare factus sum", Vatablus; "aegrotus factus sum", Junius & Tremellius.

1 Koningen 22:34 In-Context

32 Het geschiedde dan, als de oversten der wagenen Josafat zagen, dat zij zeiden: Gewisselijk, die is de koning van Israel, en zij keerden zich naar hem, om te strijden; maar Josafat riep uit.

33 En het geschiedde, als de oversten der wagenen zagen, dat hij de koning van Israel niet was, dat zij zich van achter hem afkeerden.

34 Toen spande een man den boog in zijn eenvoudigheid, en schoot den koning van Israel tussen de gespen en tussen het pantsier. Toen zeide hij tot zijn voerman: Keer uw hand, en voer mij uit het leger, want ik ben zeer verwond.

35 En de strijd nam op denzelven dag toe, en de koning werd met den wagen staande gehouden tegenover de Syriers; maar hij stierf des avonds, en het bloed der wonde vloeide in den bak des wagens.

36 En er ging een uitroeping door het heirleger, als de zon onderging, zeggende: Een ieder kere naar zijn stad, en een ieder naar zijn land!