2 Kronieken 36:15

15 En de HEERE, de God hunner vaderen, zond tot hen, door de hand Zijner boden, vroeg op zijnde, om die te zenden; want Hij verschoonde Zijn volk en Zijn woning.

2 Kronieken 36:15 Meaning and Commentary

2 Chronicles 36:15

And the Lord God of their fathers sent to them by his
messengers
The prophets of the Lord, to admonish them of their idolatries, and to reprove them for them, to warn them of the wrath of God that would come upon them on that account, unless they repented and reformed; these were at the beginning of their apostasy, and were successively continued unto this time, as Ahijah, Elijah, and others, in the first times of it; Amos, Isaiah, and others, in the middle of it; and Jeremiah, Zephaniah, and Ezekiel, towards the close of it:

rising up betimes, and sending;
which is either to be understood of the Lord, and as expressive of his care and diligence, like the master of a family, solicitous for the good of it; or of the messengers, the prophets, who made haste to go or send their prophecies and instructions to reclaim the people; the phrase is often to be met with in the prophecy of Jeremiah, (See Gill on Jeremiah 11:7):

because he had compassion on his people, and on his dwellingplace;
being unwilling they should come to ruin, and perish, and their city and temple be destroyed where they dwelt.

2 Kronieken 36:15 In-Context

13 Daartoe werd hij ook afvallig tegen den koning Nebukadnezar, die hem beedigd had bij God; en verhardde zijn nek, en verstokte zijn hart, dat hij zich niet bekeerde tot den HEERE, den God Israels.

14 Ook maakten alle oversten der priesteren, en het volk, der overtredingen zeer veel, naar alle gruwelen der heidenen; en zij verontreinigden het huis des HEEREN, dat Hij geheiligd had te Jeruzalem.

15 En de HEERE, de God hunner vaderen, zond tot hen, door de hand Zijner boden, vroeg op zijnde, om die te zenden; want Hij verschoonde Zijn volk en Zijn woning.

16 Maar zij spotten met de boden Gods, en verachtten Zijn woorden; zij verleidden zichzelven tegen Zijn profeten; totdat de grimmigheid des HEEREN tegen Zijn volk opging, dat er geen helen aan was.

17 Want Hij deed tegen hen opkomen den koning der Chaldeen, die hun jongelingen met het zwaard in het huis huns heiligdoms doodde, en hij verschoonde de jongelingen niet, noch de maagden, de oudsten noch de stokouden; Hij gaf hen allen in zijn hand.