2 Samuël 14:11

11 En zij zeide: De koning gedenke toch aan den HEERE, uw God, dat de bloedwrekers niet te vele worden om te verderven, dat zij mijn zoon niet verdelgen. Toen zeide hij: Zo waarachtig als de HEERE leeft, indien er een van de haren uws zoons op de aarde zal vallen!

2 Samuël 14:11 Meaning and Commentary

2 Samuel 14:11

Then said she, I pray thee, let the king remember the Lord thy
God
Who is a God gracious and merciful, and imitate him in showing mercy to the distressed; pitying their case, having compassion upon them, and relieving them, as she hoped he would commiserate her case, and provide for the safety of her son. Some think she desires not only to give his word, but his oath, for her son's safety: "remember the Lord thy God"; i.e. make mention of him, as men do when they swear by him; swear to me by the Lord thy God:

that thou wouldest not suffer the revengers of blood to destroy any
more, lest they destroy my son,
or, "from multiplying the avenger of blood" ^F15; that there might not rise one after another to destroy her son: her meaning is, that the king would swear to her, and give out a general prohibition, an universal edict, that no one should slay her son; otherwise if only the avenger of blood that was next of kin was forbidden, others would rise up one after another, so that he would never be in safety:

and he said, [as] the Lord liveth;
if she desired an oath, he granted her request, and swore by the living God:

there shall not one hair of thy son fall to the earth;
so far shall his life be from being touched, or taken away, that the least hurt shall not be done him, as this proverbial expression signifies.

---

FOOTNOTES:

F15 (Mdh lag twbrhm) "a multiplicando redemptorem sanguinis", Montanus; so the Tigurine version.

2 Samuël 14:11 In-Context

9 En de Thekoietische vrouw zeide tot den koning: Mijn heer koning, de ongerechtigheid zij op mij en op mijns vaders huis; de koning daarentegen, en zijn stoel, zij onschuldig.

10 En de koning zeide: Spreekt iemand tegen u, zo breng hem tot mij; en hij zal u voortaan niet meer aantasten.

11 En zij zeide: De koning gedenke toch aan den HEERE, uw God, dat de bloedwrekers niet te vele worden om te verderven, dat zij mijn zoon niet verdelgen. Toen zeide hij: Zo waarachtig als de HEERE leeft, indien er een van de haren uws zoons op de aarde zal vallen!

12 Toen zeide deze vrouw: Laat toch uw dienstmaagd een woord tot mijn heer den koning spreken. En hij zeide: Spreek.

13 En de vrouw zeide: Waarom hebt gij dan alzulks tegen Gods volk gedaan? Want daaruit, dat de koning dit woord gesproken heeft, is hij als een schuldige, dewijl de koning zijn verstotene niet wederhaalt.