2 Samuël 21:2

2 Toen riep de koning de Gibeonieten, en zeide tot hen: (De Gibeonieten nu waren niet van de kinderen Israels, maar van het overblijfsel der Amorieten; en de kinderen Israels hadden hun gezworen, maar Saul zocht hen te slaan in zijn ijver voor de kinderen van Israel en Juda.)

2 Samuël 21:2 Meaning and Commentary

2 Samuel 21:2

And the king called the Gibeonites
Sent messengers unto them, and summoned them to come to him,

and said unto them;
what is expressed in ( 2 Samuel 21:3 ) ; for what follows is in a parenthesis:

(now the Gibeonites [were] not of the children of Israel;
originally, though they were proselyted to the Jewish religion, and were employed in the menial services of the sanctuary:

but of the remnant of the Amorites;
they were the remains of the old Canaanites, who sometimes in general were called Amorites, otherwise the Gibeonites were called Hivites; see ( Joshua 9:7 ) ( 11:19 ) ;

and the children of Israel had sworn unto them;
by their princes, as Joshua; yet,

and Saul, contrary to this oath, sought to slay them in his zeal to the
children of Israel and Judah);
pretending a great concern for them, for their honour and profit; that these men ought not to live in their cities, and take the bread out of their mouths, and be employed in the service of the sanctuary; but that they ought to be expelled, and even cut off, being the old inhabitants of the land, the Lord ordered to be destroyed; and that though the Israelites had given an oath to the contrary, they were drawn into it by guile and deceit, and therefore not binding upon them; hence he sought by all means to harass and oppress them, and slew many of them, and destroyed them out of their cities, that they might be possessed by Judah and Benjamin; see ( 2 Samuel 4:2 ) , compared with ( Joshua 9:17 ) .

2 Samuël 21:2 In-Context

1 En er was in Davids dagen een honger, drie jaren, jaar achter jaar; en David zocht het aangezicht des HEEREN. En de HEERE zeide: Het is om Saul en om des bloedhuizes wil, omdat hij de Gibeonieten gedood heeft.

2 Toen riep de koning de Gibeonieten, en zeide tot hen: (De Gibeonieten nu waren niet van de kinderen Israels, maar van het overblijfsel der Amorieten; en de kinderen Israels hadden hun gezworen, maar Saul zocht hen te slaan in zijn ijver voor de kinderen van Israel en Juda.)

3 David dan zeide tot de Gibeonieten: Wat zal ik ulieden doen, en waarmede zal ik verzoenen, dat gij het erfdeel des HEEREN zegent?

4 Toen zeiden de Gibeonieten tot hem: Het is ons niet te doen om zilver en goud met Saul en met zijn huis; ook is het ons niet om iemand te doden in Israel. En hij zeide: Wat zegt gij dan, dat ik u doen zal?

5 En zij zeiden tot den koning: De man die ons te niet gemaakt, en tegen ons gedacht heeft, dat wij zouden verdelgd worden, zonder te kunnen bestaan in enige landpale van Israel;