Daniël 10:15

15 En toen Hij deze woorden met mij sprak, sloeg ik mijn aangezicht ter aarde, en ik werd stom.

Daniël 10:15 Meaning and Commentary

Daniel 10:15

And when he had spoken such words unto me
As before related, concerning the contest between him and the prince of Persia; and especially concerning what would befall the people of the Jews in the latter day: I set my face toward the ground;
not being able to look up; his eyes were fixed upon the earth like one confounded and thunderstruck, filled with amazement and wonder: and I became dumb;
not able to speak a word, as is the case of persons sometimes in surprise, or through excess of any of the passions: this arose either from the majesty of the angel; or rather from the nature and importance of the things he said; or from a consciousness of his own impurity, and so of his unworthiness to converse with so exalted a creature, and to be favoured with such secrets. The Arabic version is, "and I supplicated"; very wrongly.

Daniël 10:15 In-Context

13 Doch de vorst des koninkrijks van Perzie stond tegenover Mij een en twintig dagen; en ziet, Michael, een van de eerste vorsten, kwam om Mij te helpen, en Ik werd aldaar gelaten bij de koningen van Perzie.

14 Nu ben Ik gekomen, om u te doen verstaan, hetgeen uw volk bejegenen zal in het vervolg der dagen, want het gezicht is nog voor vele dagen.

15 En toen Hij deze woorden met mij sprak, sloeg ik mijn aangezicht ter aarde, en ik werd stom.

16 En ziet, Een, den mensenkinderen gelijk, raakte mijn lippen aan, toen deed ik mijn mond open, en ik sprak, en zeide tot Dien, Die tegenover mij stond: Mijn Heere! om des gezichts wil keren zich mijn weeen over mij, zodat ik geen kracht behoude.

17 En hoe kan de knecht van dezen mijn Heere spreken met dien mijn Heere? Want wat mij aangaat, van nu af bestaat geen kracht in mij, en geen adem is in mij overgebleven.