Exodus 10:7

7 En de knechten van Farao zeiden tot hem: Hoe lang zal ons deze tot een strik zijn, laat de mannen trekken, dat zij den HEERE hun God dienen! weet gij nog niet, dat Egypte verloren is?

Exodus 10:7 Meaning and Commentary

Exodus 10:7

And Pharaoh's servants said to him
His courtiers and counsellors, such of them as were not so hardened as others, or however now began to relent, and dreaded what would be the consequence of things, even the ruin of the whole country, the good of which they seem to have had at heart:

how long shall this man be a snare unto us?
an occasion of ruin and destruction, as birds by a snare; they speak in a contemptuous manner of Moses, calling him "this man", the rather to ingratiate themselves into the good will of Pharaoh, and that their advice might be the better and the easier taken:

let the men go, that they may serve the Lord their God:
that is, Moses and his people, grant them their request, that the land may be preserved from ruin; for if things go on long at this rate, utter destruction must ensue:

knowest thou not yet that Egypt is destroyed?
as good as ruined, by the plagues that already were come upon it, especially by the last, by the murrain and boils upon the cattle, which destroyed great quantities, and by the hail which had smitten their flax and their barley; or, "must thou first know that Egypt is destroyed?" before thou wilt let the people go; or dost thou first wish, or is it thy pleasure, that it should be first declared to thee that Egypt is destroyed, as Aben Ezra interprets it, before thou wilt grant the dismission of this people? The Targum of Jonathan is,

``dost thou not yet know, that by his hands the land of Egypt must perish?''

(See Gill on Exodus 1:15). (See Gill on Exodus 2:15).

Exodus 10:7 In-Context

5 En zij zullen het gezicht des lands bedekken, alzo dat men de aarde niet zal kunnen zien; en zij zullen afeten het overige van hetgeen ontkomen is, hetgeen ulieden overgebleven was van den hagel; zij zullen ook al het geboomte afeten, dat ulieden uit het veld voortkomt.

6 En zij zullen vervullen uw huizen, en de huizen van al uw knechten, en de huizen van alle Egyptenaren; dewelke uw vaders, noch de vaderen uwer vaders gezien hebben, van dien dag af, dat zij op den aardbodem geweest zijn, tot op dezen dag. En hij keerde zich om, en ging uit van Farao.

7 En de knechten van Farao zeiden tot hem: Hoe lang zal ons deze tot een strik zijn, laat de mannen trekken, dat zij den HEERE hun God dienen! weet gij nog niet, dat Egypte verloren is?

8 Toen werden Mozes en Aaron weder tot Farao gebracht, en hij zeide tot hen: Gaat henen, dient den HEERE, uw God! wie en wie zijn zij, die gaan zullen?

9 En Mozes zeide: Wij zullen gaan met onze jonge en met onze oude lieden; met onze zonen en met onze dochteren, met onze schapen en met onze runderen zullen wij gaan; want wij hebben een feest des HEEREN.