Ezechiël 22:29

29 Het volk des lands pleegt enkel verdrukking, en bedrijft enkel roverij, ook onderdrukken zij den ellendige en nooddruftige, en den vreemdeling verdrukken zij zonder recht.

Ezechiël 22:29 Meaning and Commentary

Ezekiel 22:29

The people of the land have used oppression
The common people, the more powerful among them, such as were in greatest authority in cities and towns, in neighbourhoods and families, the richest among them; these oppressed the poor, and those that were under them, the servants of them, and tenants to them, and who were not able to defend themselves against them: the Septuagint and Syriac versions understand this of the prophets using the people of the land ill: and exercised robbery;
such who had not the power as others had, became thieves and robbers, went on the highway, and took men's money from them; broke up houses, and plundered them, and stole away their goods: and have vexed the poor and needy;
by their oppressions, rapines, and robberies, when they should rather have relieved them: yea, they have oppressed the stranger wrongfully;
or, "without right or judgment" ^F11; in a very unjust manner, contrary to the due course of law, against all equity and justice; which the Israelites were warned and ordered not to do, in many passages of Scripture; and for this reason, because they had been strangers in Egypt.

---

FOOTNOTES:

F11 (jpvm alb) "absque judicio", Pagninus, Montanus, Vatablus, "non in judicio", Cocceius.

Ezechiël 22:29 In-Context

27 Haar vorsten zijn in het midden van haar als wolven, die een roof roven, om bloed te vergieten, en om zielen te verderven; opdat zij gierigheid zouden plegen.

28 Haar profeten nu pleisteren hen met loze kalk; ziende ijdelheid en hun leugen voorzeggende, zeggende: Alzo zegt de Heere HEERE! en de HEERE heeft niet gesproken.

29 Het volk des lands pleegt enkel verdrukking, en bedrijft enkel roverij, ook onderdrukken zij den ellendige en nooddruftige, en den vreemdeling verdrukken zij zonder recht.

30 Ik zocht nu een man uit hen, die den muur mocht toemuren, en voor Mijn aangezicht in de bresse staan voor het land, opdat Ik het niet mocht verderven; maar Ik vond niemand.

31 Daarom heb Ik Mijn gramschap over hen uitgegoten; door het vuur Mijner verbolgenheid heb Ik hen verteerd; hun weg heb Ik op hun hoofd gegeven, spreekt de Heere HEERE.