Habakuk 2

1 Ik stond op mijn wacht, en ik stelde mij op de sterkte, en ik hield wacht om te zien, wat Hij in mij spreken zou, en wat ik antwoorden zou op mijn bestraffing.

2 Toen antwoordde mij de HEERE, en zeide: Schrijf het gezicht, en stel het duidelijk op tafelen, opdat daarin leze die voorbijloopt.

3 Want het gezicht zal nog tot een bestemden tijd zijn, dan zal Hij het op het einde voortbrengen, en niet liegen; zo Hij vertoeft, verbeid Hem, want Hij zal gewisselijk komen, Hij zal niet achterblijven.

4 Ziet, zijn ziel verheft zich, zij is niet recht in hem; maar de rechtvaardige zal door zijn geloof leven.

5 En ook dewijl hij trouwelooslijk handelt bij den wijn, een trots man is, en in zijn woning niet blijft; die zijn ziel wijd opendoet als het graf, en gelijk de dood is, die niet zat wordt, en tot zich verzamelt al de heidenen, en vergadert tot zich alle volken.

6 Zouden dan niet al dezelve van hem een spreekwoord opnemen, en een uitlegging der raadselen van hem? En men zal zeggen: Wee dien, die vermeerdert hetgeen het zijne niet is (hoe lange!), en dien, die op zich laadt dik slijk.

7 Zullen niet onvoorziens opstaan, die u bijten zullen, en ontwaken, die u zullen bewegen, en zult gij hun niet tot plundering worden?

8 Omdat gij vele heidenen beroofd hebt, zo zullen alle overgebleven volken u beroven; om het bloed der mensen, en het geweld aan het land, de stad, en alle inwoners derzelve.

9 Wee dien, die met kwade gierigheid giert voor zijn huis, opdat hij in de hoogte zijn nest stelle, om bevrijd te zijn uit de hand des kwaads.

10 Gij hebt schaamte beraadslaagd voor uw huis; uitroeiende vele volken, zo hebt gij gezondigd tegen uw ziel.

11 Want de steen uit den muur roept, en de balk uit het hout antwoordt dien.

12 Wee dien, die de stad met bloed bouwt, en die de stad met onrecht bevestigt!

13 Ziet, is het niet van den HEERE der heirscharen, dat de volken arbeiden ten vure, en de lieden zich vermoeien tevergeefs?

14 Want de aarde zal vervuld worden, dat zij de heerlijkheid des HEEREN bekennen, gelijk de wateren den bodem der zee bedekken.

15 Wee dien, die zijn naaste te drinken geeft, gij, die uw wijnfles daarbij voegt, en ook dronken maakt, opdat gij hun naaktheden aanschouwt.

16 Gij zult ook verzadigd worden met schande, voor eer; drinkt gij ook, en ontbloot de voorhuid; de beker der rechterhand des HEEREN zal zich tot u wenden, en er zal een schandelijk uitbraaksel over uw heerlijkheid zijn.

17 Want het geweld, dat tegen Libanon begaan is, zal u bedekken, en de verwoesting der beesten zal ze verschrikken, om des bloeds wil der mensen, en des gewelds in het land, de stad en aan alle inwoners derzelve.

18 Wat zal het gesneden beeld baten, dat zijn formeerder het gesneden heeft? of het gegoten beeld, hetwelk een leugenleraar is, dat de formeerder op zijn formeersel vertrouwt, als hij stomme afgoden gemaakt heeft?

19 Wee dien, die tot het hout zegt: Word wakker! en: Ontwaak! tot den zwijgenden steen. Zou het leren? Ziet, het is met goud en zilver overtrokken, en er is gans geen geest in het midden van hetzelve.

20 Maar de HEERE is in Zijn heiligen tempel. Zwijg voor Zijn aangezicht, gij ganse aarde!

Habakuk 2 Commentary

Chapter 2

Habakkuk must wait in faith. (1-4) Judgments upon the Chaldeans. (5-14) Also upon drunkenness and idolatry. (15-20)

Verses 1-4 When tossed and perplexed with doubts about the methods of Providence, we must watch against temptations to be impatient. When we have poured out complaints and requests before God, we must observe the answers God gives by his word, his Spirit, and providences; what the Lord will say to our case. God will not disappoint the believing expectations of those who wait to hear what he will say unto them. All are concerned in the truths of God's word. Though the promised favour be deferred long, it will come at last, and abundantly recompense us for waiting. The humble, broken-hearted, repenting sinner, alone seeks to obtain an interest in this salvation. He will rest his soul on the promise, and on Christ, in and through whom it is given. Thus he walks and works, as well as lives by faith, perseveres to the end, and is exalted to glory; while those who distrust or despise God's all-sufficiency will not walk uprightly with him. The just shall live by faith in these precious promises, while the performance of them is deferred. Only those made just by faith, shall live, shall be happy here and for ever.

Verses 5-14 The prophet reads the doom of all proud and oppressive powers that bear hard upon God's people. The lusts of the flesh, the lust of the eye, and the pride of life, are the entangling snares of men; and we find him that led Israel captive, himself led captive by each of these. No more of what we have is to be reckoned ours, than what we come honestly by. Riches are but clay, thick clay; what are gold and silver but white and yellow earth? Those who travel through thick clay, are hindered and dirtied in their journey; so are those who go through the world in the midst of abundance of wealth. And what fools are those that burden themselves with continual care about it; with a great deal of guilt in getting, saving, and spending it, and with a heavy account which they must give another day! They overload themselves with this thick clay, and so sink themselves down into destruction and perdition. See what will be the end hereof; what is gotten by violence from others, others shall take away by violence. Covetousness brings disquiet and uneasiness into a family; he that is greedy of gain troubles his own house; what is worse, it brings the curse of God upon all the affairs of it. There is a lawful gain, which, by the blessing of God, may be a comfort to a house; but what is got by fraud and injustice, will bring poverty and ruin upon a family. Yet that is not the worst; Thou hast sinned against thine own soul, hast endangered it. Those who wrong their neighbours, do much greater wrong to their own souls. If the sinner thinks he has managed his frauds and violence with art and contrivance, the riches and possessions he heaped together will witness against him. There are not greater drudges in the world than those who are slaves to mere wordly pursuits. And what comes of it? They find themselves disappointed of it, and disappointed in it; they will own it is worse than vanity, it is vexation of spirit. By staining and sinking earthly glory, God manifests and magnifies his own glory, and fills the earth with the knowledge of it, as plentifully as waters cover the sea, which are deep, and spread far and wide.

Verses 15-20 A severe woe is pronounced against drunkenness; it is very fearful against all who are guilty of drunkenness at any time, and in any place, from the stately palace to the paltry ale-house. To give one drink who is in want, who is thirsty and poor, or a weary traveller, or ready to perish, is charity; but to give a neighbour drink, that he may expose himself, may disclose secret concerns, or be drawn into a bad bargain, or for any such purpose, this is wickedness. To be guilty of this sin, to take pleasure in it, is to do what we can towards the murder both of soul and body. There is woe to him, and punishment answering to the sin. The folly of worshipping idols is exposed. The Lord is in his holy temple in heaven, where we have access to him in the way he has appointed. May we welcome his salvation, and worship him in his earthly temples, through Christ Jesus, and by the influence of the Holy Spirit.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO HABAKKUK 2

This chapter contains an answer from the Lord to the expostulations, pleadings, and reasonings of the prophet, in the name of the people. The preparation of the prophet to receive this answer is described, Hab 2:1 then follows the answer itself, in which he is bid to write and make plain the vision he had, that it might be easily read, Hab 2:2 and a promise is made, that vision should still be continued to the appointed time, at which time the Messiah would come; and this the righteous man, in opposition to the vain and proud man, is encouraged to live in the faith of, Hab 2:3,4 and then the destruction of the enemies of the people of God is threatened for their pride, ambition, covetousness, oppression, and murder, Hab 2:5-12 which would be unavoidable, Hab 2:13 and issue in the spread of the knowledge of the glory of God in the world, Hab 2:14 and also the ruin of other enemies is threatened, for drawing men into apostasy, and for their violence and idolatry, Hab 2:15-19 upon which would follow an universal silence in the earth, Hab 2:20.