Habakuk 3:15

15 Gij betradt met Uw paarden de zee; de geweldige wateren werden een hoop.

Habakuk 3:15 Meaning and Commentary

Habakkuk 3:15

Thou didst walk through the sea with thine horses
And as thou didst of old, so do again; as Jehovah walked through the Red sea in a pillar of cloud and fire, which were his horses and chariots, and destroyed the Egyptians; so may he walk through another sea by his instruments, and destroy the enemies of his church and people; (See Gill on Habakkuk 3:8). The "sea" here signifies the world, compared to it for the multitude of its people; the noise, fluctuation, and uncertainty of all things in it; and particularly the Roman empire, the sea out of which the antichristian beast arose, ( Revelation 13:1 ) . The "horses" are the angels or Christian princes, with whom the Lord will walk in majesty, and in the greatness of his strength, pouring out the vials of his wrath on the antichristian states: through the heap of many waters;
or "the clay", or "mud of many waters" ^F23; that lies at the bottom of them; which being walked through and trampled on by horses, is raised up, and "troubles" them, as the Septuagint and Arabic versions render it: these "many waters" are those on which the whore of Rome is said to sit; and which are interpreted of people, multitudes, nations, and tongues, ( Revelation 17:1 Revelation 17:15 ) and the "mud" of them is expressive of their pollution and corruption, with her false doctrines, idolatry, superstition, and immoralities; and of their disturbed state and condition, through the judgments of God upon them, signified by his horses walking through them; trampling upon them in fury; treating them with the utmost contempt; treading them like mire and clay, and bringing upon them utter ruin and destruction.

---

FOOTNOTES:

F23 (Mybr Mym rmx) "in luto aquarum multarum", Tigurine version; "calcasti lutum aquarum multarum", Cocceius, Van Till; "lutum, aquae multae", Burkius.

Habakuk 3:15 In-Context

13 Gij toogt uit tot verlossing Uws volks, tot verlossing met Uw Gezalfde; Gij doorwonddet het hoofd van het huis des goddelozen, ontblotende den grond tot den hals toe. Sela.

14 Gij doorboordet met zijn staven het hoofd zijner dorplieden; zij hebben gestormd, om mij te verstrooien; die zich verheugden, alsof zij de ellendigen in het verborgen zouden opeten.

15 Gij betradt met Uw paarden de zee; de geweldige wateren werden een hoop.

16 Als ik het hoorde, zo werd mijn buik beroerd; voor de stem hebben mijn lippen gebeefd; verrotting kwam in mijn gebeente, en ik werd beroerd in mijn plaats. Zekerlijk, ik zal rusten ten dage der benauwdheid, als hij optrekken zal tegen het volk, dat hij het met benden aanvalle.

17 Alhoewel de vijgeboom niet bloeien zal, en geen vrucht aan den wijnstok zijn zal, dat het werk des olijfbooms liegen zal, en de velden geen spijze voortbrengen; dat men de kudde uit de kooi afscheuren zal, en dat er geen rund in de stallingen wezen zal;