Jeremia 17:4

4 Alzo zult gij aflaten (en dat om u zelven) van uw erfenis, die Ik u gegeven heb, en Ik zal u uw vijanden doen dienen in een land, dat gij niet kent; want gijlieden hebt een vuur aangestoken in Mijn toorn, tot in eeuwigheid zal het branden.

Jeremia 17:4 Meaning and Commentary

Jeremiah 17:4

And thou, even thyself
Or, "thou, and in thee" ^F12; that is, thou and those that are in thee, all the inhabitants of Jerusalem and Judea; or, "thou even through thyself" ^F13; through thine own fault, by reason of thy sins and iniquities: shalt discontinue from thine heritage that I gave thee;
be removed from it, and no longer enjoy it: or, "shalt intermit from thine heritage" {n}; shall not till the land, plough and sow, and reap, and gather the fruits of it: this was enjoined on every seventh year, when the land was to have its rest, or sabbath, ( Exodus 23:10 Exodus 23:11 ) , but this law they did not observe; and now, therefore, whether they would or not, the land should be intermitted, and not tilled and enjoyed by them. The Targum takes in the whole of the sense,

``and I will bring an enemy upon your land; and it shall be desolate as in the year of intermission: and I will take vengeance of judgment upon you, until I remove you from your inheritance which I have given unto you;''

the land of Canaan, which was given them for an inheritance: I will cause thee to serve thine enemies in the land which thou knowest
not;
the Babylonians in Chaldea; or, as Jerom thinks; the Romans. Of the different reading of these words, (See Gill on Jeremiah 15:13): for ye have I kindled a fire in mine anger;
or by their sins had caused the anger of the Lord to burn like fire: which shall burn for ever;
as it will in hell, and therefore called everlasting fire: here it only means until these people and their country were consumed by the enemy; perhaps some reference is had to the burning of the city and temple by the Babylonians, or Romans, or both. These first four verses are left out by the Septuagint interpreters, Jerom thinks, to spare their own people.

---

FOOTNOTES:

F12 (Kbw) "qui [sunt] apud te", Junius & Tremellius.
F13 "Per te", Piscator.
F14 (Kytlxnm htjmvw) "ita intermissionen facies", Junius & Tremellius; so Schmidt.

Jeremia 17:4 In-Context

2 Gelijk hun kinderen hunner altaren gedenken, en hunner bossen, bij het groen geboomte, op de hoge heuvelen.

3 Ik zal Mijn berg met het veld, uw vermogen en al uw schatten ten roof geven, mitsgaders uw hoogten, om de zonde in al uw landpalen.

4 Alzo zult gij aflaten (en dat om u zelven) van uw erfenis, die Ik u gegeven heb, en Ik zal u uw vijanden doen dienen in een land, dat gij niet kent; want gijlieden hebt een vuur aangestoken in Mijn toorn, tot in eeuwigheid zal het branden.

5 Zo zegt de HEERE: Vervloekt is de man, die op een mens vertrouwt, en vlees tot zijn arm stelt, en wiens hart van den HEERE afwijkt!

6 Want hij zal zijn als de heide in de wildernis, die het niet gevoelt, wanneer het goede komt; maar blijft in dorre plaatsen in de woestijn, in zout en onbewoond land.