Jesaja 62

1 Om Sions wil zal ik niet zwijgen, en om Jeruzalems wil zal ik niet stil zijn; totdat haar gerechtigheid voortkome als een glans, en haar heil als een fakkel, die brandt.

2 En de heidenen zullen uw gerechtigheid zien, en alle koningen uw heerlijkheid; en gij zult met een nieuwen naam genoemd worden, welken des HEEREN mond uitdrukkelijk noemen zal.

3 En gij zult een sierlijke kroon zijn in de hand des HEEREN, en een koninklijke hoed in de hand uws Gods.

4 Tot u zal niet meer gezegd worden: De verlatene, en tot uw land zal niet meer gezegd worden: Het verwoeste; maar gij zult genoemd worden: Mijn lust is aan haar! en uw land: Het getrouwde; want de HEERE heeft een lust aan u, en uw land zal getrouwd worden.

5 Want gelijk een jongeling een jonkvrouw trouwt, alzo zullen uw kinderen u trouwen; en gelijk de bruidegom vrolijk is over de bruid, alzo zal uw God over u vrolijk zijn.

6 O Jeruzalem! Ik heb wachters op uw muren besteld, die geduriglijk al den dag en al den nacht niet zullen zwijgen. O gij, die des HEEREN doet gedenken, laat geen stilzwijgen bij ulieden wezen!

7 En zwijgt niet stil voor Hem, totdat Hij bevestige, en totdat Hij Jeruzalem stelle tot een lof op aarde.

8 De HEERE heeft gezworen bij Zijn rechterhand, en bij den arm Zijner sterkte: indien Ik uw koren meer zal geven tot spijs voor uw vijanden, en indien de vreemden zullen drinken uw most, waaraan gij gearbeid hebt!

9 Maar die het inzamelen zullen, die zullen het eten, en zij zullen den HEERE prijzen; en die hem vergaderen zullen, zullen hem drinken in de voorhoven Mijns heiligdoms.

10 Gaat door, gaat door, door de poorten, bereidt den weg des volks; verhoogt, verhoogt een baan, ruimt de stenen weg, steekt een banier omhoog tot de volken!

11 Ziet, de HEERE heeft doen horen, tot aan het einde der aarde: zegt de dochter van Sion: Zie, uw Heil komt; zie, Zijn loon is met Hem, en Zijn arbeidsloon is voor Zijn aangezicht.

12 En zij zullen hen noemen het heilige volk, de verlosten des HEEREN; en gij zult genoemd worden de gezochte, de stad, die niet verlaten is.

Jesaja 62 Commentary

Chapter 62

God's care of his church and people. (1-5) The office of ministers in preaching the gospel. (6-9) Every hinderance shall be removed from the way of salvation. (10-12)

Verses 1-5 The Son of God here assures his church of his unfailing love, and his pleading for her under all trails and difficulties. She shall be called by a new name, a pleasant name, such as she was never called by before. The state of true religion in the world, before the preaching of the gospel, no man seemed to have any real concern for. God, by his grace, has wrought that in his church, which makes her his delight. Let us thence learn motives to holiness. If the Lord rejoices over us, we should rejoice in his service.

Verses 6-9 God's professing people must be a praying people. He is not displeased with us for being earnest, as men commonly are; he bids us to cry after him, and give him no rest, ( luke 11:5 luke 11:6 ) . It is a sign that God is coming to a people in mercy, when he pours out a spirit of prayer upon them. See how uncertain our creature-comforts are. See also God's mercy in giving plenty, and peace to enjoy it. Let us delight in attending the courts of the Lord, that we may enjoy the consolations of his Spirit.

Verses 10-12 Way shall be made for Christ's salvation; all difficulties shall be removed. He brings a reward of comfort and peace with him; but a work of humiliation and reformation before him; and they shall be called, The holy people, and, The redeemed of the Lord. Holiness puts honour and beauty upon any place or person, makes them admired, beloved, and sought after. Many events may have been part fulfilments of this, as earnests of more glorious times yet to come. The close connexion between the blessedness of the Jews and of the Gentiles, runs through the Scriptures. The Lord Jesus will complete his work, and he never will forsake one whom he has redeemed and sanctified.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO ISAIAH 62

This chapter is a continuation of the prophecy of the glory of the church in the latter day. The prophet expresses his earnest desire for it, and his full assurance of it, Isa 62:1,2 which should lie in a new name, by which she should be called, and in her being a glorious crown and diadem in the hand of the Lord, Isa 62:3,4, in having her sons with her, and the Lord rejoicing over her, Isa 62:5, in having watchmen on her walls, and such as are the Lord's remembrancers in the midst of her, Isa 62:6,7, in plenty of food, Isa 62:8,9, in the coming of the Saviour, and in the gathering of elect Gentiles both to him and her, Isa 62:10-12.