Jesaja 63

1 Wie is Deze, Die van Edom komt met besprenkelde klederen, van Bozra? Deze, Die versierd is in Zijn gewaad? Die voorttrekt in Zijn grote kracht? Ik ben het, Die in gerechtigheid spreek, Die machtig ben te verlossen.

2 Waarom zijt Gij rood aan Uw gewaad, en Uw klederen als van een, die in de wijnpers treedt?

3 Ik heb de pers alleen getreden, en er was niemand van de volken met Mij; en Ik heb hen getreden in Mijn toorn, en heb hen vertrapt in Mijn grimmigheid; en hun kracht is gesprengd op Mijn klederen, en al Mijn gewaad heb Ik bezoedeld.

4 Want de dag der wraak was in Mijn hart, en het jaar Mijner verlosten was gekomen.

5 En Ik zag toe, en er was niemand die hielp; en Ik ontzette Mij, en er was niemand, die ondersteunde; daarom heeft Mijn arm Mij heil beschikt, en Mijn grimmigheid heeft Mij ondersteund,

6 En Ik heb de volken vertreden in Mijn toorn, en Ik heb hen dronken gemaakt in Mijn grimmigheid; en Ik heb hun kracht ter aarde doen nederdalen.

7 Ik zal de goedertierenheden des HEEREN vermelden, den veelvoudigen lof des HEEREN, naar alles, wat de HEERE ons heeft bewezen, en de grote goedigheid aan het huis van Israel, die Hij hun bewezen heeft, naar Zijn barmhartigheden, en naar de veelheid Zijner goedertierenheden.

8 Want Hij zeide: Zij zijn immers Mijn volk, kinderen, die niet liegen zullen? Alzo is Hij hun geworden tot een Heiland.

9 In al hun benauwdheid was Hij benauwd, en de Engel Zijns aangezichts heeft hen behouden; door Zijn liefde en door Zijn genade heeft Hij hen verlost; en Hij nam hen op, en Hij droeg hen al de dagen van ouds.

10 Maar zij zijn wederspannig geworden, en zij hebben Zijn Heiligen Geest smarten aangedaan; daarom is Hij hun in een vijand verkeerd, Hij Zelf heeft tegen hen gestreden.

11 Nochtans dacht Hij aan de dagen van ouds, aan Mozes en Zijn volk; maar nu, waar is Hij, Die hen uit de zee opgebracht heeft, met de herders Zijner kudde? Waar is Hij, Die Zijn Heiligen Geest in het midden van hen stelde?

12 Die den arm Zijner heerlijkheid heeft doen gaan aan de rechterhand van Mozes; Die de wateren voor hunlieder aangezichten kliefde opdat Hij Zich een eeuwigen Naam maakte?

13 Die hen leidde door de afgronden; als een paard in de woestijn, struikelden zij niet.

14 Gelijk een beest, dat afgaat in de valleien, heeft hun de Geest des HEEREN rust gegeven. Alzo hebt Gij Uw volk geleid, opdat Gij U een heerlijken Naam zoudt maken.

15 Zie van den hemel af, en aanschouw van Uw heilige en Uw heerlijke woning; waar zijn Uw ijver en Uw mogendheden, het gerommel Uws ingewands en Uwer barmhartigheden? Zij houden zich tegen mij in.

16 Gij zijt toch onze Vader, want Abraham weet van ons niet, en Israel kent ons niet; Gij, o HEERE! zijt onze Vader, onze Verlosser van ouds af is Uw Naam.

17 HEERE! waarom doet Gij ons van Uw wegen dwalen, waarom verstokt Gij ons hart, dat wij U niet vrezen? Keer weder om Uwer knechten wil, de stammen Uws erfdeels.

18 Uw heilig volk heeft het maar een weinig tijds bezeten; onze wederpartijders hebben Uw heiligdom vertreden.

19 Wij zijn geworden als die, over welke Gij van ouds niet hebt geheerst, en die naar Uw Naam niet zijn genoemd.

Jesaja 63 Commentary

Chapter 63

Christ's victory over his enemies. (1-6) His mercy toward his church. (7-14) The prayer of the church. (15-19)

Verses 1-6 The prophet, in vision, beholds the Messiah returning in triumph from the conquest of his enemies, of whom Edom was a type. Travelling, not as wearied by the combat, but, in the greatness of his strength, prepared to overcome every opposing power. Messiah declares that he had been treading the wine-press of the wrath of God, ( Revelation 14:19 , Revelation 19:13 ) , and by his own power, without any human help, he had crushed his obstinate opposers, for the day of vengeance was determined on, being the appointed season for rescuing his church. Once, he appeared on earth in apparent weakness, to pour out his precious blood as an atonement for our sins; but he will in due time appear in the greatness of his strength. The vintage ripens apace; the day of vengeance, fixed and determined on, approaches apace; let sinners seek to be reconciled to their righteous Judge, ere he brings down their strength to the earth. Does Christ say, "I come quickly?" let our hearts reply, "Even so, come; let the year of the redeemed come."

Verses 7-14 The latter part of this chapter, and the whole of the next, seem to express the prayers of the Jews on their conversation. They acknowledge God's great mercies and favours to their nation. They confess their wickedness and hardness of heart; they entreat his forgiveness, and deplore the miserable condition under which they have so long suffered. The only-begotten Son of the Father became the Angel or Messenger of his love; thus he redeemed and bare them with tenderness. Yet they murmured, and resisted his Holy Spirit, despising and persecuting his prophets, rejecting and crucifying the promised Messiah. All our comforts and hopes spring from the loving-kindness of the Lord, and all our miseries and fears from our sins. But he is the Saviour, and when sinners seek after him, who in other ages glorified himself by saving and feeding his purchased flock, and leading them safely through dangers, and has given his Holy Spirit to prosper the labours of his ministers, there is good ground to hope they are discovering the way of peace.

Verses 15-19 They beseech him to look down on the abject condition of their once-favoured nation. Would it not be glorious to his name to remove the veil from their hearts, to return to the tribes of his inheritance? The Babylonish captivity, and the after-deliverance of the Jews, were shadows of the events here foretold. The Lord looks down upon us in tenderness and mercy. Spiritual judgments are more to be dreaded than any other calamities; and we should most carefully avoid those sins which justly provoke the Lord to leave men to themselves and to their deceiver. "Our Redeemer from everlasting" is thy name; thy people have always looked upon thee as the God to whom they might appeal. The Lord will hear the prayers of those who belong to him, and deliver them from those not called by his name.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO ISAIAH 63

This chapter contains a prophecy of the vengeance of Christ upon the enemies of his church in the latter day, whereby complete salvation would be obtained for them; and this illustrated by the mercies of God to the people of Israel of old; and is concluded with the church s prayer to him. The account of the vengeance taken by Christ on his enemies is introduced by a colloquy between him and his church; who puts a question, in which he is described by the places from whence he came, by his apparel, and by his manner of walking; to which he returns an answer, Isa 63:1, then a second question is put, about the colour of his garments; for which he gives a reason, Isa 63:2,3 it being the time of his vengeance on his enemies, and of the redemption of his people, Isa 63:4 the manner in which he performed both is observed, Isa 63:5 and the thorough work he would make; and the entire riddance of all his enemies is determined upon, Isa 63:6, which puts the prophet, or the church, in mind of former mercies bestowed upon Israel of old, the peculiar people and children of God, the Lord had a great opinion of, and favour for, whom he dealt very tenderly with, and redeemed, and saved, and preserved, Isa 63:7-9 though they acted an ungrateful part to him, which is aggravated by the various kind steps of Providence, in leading them through the Red sea, guiding them in the wilderness, and bringing them to rest safely in Canaan's land, for his own glory, Isa 63:10-14 and all is closed with the church's prayer to God, imploring his grace and mercy; pleading relation to him; expostulating with him about their present case, and observing the difference between them and their enemies, Isa 63:15-19 and which prayer is continued in the next chapter.