Psalmen 30:8

8 Want, HEERE! Gij hadt mijn berg door Uw goedgunstigheid vastgezet; maar toen Gij Uw aangezicht verborgt, werd ik verschrikt.

Psalmen 30:8 Meaning and Commentary

Psalms 30:8

I cried to thee, O Lord
In his trouble, when the Lord had hid his face from him, and he was sensible that he had departed from him: he was not stupid and unaffected with it; nor did he turn his back upon God, and seek to others; but he cried after a departing God, which showed love to him, and some degree of faith in him, by looking again towards his holy temple, and waiting upon him until he returned;

and unto the Lord I made supplication;
in the most humble manner; entreating his grace and mercy, and that he would again show him his face and favour.

Psalmen 30:8 In-Context

6 Want een ogenblik is er in Zijn toorn, maar een leven in Zijn goedgunstigheid; des avonds vernacht het geween, maar des morgens is er gejuich.

7 Ik zeide wel in mijn voorspoed: Ik zal niet wankelen in eeuwigheid.

8 Want, HEERE! Gij hadt mijn berg door Uw goedgunstigheid vastgezet; maar toen Gij Uw aangezicht verborgt, werd ik verschrikt.

9 Tot U, HEERE! riep ik, en ik smeekte tot den HEERE:

10 Wat gewin is er in mijn bloed, in mijn nederdalen tot de groeve? Zal U het stof loven? Zal het Uw waarheid verkondigen?