Deuteronomium 14

1 Gijlieden zijt kinderen des HEEREN, uws Gods; gij zult uzelven niet snijden, noch kaalheid maken tussen uw ogen, over een dode.

2 Want gij zijt een heilig volk den HEERE, uw God; en u heeft de HEERE verkoren, om Hem tot een volk des eigendoms te zijn, uit al de volken, die op den aardbodem zijn.

3 Gij zult geen gruwel eten.

4 Dit zijn de beesten, die gijlieden eten zult; een os, klein vee der schapen, en klein vee der geiten;

5 Een hert, en een ree, en een buffel, en een steenbok, en een das, en een wilde os, en een gems.

6 Alle beesten, die de klauwen verdelen, en de kloof in twee klauwen klieven, en herkauwen onder de beesten, die zult gij eten.

7 Maar deze zult gij niet eten, van degenen, die alleen herkauwen, of van degenen, die den gekloofden klauw alleen verdelen: den kemel, en den haas, en het konijn; want deze herkauwen wel, maar zij verdelen den klauw niet; onrein zullen zij ulieden zijn.

8 Ook het varken; want dat verdeelt zijn klauw wel, maar het herkauwt niet; onrein zal het ulieden zijn; van hun vlees zult gij niet eten, en hun dood aas zult gij niet aanroeren.

9 Dit zult gij eten van alles, wat in de wateren is; al wat vinnen en schubben heeft, zult gij eten.

10 Maar al wat geen vinnen en schubben heeft, zult gij niet eten; het zal ulieden onrein zijn.

11 Allen reinen vogel zult gij eten.

12 Maar deze zijn het, van dewelke gij niet zult eten: de arend, en de havik, en de zeearend;

13 En de wouw, en de kraai, en de gier naar haar aard;

14 En alle rave naar zijn aard;

15 En de struis, en de nachtuil, en de koekoek, en de sperwer naar zijn aard;

16 En de steenuil, en de schuifuit, en de kauw,

17 En de roerdomp, en de pelikaan, en het duikertje;

18 En de ooievaar, en de reiger naar zijn aard; en de hop, en de vledermuis;

19 Ook al het kruipend gevogelte zal ulieden onrein zijn; zij zullen niet gegeten worden.

20 Al het rein gevogelte zult gij eten.

21 Gij zult geen dood aas eten; den vreemdeling, die in uw poorten is, zult gij het geven, dat hij het ete, of verkoopt het den vreemde; want gij zijt een heilig volk den HEERE, uw God. Gij zult het bokje niet koken in de melk zijner moeder.

22 Gij zult getrouwelijk vertienen al het inkomen uws zaads, dat elk jaar van het veld voortkomt.

23 En voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods, ter plaatse, die Hij verkiezen zal, om Zijn Naam aldaar te doen wonen, zult gij eten de tienden van uw koren, van uw most, en van uw olie, en de eerstgeboorten uwer runderen en uwer schapen; opdat gij den HEERE, uw God, leert vrezen alle dagen.

24 Wanneer dan nog de weg voor u te veel zal zijn, dat gij zulks niet zoudt kunnen heendragen, omdat de plaats te verre van u zal zijn, die de HEERE, uw God, verkiezen zal, om Zijn Naam aldaar te stellen; wanneer de HEERE, uw God, u zal gezegend hebben;

25 Zo maak het tot geld, en bindt het geld in uw hand, en gaat naar de plaats, die de HEERE, uw God, verkiezen zal;

26 En geeft dat geld voor alles, wat uw ziel gelust, voor runderen en voor schapen, en voor wijn, en voor sterken drank, en voor alles, wat uw ziel van u begeren zal, en eet aldaar voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods, en weest vrolijk, gij en uw huis.

27 Maar den Leviet, die in uw poorten is, zult gij niet verlaten; want hij heeft geen deel noch erve met u.

28 Ten einde van drie jaren zult gij voortbrengen alle tienden van uw inkomen, in hetzelve jaar, en gij zult ze wegleggen in uw poorten;

29 Zo zal komen de Leviet, dewijl hij geen deel noch erve met u heeft, en de vreemdeling, en de wees en de weduwe, die in uw poorten zijn, en zullen eten en verzadigd worden; opdat u de HEERE, uw God, zegene in al het werk uwer hand, dat gij doen zult.

Deuteronomium 14 Commentary

Chapter 14

The Israelites to distinguish themselves from other nations. (1-21) Respecting the application of tithes. (22-29)

Verses 1-21 Moses tells the people of Israel how God had given them three distinguishing privileges, which were their honour, and figures of those spiritual blessings in heavenly things, with which God has in Christ blessed us. Here is election; "The Lord hath chosen thee." He did not choose them because they were by their own acts a peculiar people to him above other nations, but he chose them that they might be so by his grace; and thus were believers chosen, ( Ephesians 1:4 ) . Here is adoption; "Ye are the children of the Lord your God;" not because God needed children, but because they were orphans, and needed a father. Every spiritual Israelite is indeed a child of God, a partaker of his nature and favour. Here is sanctification; "Thou art a holy people." God's people are required to be holy, and if they are holy, they are indebted to the grace God which makes them so. Those whom God chooses to be his children, he will form to be a holy people, and zealous of good works. They must be careful to avoid every thing which might disgrace their profession, in the sight of those who watch for their halting. Our heavenly Father forbids nothing but for our welfare. Do thyself no harm; do not ruin thy health, thy reputation, thy domestic comforts, thy peace of mind. Especially do not murder thy soul. Do not be the vile slave of thy appetites and passions. Do not render all around thee miserable, and thyself wretched; but aim at that which is most excellent and useful. The laws which regarded many sorts of flesh as unclean, were to keep them from mingling with their idolatrous neighbours. It is plain in the gospel, that these laws are now done away. But let us ask our own hearts, Are we of the children of the Lord our God? Are we separate from the ungodly world, in being set apart to God's glory, the purchase of Christ's blood? Are we subjects of the work of the Holy Ghost? Lord, teach us from these precepts how pure and holy all thy people ought to live!

Verses 22-29 A second portion from the produce of their land was required. The whole appointment evidently was against the covetousness, distrust, and selfishness of the human heart. It promoted friendliness, liberality, and cheerfulness, and raised a fund for the relief of the poor. They were taught that their worldly portion was most comfortably enjoyed, when shared with their brethren who were in want. If we thus serve God, and do good with what we have, it is promised that the Lord our God will bless us in all the works of our land. The blessing of God is all to our outward prosperity; and without that blessing, the work of our hands will bring nothing to pass. The blessing descends upon the working hand. Expect not that God should bless thee in thy idleness and love of ease. And it descends upon the giving hand. He who thus scatters, certainly increases; and to be free and generous in the support of religion, and any good work, is the surest and safest way of thriving.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO DEUTERONOMY 14

In this chapter some cautions are given against the use of some rites and ceremonies in mourning for the dead, with the reason thereof, De 14:1,2 and instructions about what are lawful to be eaten, and what not, whether of beasts, fishes, or fowl, De 14:3-21, and concerning eating one sort of tithes both at the place God should choose, and within their own gates, De 14:22-29.