Jeremia 26

1 In het begin des koninkrijks van Jojakim, den zoon van Josia, koning van Juda, geschiedde dit woord van den HEERE, zeggende:

2 Zo zegt de HEERE: Sta in het voorhof van het huis des HEEREN, en spreek tot alle steden van Juda, die komen om aan te bidden in het huis des HEEREN, al de woorden, die Ik u geboden heb tot hen te spreken, doe er niet een woord af.

3 Misschien zullen zij horen, en zich bekeren, een iegelijk van zijn bozen weg; zo zou Ik berouw hebben over het kwaad, dat Ik hun denk te doen vanwege de boosheid hunner handelingen.

4 Zeg dan tot hen: Zo zegt de HEERE: Zo gijlieden naar Mij niet zult horen, dat gij wandelt in Mijn wet, die Ik voor uw aangezicht gegeven heb;

5 Horende naar de woorden Mijner knechten, de profeten, die Ik tot u zende, zelfs vroeg op zijnde en zendende; doch gij niet gehoord hebt;

6 Zo zal Ik dit huis stellen als Silo, en deze stad zal Ik stellen tot een vloek allen volken der aarde.

7 En de priesters, en de profeten, en al het volk, hoorden Jeremia deze woorden spreken in het huis des HEEREN.

8 Zo geschiedde het, als Jeremia geeindigd had te spreken alles, wat de HEERE geboden had tot al het volk te spreken, dat de priesters en de profeten en al het volk hem grepen, zeggende: Gij zult den dood sterven!

9 Waarom hebt gij in den Naam des HEEREN geprofeteerd, zeggende: Dit huis zal worden als Silo, en deze stad zal woest worden, dat er niemand wone? En het ganse volk werd vergaderd tegen Jeremia, in het huis des HEEREN.

10 Als nu de vorsten van Juda deze woorden hoorden, gingen zij op uit het huis des konings naar het huis des HEEREN; en zij zetten zich bij de deur der nieuwe poort des HEEREN.

11 Toen spraken de priesters en de profeten tot de vorsten en tot al het volk, zeggende: Aan dezen man is een oordeel des doods, want hij heeft geprofeteerd tegen deze stad, gelijk als gij met uw oren gehoord hebt.

12 Maar Jeremia sprak tot al de vorsten en tot al het volk, zeggende: De HEERE heeft mij gezonden, om tegen dit huis en tegen deze stad te profeteren al de woorden, die gij gehoord hebt;

13 Nu dan, maakt uw wegen en uw handelingen goed, en gehoorzaamt de stem des HEEREN, uws Gods; zo zal het den HEERE berouwen over het kwaad, dat Hij tegen u gesproken heeft.

14 Doch ik, ziet, ik ben in uw handen; doet mij, als het goed, en als het recht is in uw ogen;

15 Maar weet voorzeker, dat gij, zo gij mij doodt, gewisselijk onschuldig bloed zult brengen op u, en op deze stad, en op haar inwoners; want in der waarheid, de HEERE heeft mij tot u gezonden, om al deze woorden voor uw oren te spreken.

16 Toen zeiden de vorsten en al het volk tot de priesteren en tot de profeten: Aan dezen man is geen oordeel des doods, want hij heeft tot ons gesproken in den Naam des HEEREN, onzes Gods.

17 Ook stonden er mannen op, van de oudsten des lands, en spraken tot de ganse gemeente des volks, zeggende:

18 Micha, de Morastiet, heeft in de dagen van Hizkia, koning van Juda, geprofeteerd, en tot al het volk van Juda gesproken, zeggende: Zo zegt de HEERE des heirscharen: Sion zal als een akker geploegd, en Jeruzalem tot steen hopen worden, en de berg dezes huizes tot hoogten des wouds.

19 Hebben ook Hizkia, de koning van Juda, en gans Juda hem ooit gedood? Vreesde hij niet den HEERE, en smeekte des HEEREN aangezicht, zodat het den HEERE berouwde over het kwaad, dat Hij tegen hen gesproken had? Wij dan doen een groot kwaad tegen onze zielen.

20 Er was ook een man, die in den Naam des HEEREN profeteerde, Uria, de zoon van Semaja, van Kirjath-Jearim; die profeteerde tegen deze stad en tegen dit land, naar al de woorden van Jeremia.

21 En als de koning Jojakim, mitsgaders al zijn geweldigen, en al de vorsten zijn woorden hoorden, zocht de koning hem te doden; als Uria dat hoorde, zo vreesde hij, en vluchtte, en kwam in Egypte;

22 Maar de koning Jojakim zond mannen naar Egypte, Elnathan, den zoon van Achbor, en andere mannen met hem, in Egypte;

23 Die voerden Uria uit Egypte, en brachten hem tot den koning Jojakim, en hij sloeg hem met het zwaard, en hij wierp zijn dood lichaam in de graven van de kinderen des volks.

24 Maar de hand van Ahikam, den zoon van Safan, was met Jeremia, dat men hem niet overgaf in de hand des volk, om hem te doden.

Jeremia 26 Commentary

Chapter 26

The destruction of the temple and city foretold. (1-6) Jeremiah's life is threatened. (7-15) He is defended by the elders. (16-24)

Verses 1-6 God's ambassadors must not seek to please men, or to save themselves from harm. See how God waits to be gracious. If they persisted in disobedience, it would ruin their city and temple. Can any thing else be expected? Those who will not be subject to the commands of God, make themselves subject to the curse of God.

Verses 7-15 The priests and prophets charged Jeremiah as deserving death, and bore false witness against him. The elders of Israel came to inquire into this matter. Jeremiah declares that the Lord sent him to prophesy thus. As long as ministers keep close to the word they have from God, they need not fear. And those are very unjust who complain of ministers for preaching of hell and damnation; for it is from a desire to bring them to heaven and salvation. Jeremiah warns them of their danger if they go on against him. All men may know, that to hurt, or put to death, or to show hatred to their faithful reprovers, will hasten and increase their own punishment.

Verses 16-24 When secure sinners are threatened with taking away the Spirit of God, and the kingdom of God, it is what is warranted from the word of God. Hezekiah who protected Micah, prospered. Did Jehoiakim, who slew Urijah, prosper? The examples of bad men, and the bad consequences of their sins, should deter from what is evil. Urijah was faithful in delivering his message, but faulty in leaving his work. And the Lord was pleased to permit him to lose his life, while Jeremiah was protected in danger. Those are safest who most simply trust in the Lord, whatever their outward circumstances may be; and that He has all men's hearts in his hands, encourages us to trust him in the way of duty. He will honour and recompense those who show kindness to such as are persecuted for his sake.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO JEREMIAH 26

This chapter gives an account of Jeremiah's preaching; of his being apprehended by the people; of his defence of himself, and acquittance upon it. The time when, place where, and persons to whom the prophet delivered his discourse, are pointed at in Jer 26:1,2; the substance of it was, that if the people of the Jews would repent of their sins and turn from them, the Lord would avert the evil he had threatened them with; but if not, he would make their temple like Shiloh, and their city a curse to all the earth, Jer 26:3-6; upon hearing which the people seized him, and vowed he should die, because he had prophesied of the destruction of their city and temple, Jer 26:7-9; which the princes hearing of, came from the king's house to one of the gates of the temple, and sat as a court of judicature; to whom the priests and prophets accused Jeremiah of the above things as worthy of death, Jer 26:10,11; and before whom the prophet made his defence, alleging his mission and orders from the Lord; and therefore, instead of recanting, repeats his exhortation; and as for himself, he was not careful what they did to him; but advises them not to shed innocent blood, since it would bring evil upon them, Jer 26:12-15; upon which the princes acquit him, and declare him innocent, Jer 26:16; and this is confirmed by a like instance of Micah the prophet, in the times of Hezekiah, who prophesied of the destruction of Jerusalem, and yet was not put to death, Jer 26:17-19; and by a contrary instance of Uriah, in the then present reign of Jehoiakim, who had been put to death for the like, but wrongly, Jer 26:20-23; and, in the issue, Jeremiah, through the good office of Ahikam, the son of Shaphan, particularly, was saved from being put to death, Jer 26:24.