1 Samuël 14:27

27 Maar Jonathan had het niet gehoord, toen zijn vader het volk bezworen had, en hij reikte het einde van den staf uit, die in zijn hand was, en hij doopte denzelven in een honigraat; als hij nu zijn hand tot zijn mond wendde, zo werden zijn ogen verlicht.

1 Samuël 14:27 Meaning and Commentary

1 Samuel 14:27

But Jonathan heard not when his father charged the people with
the oath
Which charge was given, either before he came from Gibeah, before he came to Jonathan, or while pursuing, when Jonathan was with another party either fighting or pursuing:

wherefore he put forth the end of the rod that was in his hand:
the staff with which he walked, or rather the spear which he carried in his hand, and fought his enemies with:

and dipped it in an honeycomb;
or sugar cane, as Jarchi; or in wood honey, as the margin of our Bibles; but best, in the honeycomb, as the word is rendered, ( Song of Solomon 5:1 ) and so the Targum, into the nest of honey ^F24:

and he put his hand to his mouth;
first he took the honey off of the top of his rod, and then put it to his mouth and ate it;

and his eyes were enlightened:
which before were dim and dull through want of food, which is a common case; but became brisk and lively on eating the honey, nourishment being presently communicated, and he refreshed with it, and his spirits revived; and which quickly appeared in the briskness and sparkling of his eyes: honey being of a subtle nature, gives immediate refreshment and rigour; hence this phrase is frequently used by Jewish writers ^F25 for refreshment, after hunger, fatigue, and weariness; and which virtue is ascribed by them to fine bread, wine, oil, and particularly to honey.

---

FOOTNOTES:

F24 "Progeniem nidosque fovent----", Virgil. Georgic. l. 4. ver. 56.
F25 T. Bab. Pesachim, fol. 42. 1, 2. Yoma, fol. 18, 2. & 83. 1. Maimon. Hilch. Maacolot Asurot, c. 14. sect. 16.

1 Samuël 14:27 In-Context

25 En het ganse volk kwam in een woud; en daar was honig op het veld.

26 Toen het volk in het woud kwam, ziet, zo was er een honigvloed; maar niemand raakte met zijn hand aan zijn mond, want het volk vreesde de bezwering.

27 Maar Jonathan had het niet gehoord, toen zijn vader het volk bezworen had, en hij reikte het einde van den staf uit, die in zijn hand was, en hij doopte denzelven in een honigraat; als hij nu zijn hand tot zijn mond wendde, zo werden zijn ogen verlicht.

28 Toen antwoordde een man uit het volk, en zeide: Uw vader heeft het volk zwaarlijk bezworen, zeggende: Vervloekt zij de man, die heden brood eet! Daarom bezwijkt het volk.

29 Toen zeide Jonathan: Mijn vader heeft het land beroerd; zie toch, hoe mijn ogen verlicht zijn, omdat ik een weinig van dezen honig gesmaakt heb;